Osmanlı Devleti savaş ya da sefer kararı aldığı zaman buna bağlı olarak mali açıdan masrafları da artmaktaydı. Bu masrafların başında maaşlı askerler olan kapıkulu askerlerinin ücretleri, askeri birliklerin harp malzemelerinin temini, ulaşım ve iaşe giderleri gelmekteydi. Bu giderin karşılanması için Osmanlı Devleti o anki merkezi hazineden imkanlar ölçüsünde nakit para ayırırdı. Ancak XVIII. yüzyıldan itibaren Osmanlı Devletinde başlayan gerileme mali yapısını da derinden etkilemiş özellikle bu yüzyılın ikinci yarısından sonra devlet sefer organizasyonlarından doğan masrafları karşılayamaz hale gelmişti. Osmanlı Devleti 1787 yılında mali açıdan hiç de hazır olmadığı bir savaşın eşiğindeydi. Savaşın başlamasını müteakip ise mali sıkıntılar iyice gün yüzüne çıkmaya başlamış ve devlet mali açıdan radikal tedbirler almak zorunda kalmıştır.
When Ottoman State takes decision of war, the cost expenditures were rising up accordingly. Primary costs were the salaries of sultan's household troops (kapikulu), military supplies and transportation. Ottoman State would save some money from the central treasure of the time, so as to meet the expenses. However, after 18th century, the regression of the state had a bad influence on meeting the war costs and especially through the end of the century; it was close to impossible for the state to meet the expenses that were stemming from war organizations. In 1787, Ottoman state was on the verge of a war for which the state was not ready at all. After the war broke, financial difficulties were obvious and the state had to take radical measurements on the issue.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Mayıs 2014 |
Gönderilme Tarihi | 14 Mayıs 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 2 Sayı: 3 |