Kendini belirleme bireyin
eylemlerini başlatması, sürdürmesi, sonlandırması ve davranışlarını kendi
iradesiyle düzenleyebilmesi olarak tanımlanmaktadır. Son yıllarda kendini
belirlemenin ergen gelişimi üzerindeki olumlu etkisi sıklıkla incelenmektedir.
Ancak ebeveynden algıladığı psikolojik kontrol, kendini belirleme düzeyi ve
ergenin farklı alanlardaki girişkenliği arasındaki ilişkiyi incelendiği bir
araştırmaya rastlanmamıştır. Bu nedenle araştırmada öğrencilerin anne babadan
algıladığı psikolojik kontrolün, kendini belirleme ve kişilerarası ilişkilere
katılım, yetişkinlerle ilişkilere katılım ve sosyal gruba katılım girişkenlik
tipleriyle ilişkisi incelenecektir. Araştırma örneklemini, Sivas ilinde
ilköğretim ikinci kademede öğrenim gören 126'sı (%47.9) kadın ve 137'si (%52.1)
erkek olmak üzere toplamda 263 kişi oluşturmuştur. Katılımcıların yaş
ortalaması 11.29’dur (S = 10.81, ranj = 9-13). Veri toplama araçları olarak,
Psikolojik Kontrol Ölçeği, Kendini Belirleme Ölçeği ve Ergenin Sosyal
Girişkenliği Ölçeği kullanılmıştır. Yapılan hiyerarşik regresyon analizi
sonucunda ergenin kişilerarası ilişkilere katılımını ve sosyal gruba katılımını
annenin eğitim düzeyi ve ergenin kendini belirleme düzeyinin pozitif yönde; ana
babanın psikolojik kontrolünün (saymazlık) ve ergenin yaşının negatif yönde
yordadığı; buna karşı yetişkinlerle iletişime katılımını ergenin yaşının
negatif yönde, anne eğitim düzeyinin ise pozitif yönde yordadığı bulunmuştur.
Sonuçta ergenin ana babadan algıladığı psikolojik kontrolün ergenin farklı
alanlardaki girişkenliğini zedelediği, kendini belirleme düzeyi yüksek olan
ergenlerin farklı alanlardaki girişkenliklerinin arttığı; yine annenin eğitim
düzeyinin ergenlerin girişkenliğini artırıcı bir unsur olduğu ve ergenin
yaşının ergen girişkenliğinde önemli bir belirleyici olduğu görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2018 |
Gönderilme Tarihi | 3 Temmuz 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |