Psychometric Properties Of Computer Game Addiction Scale For Preschool Children

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 2, 324 - 342, 29.12.2019

Alparslan Ünsal İlkay Ulutaş

https://doi.org/10.38122/ased.572655

Cited By: 3

Öz

The aim of the research was to study the validity
and reliability of the Computer Game Addiction Scale for the preschool
children. The sample of the study consisted of 150 children (76 girls, 74 boys)
attending the 5-6 age group of public kindergartens in Yenimahalle, Çankaya and
Keçiören in Ankara. Computer Game Addiction Scale developed by Horzum, Ayas and
Çakır-Balta (2008) was prepared in accordance with expert opinions and
preliminary applications and made ready for validity-reliability study. The findings
revealed that the scale had a two-factor structure, which explained %82.5 of
the total variance. The internal consistency coefficient was .98 in the total
scale and .98 and .92 in the sub-dimensions. The test-retest reliability
coefficients were found to be .97. It was seen that the Confirmatory Factor
Analysis supported two factorial structure of the scale. These findings
indicated that Computer Game Addiction Scale can be used to assess the digital
game addiction of preschool children.

Anahtar Kelimeler

Computer Addiction, Online Addiction, Early Childhood

Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Okul Öncesi Dönem Çocuklarına Uyarlanması

Öz

Bu araştırmada, Bilgisayar
Oyun Bağımlılığı Ölçeği’nin okul öncesi dönem çocuklar için uyarlanıp, geçerlik
ve güvenirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır.  Araştırmanın
örneklemini Ankara ilinde Yenimahalle, Çankaya ve Keçiören’de bulunan resmi okul
öncesi eğitim kurumlarının 5-6 yaş grubuna devam eden 150 (76 kız, 74 erkek)
çocuk oluşturmuştur. Horzum, Ayas ve Çakır-Balta (2008) tarafından ilkokul
çocukları için geliştirilen Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Ölçeği uzman görüşleri
ve ön uygulamalar doğrultusunda düzenlenmiş, geçerlik-güvenirlik çalışmasına
hazır hale getirilmiştir. 5-6 yaş çocuklarına yapılan uygulama sonucunda ölçeğin
iki faktörlü yapıda olduğu, bu yapının toplam varyansın %82.5’ini açıkladığı
görülmüştür. Ölçeğin toplamında iç tutarlık kat sayısı .98 ve alt
boyutlarda ise .98 ve .92 olarak bulunmuştur.  Test-tekrar test
güvenirliğine ilişkin iki yarı test korelasyon katsayısı ise .97 olarak
belirlenmiştir. Doğrulayıcı Faktör Analizi ile elde edilen DFA uyum indekslerinin
bu yapıyı desteklediği görülmüştür.  Bu bulgular, Bilgisayar Oyun
Bağımlılığı Ölçeği’nin okul öncesi dönem çocuklarının dijital oyun
bağımlılıklarını değerlendirmede kullanılabileceğine işaret etmiştir

