Öz
Ankle fractures in children and adolescents usually involve the distal tibial and fibular epiphysis. Unless adequately treated, these fractures may be associated with many complications including limb length discrepancy and angular deformities due to growth arrest, and arthritis due to joint involvement. Fractures of the distal tibial epiphysis are classified according to the type and mechanism of injury. Salter-Harris type 1 and 2 fractures of the ankle have a good prognosis and can be treated by closed reduction. However, type 3 and 4 fractures involving the medial malleolus require surgical treatment because they usually result in compression of the physeal plate and cause angular deformities. External rotation of the foot may result in juvenile Tillaux fractures and triplane fractures of the distal tibia in the transitional period during which asymmetric physiologic closure of the distal tibial physis occurs. These are combinations of Salter-Harris type 2, 3, and 4 fractures, consisting of two or three fragments. Although they are not associated with growth arrest, they may lead to arthritis due to joint involvement. The presence of residual displacement of more than two millimeters necessitates surgical treatment.
Anahtar Kelimeler
Öz
Çocukluk ve ergenlik döneminde görülen ayak bileği kırıkları distal tibia ve fibulanın epifiz kırıkları şeklinde olur. Bu kırıklar uygun şekilde tedavi edilmediğinde, büyüme durmasına bağlı kısalık, açısal deformite ve ayak bileği ekleminde artroz gibi sorunlar ortaya çıkar. Distal tibia epifiz kırıkları, fizisteki yaralanmanın yerine ve kırığın oluş mekanizmasına göre sınıflandırılır. Salter-Harris tip 1 ve 2 kırıkların prognozu iyidir ve bu kırıklar kapalı redükte edilebilir. Medial malleolu etkileyen Salter-Harris tip 3 ve 4 kırıklar fiziste kompresyona neden oldukları için sonuçları kötüdür ve sıklıkla açısal deformiteye yol açarlar. Bu kırıklarda cerrahi tedavi önerilmektedir. Distal tibia epifizinin asimetrik olarak kapandığı fizyolojik geçiş döneminde, ayağın dış rotasyonu ile juvenil Tillaux ve distal tibia epifizinin çok düzlemli kırıkları oluşur. Bu kırıklar Salter-Harris tip 2, 3 ve 4 kırıkların bir kombinasyonudur; iki veya üç parçalı olabilir; büyüme durmasına neden olmaz ve genellikle kapalı redüksiyon ile tedavi edilebilir. Ancak, bu kırıklar eklemi ilgilendirdiği için ayak bileğinde artroza yol açabilir. Kırık fragmanlarında 2 mm’den fazla deplasman bulunduğunda cerrahi tedavi uygulanmalıdır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Derleme |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2004 Cilt: 38 |