Gelişimsel Odaklı Aile Danışmanlığı Süreci: Olgu Sunumu

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 29 - 52, 28.06.2019

Sema Civan Gökkaya , Serap Nazlı

Öz

Toplumun en önemli
birimi olan aileye yönelik hizmetlerin önemi artmaktadır. Ailede sadece sorun
yaşandığında, problem oluştuktan sonra değil; ailenin yaşam kalitesini geliştirmek,
aile üyelerinin daha işlevsel olarak rol ve görevlerini yerine getirmelerine
yardımcı olacak şekilde yapılanmalıdır. Bu çalışma, gelişimsel odaklı aile danışması sürecini
ortaya koymayı amaçlamaktadır. Gelişimsel odaklı aile danışması süreci, Yapısal
Aile Danışması ve Yaşantısal/İnsancıl Aile Danışması temel alınarak yarı
yapılandırılmış dört oturumda tasarlanmıştır. Çalışma, küçük çocuklu aile yaşam
döngüsündeki üç kişilik çekirdek aile ile yürütülmüştür. Sonuç olarak, gelişim
odaklı aile danışmasının kısa vadede ailede birincil değişimlerin gerçekleşmesini
sağladığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

aile danışmanlığı, , gelişimsel odaklı yaklaşım

Kaynakça

• Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü (2013). Türkiye aile yapısı araştırması tespitler ve öneriler. Erişim Adresi: https://www.tuseb.gov.tr/enstitu/tacese/yuklemeler/ekitap/aile/60_aile_yapisi_arastirmasi_2013.pdf
• Allen, K. R., & Henderson, A.C. (2016). Family Theories : Foundations and Applications, John Wiley & Sons, Incorporated, ProQuest Ebook Central, https://ebookcentral.proquest.com/lib/ankara/detail.action?docID=4613270.
• Gladding, S.T. (2015). Family therapy: history, theory and practice, 16. Baskı. Boston M.A: Pearson.
• Goldenberg, H. & Goldenberg, I. (2016). Family therapy an overview, 9th Edition. California: Thomson Brooks/Cole.
• Demirbilek, M. (2015). Aile danışmanlığı: Bir uygulama örneği. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care. 10 (2), 109-120.
• Fışıloğlu, H. (1992). Yapısal aile terapisi modeli ve bir vaka. Psikoloji Dergisi, 7 (27), 10-14.
• Gurman, A. S. & Fraenkel, P. (2002). The history of couple therapy: A millennial review. Family Process, 41 (2), 199-260.
• Minuchin, S. (1974). Family & Families therapy. Massachusetts: Harvard University Press.
• Minuchin, S. (1981). Constructing a therapeutic realty. Brenson, G. and White, H (Eds.). Annual review of family therapy. New York: Human Sciences Press.
• Myrick, R (1997). Developmental guidance and counseling: A practical approach, 3th Edition. Minneapolis. MN: Educational Media.
• Nazlı, S. (2019). Aile danışmanlığı, 14. Baskı. Ankara: Nobel Yayınları.
• Nazlı, S. (2018). Aile damışmanlığı uygulamaları, 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Nichols, W. C., Pace-Nichols, M. A., Becvar, D. S., & Napier, A. Y. (2000). Handbook of family development and intervention. New York: Wiley.
• Peeks, B. (1993). Revolutions in counseling and education: A systems perspective in the schools. Elementary School Guidance and Counseling, 27, 245-251.
• Taştan, K. (2018). Stratejik aile danışmanlığı: Bir vaka incelemesi. Konuralp Tıp Dergisi. 10(2), 256-259.
• Terry, L. L. (2002). Family counseling in the schools: A graduate course. The Family Journal, 10(4), 419-428.
• Turhan, O. (2018). Kişilik özellikleri bağlaminda baba çocuk benzerliği. Yayinlanmamış yüksek lisans tezi. Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Üstündağ, A. (2015). Yapısal aile danışmanlığı ve bir olgu örneği. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 14(33), 113-126.
• Worden, M. (2013). Aile terapisi temelleri. Çeviri Ed. T. Akbaş, Adana: Nobel Kitabevi.