Anahtar Kelimeler

Bilgisayar bağımlılığı, internet bağımlılığı, Erken Çocukluk Dönemi

Kaynakça

• Aktaş, B. (2018). Ortaokul öğrencilerinde internet ve dijital oyun bağımlılığının psikolojik sağlamlık ve saldırganlıkla ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Kafkas Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kars.
• Alper, K., Aytan, N. & Ünlü, S. (2015). Görsel medya çağında çocukların video oyun bağımlılıkları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 98-106.
• Aral, N. & Doğan Keskin, A. (2018). Ebeveyn bakış açısıyla 0-6 yaş döneminde teknolojik alet kullanımının incelenmesi. Addicta: The Turkish Journal on Addictions, 5, 317–348.
• Arslan, A., Kırık, A. M., Karaman, M. & Çetinkaya, A. (2015). Lise ve üniversite öğrencilerinde dijital bağımlılık. Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 8, 34-58.
• Ayas, T., Çakır, Ö. & Horzum, M. B. (2011). Ergenler için bilgisayar bağımlılığı ölçeği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(2), 439-448.
• Aydın, F. (2017). Teknoloji bağımlılığının sınıf ortamında yarattığı sorunlara ilişkin öğrenci görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bass, P. F. (2015). Gaming addiction: When going online goes off-kilter. Contemporary Pediatrics, (32)11, 16-23.
• Bozkurt, H., Şahin, S. & Zoroğlu, S. (2016). İnternet bağımlılığı: Güncel bir gözden geçirme. Journal of Contemporary Medicine, 6(3), 235-247.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (18. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Chiu, S., Lee, J. Z. & Huang, D. H. (2004). ‘Video game addiction in children and teenagers in Taiwan.’ Cyberpsychology & Behavior, 7(5), 571-581.
• Craighead, B., Huskey, R. & Weber, R. (2015). Video game addiction: What can we learn from a media neuroscience perspective? Revista Argentina de Ciencias del Comportamiento, 7(3), 119-131.
• Creswell, J. W. (2005). Educational research planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research. New Jersey: Prentice Hall.
• Çakır, H. (2013). Bilgisayar oyunlarına ilişkin ailelerin görüşleri ve öğrenci üzerindeki etkilerin belirlenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 138-150.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem.
• Dinç, M. (2017). Lise öğrencilerinde özgül internet bağımlılığının bağlanma stilleri ve mizaç özellikleri açısından incelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Gökçearslan, Ş. & Durakoğlu, A. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 419-435.
• Griffiths, M. D. & Meredith, A. (2009). Video game addiction and its treatment. Journal of Contemporary Psychotherapy, 39(4), 247-253.
• Güçlü, G. (2015). Yaşam boyu öğrenme argümanı olarak teknoloji bağımlılığı ve yaşama yansımaları. Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
• Hazar, Z. & Hazar, M. (2017). Çocuklar için dijital oyun bağımlılığı ölçeği. Journal of Human Sciences, 14(1), 203-216.
• Horzum, M. B., Ayas, T. & Çakır Balta, Ö. (2008). Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği. Türk PDR (Psikolojik Danışma ve Rehberlik) Dergisi, 3(30), 76-88.
• Ilgaz, H. (2015). Ergenler için oyun bağımlılığı ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışması. İlköğretim Online Dergisi, 14(3), 874-884.
• International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-11), (2018).https://icd.who.int/browse11/lm/en#/http%3a%2f%2fid.who.int%2ficd%2fentity%2f1448597234 sayfasından erişilmiştir.
• Irmak, A. Y. & Erdoğan, S. (2016). Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: Güncel bir bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 27(2), 128-137.
• İnal, Y. & Çagıltay, K. (2005). İlköğretim Öğrencilerinin Bilgisayar Oyunu Oynama Alışkanlıkları ve Oyun Tercihlerini Etkileyen Faktörler. Ankara Özel Tevfik Fikret Okulları, Eğitimde Yeni Yönelimler II. Eğitimde Oyun Sempozyumu: 14 Mayıs 2015 – Ankara.
• Jinchul, J. (2004). Analysis of the factors and the roles of HRD in organizational learning styles as identified by key informants at selected corporations in the Republic of Korea. Unpublished Doctoral Thesis, Texas A&M University: USA.
• Karahisar, T. (2013). Türkiye’de Dijital Oyun Sektörünün Durumu. Uluslararası Sanat, Tasarım ve Manipülasyon Sempozyumu: 21-23 Kasım 2013 – Sakarya: Sempozyum Bildiri (s.107-113). Sakarya: İklim.
