Öz
Amaç: Bulgu veren mezo os akromiyale nedeniyle tedavi edilen hastaların fonksiyonel sonuçları geriye dönük olarak değerlendirildi.
Çalışma planı: Konservatif tedaviye yanıt vermeyen, semptomatik os akromiyale tanısıyla ameliyat edilen altı hasta (5 kadın, 1 erkek; ort. yaş 58.5; dağılım 51-64) değerlendirildi. Tüm hastalara internal tespit ve kemik grefti uygulaması yapıldı. Değerlendirmede fizik muayene ve radyografi bulguları ve UCLA (University of California at Los Angeles) skoru göz önüne alındı. Hastaların tümünde subakromiyal sıkışma bulguları vardı ve çeşitli derecelerde rotator manşet yırtığı bulunuyordu. Semptomatik os akromiyale tanısı görüntüleme yöntemleri ve akromiyon üzerinde palpasyonla hassasiyet saptanmasıyla kondu. Akromiyon stabilitesinden şüphe edilen olgularda akromiyon hareketi artroskopiyle incelendi. Tespit materyali olarak, kanüllü vidalar (n=4) veya K-telleri (n=2), serkilaj teli veya erimeyen dikişler kullanıldı. Kemik grefti lokal olarak sağlandı. Ameliyat sonrasında ortalama takip süresi 29 aydı (dağılım 18-35 ay).
Sonuçlar: Ameliyat öncesinde 11.8 olarak ölçülen UCLA omuz skoru, ameliyat sonrasında 28.2’ye yükseldi. Dört hastada kaynama elde edildi. Bu hastaların tümünde kanüllü vidalar kullanılmıştı. K-telleri kullanılarak tespit edilen diğer iki hastada ise kaynama elde edilemedi.
Çıkarımlar: Semptomatik os akromiyale tedavisinde daha sıkı tespit sağlayan kanüllü vidalar kullanılarak başarılı sonuç alınabilir. Os akromiyalenin semptomatik olup olmadığına karar vermede artroskopik değerlendirme yararlı olabilir.
Öz
Objectives: Functional results of patients who were operated on for symptomatic meso os acromiale were retrospectively evaluated.
Methods: The study included six patients (5 females, 1 male; mean age 58.5 years; range 51 to 64 years) who underwent surgical treatment for symptomatic os acromiale following unsuccessful conservative treatment. Internal fixation and bone grafting were performed in all the patients. Evaluations were based on physical assessment, radiographic examination, and the UCLA (University of California at Los Angeles) score. All the patients had symptoms of subacromial impingement accompanied by various degrees of rotator cuff tears. Symptomatic os acromiale was diagnosed by imaging studies and tenderness over the acromion during palpation. In case of suspected stability of the acromion, arthroscopy was performed. Fixation was performed with cannulated screws (n=4) or K-wires (n=2) and a cerclage wire or nonabsorbable sutures. Bone graft was harvested locally. The mean follow-up period was 29 months (range 18 to 35 months).
Results: The mean UCLA score increased from a preoperative 11.8 to postoperative 28.2. Union was achieved in four patients in whom cannulated screws were used. Two patients who were fixed with K-wires remained ununited.
Conclusion: It is possible to obtain satisfactory results with cannulated screws which probably enable a more rigid fixation in symptomatic os acromiale. Arthroscopic evaluation may be helpful in deciding whether or not os acromiale is symptomatic.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Cilt: 40 Sayı: 2 |