Comparison of two different techniques for high tibial osteotomy: internal fixation vs circular external fixator
Öz
Objectives: We evaluated the mid-term results of high tibial osteotomy in patients with medial compartment arthritis.
Methods: The study included 46 patients (37 females, 9 males) with medial compartment arthritis. The patients were treated with high tibial osteotomy which was accompanied by either internal fixation (group A, 26 patients; mean age 52.4 years; range 43 to 58 years) or an external fixator (group B, 20 patients; mean age 51.7 years; range 42 to 59 years). All the patients had unilateral involvement (31 left, 15 right). Clinical evaluations were made using the HSS (Hospital for Special Surgery) scoring system. Radiographic evaluations consisted of mechanical axis alignment, knee joint orientation angles (lateral distal femoral angle - LDFA, medial proximal tibial angle - MPTA), and the Insall-Salvati index. The mean follow-up was 63.9 months (range 48 to 72 months) in group A, and 57.9 months (range 49 to 63 months) in group B.
Results: The mean HSS score increased from 73.4 to 85.6 in group A. Postoperatively, the mean MPTA angle was 83° and LDFA angle was 90°; the mean mechanical axis was 2 mm medially, and the mean Insall-Salvati index was 0.76. In group B, the mean HSS score increased from 72.1 to 91.2, with the mean MPTA angle being 88°, LDFA angle being 89°, the mean mechanical axis being 10 mm laterally, and the mean Insall-Salvati index being 1.1.
Conclusion: We concluded that high tibial osteotomy with a circular external fixator is successful and effective in the treatment of medial compartment arthritis.
Anahtar Kelimeler
Yüksek tibial osteotomide iki farklı tekniğin karşılaştırılması: İnternal fiksasyon ve sirküler eksternal fiksatörle osteosentez
Öz
Amaç: Medial kompartman artrozu olan hastalarda yüksek tibial osteotominin orta dönem sonuçları değerlendirildi.
Çalışma planı: Medial kompartman artrozu olan 46 hasta (37 kadın, 9 erkek) çalışmaya alındı. Bir grup hastaya yüksek tibial osteotomi sonrası internal fiksasyon (grup A, 26 hasta; ort. yaş 52.4; dağılım 43-58), bir gruba ise yüksek tibial osteotomi sonrası Ilizarov tipi sirküler eksternal fiksatör (grup B, 20 hasta; ort. yaş 51.7; dağılım 42-59) uygulanmıştı. Hastaların hepsinde tek taraflı tutulum vardı (31 sol, 15 sağ). Klinik değerlendirme Hospital for Special Surgery (HSS) skorlaması ile, radyografik değerlendirme diz eklemi orientasyon (yönelim) açıları (medial proksimal tibial açı - MPTA ve lateral distal femoral açı - LDFA) ve mekanik eksen alignment (dizilim) testi ile yapıldı. Ayrıca, ameliyat sonrası patella yüksekliği Insall-Salvati indeksi kullanılarak değerlendirildi. Grup A’daki hastalar ortalama 63.9 ay (48-72 ay), grup B’deki hastalar 57.9 ay (49-63 ay) takip edildi.
Sonuçlar: Grup A’da HSS skoru 73.4’den 85.6’ya yükseldi. Ameliyat sonrası MPTA açısı ortalama 83°, LDFA açısı 90°, mekanik eksen ortalama 2 mm medial olarak bulundu. Ameliyat sonrası son kontrolde Insall-Salvati indeksi ortalaması 0.76 bulundu. Grup B’de HSS skoru ortalama 72.1 puandan 91.2’ye yükseldi. Ameliyat sonrası MPTA açısı ortalama 88°, LDFA açısı ortalama 89°, mekanik eksen ortalama 10 mm lateral olarak bulundu. Insall-Salvati indeksi ortalaması 1.1 idi.
Çıkarımlar: Medial kompartman artrozu olan hastalarda sirküler eksternal fiksatörle yüksek tibial osteotomi yaklaşımının etkili ve başarılı olduğu sonucuna varıldı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2001 Cilt: 35 Sayı: 5 |