• Kuss, D. J. & Griffiths, M. D. (2012). Online gaming addiction in children and adolescents: A review of empirical research. Journal of Behavioral Addictions, 1(1), 3-22. https://pdfs.semanticscholar.org/5f62/d956e8e3e92bfccd33fa9d755b76c12daaff.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Lee, G. L. & Morgan, H. (2018). Understanding children’s attraction toward digital games and preventing their gaming addiction. US-China Education Review A, 8 (1), 11-17.
• Lemmens, J. S., Valkenburg, P. M., & Peter, J. (2009). Development and validation of a game addiction scale for adolescents. Media Psychology, 12(1), 77-95.
• Lemos, I. L., Abreu, C. N. D. & Sougey, E. B. (2014). Internet and video game addictions: A cognitive behavioral approach. Archives of Clinical Psychiatry (São Paulo), 41(3), 82-88.
• MacCallum, R. C., Widaman, K. F., Zhang, S. & Hong, S. (1999). Sample size in factor analysis. Psychological Methods, 4(1), 84-99.
• Munro, B. H. (2005). Statistical methods for health care research. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, (pp. 351-376).
• Pontes, H. M., & Griffiths, M. D. (2015). Measuring DSM-5 internet gaming disorder: Development and validation of a short psychometric scale. Computers in Human Behavior, 45, 137–143.
• Sherry, J. L., Greenberg, B. S., Lucas, K. & Lachlan, K. (2006). Video game uses and gratifications as predictors of use and game preference. In J. Bryant, & P. Vorderer (Eds.), Playing video games: Motives, responses, and consequences (pp. 213-224). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
• Şahin, M., Keskin, S. & Yurdugül, H. (2019). Impact of family support and perception of loneliness on game addiction analysis of a mediation and moderation. International Journal of Game-Based Learning (IJGBL), 9(4), 15-30.
• Şata, M., Çelik, İ., Ertürk, Z. & Taş, U. E. (2016). Akıllı telefon bağımlılığı ölçeği’nin (ATBÖ) Türk lise öğrencileri için uyarlama çalışması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 7(1), 156-169.
• Şengül, C. & Büber, A. (2016). Dijital oyun bağımlılığında tanı ve tedavi. Türkiye Psikiyatri Derneği Sürekli Eğitim / Sürekli Mesleki Gelişim Dergisi, 6(3), 175-182.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş- temel ilkeler ve LİSREL uygulamaları. Ankara: Ekinoks.
• Taylan. H. H., Kara, H. Z. & Durğun, A. (2017). Ortaokul ve lise öğrencilerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri üzerine bir araştırma. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(1), 78-87.
• Toran, M., Ulusoy, Z., Aydın, B., Deveci, T. & Akbulut, A. (2016). Çocukların dijital oyun kullanımına ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2263-2278.
• Tüzün, H. (2004). Motivating learners in educational computer games. Unpublished Doctoral Dissertation, Indiana University, Bloomington.
• Vollmer, C., Randler, C., Horzum, M. B. & Ayas, T. (2014). Computer game addiction in adolescents and its relationship to chronotype and personality. SAGE Open, 4(1), 1-9.
• Wan, C. S. & Chiou, W. B. (2006). Why are adolescents addicted to online gaming? An interview study in Taiwan. Cyberpsychology & Behavior, 9(6), 762-766.
• Wan, C. S. & Chiou, W. B. (2013). Ergenler internet oyunlarına neden bağımlılar: Tayvan’da bir mülakat çalışması. (F. Kenevir, Çev.). Toplum Bilimleri Dergisi, 7(14), 411- 418.
• Wittek, C. T., Finserås, T. R., Pallesen, S., Mentzoni, R. A., Hanss, D., Griffiths, M. D. & Molde, H. (2016). Prevalence and predictors of video game addiction: A study based on a national representative sample of gamers. International Journal of Mental Health Addiction, 14(5), 672-686.
• Yalçın Irmak, A. & Erdoğan, S. (2015). Dijital oyun bağımlılığı ölçeği Türkçe formunun geçerliliği ve güvenilirliği. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 16(1), 10-18.
• Yalçın, S. & Bertiz, Y. (2019). Üniversite öğrencilerinde oyun bağımlılığının etkileri üzerine nitel bir çalışma. Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji Dergisi (BEST Dergi), 3(1), 27-34.
• Yılmaz, E., Griffiths, M. D. & Kan, A. (2017). Development and validation of videogame addiction scale for children (VASC). International Journal of Mental Health and Addiction, 15(4), 869-882.
• Young, K. (2009). Understanding online gaming addiction and treatment issues for adolescents. The American Journal of Family Therapy, 37(5), 355–372.