Ambiguity in Translation of Reduced Relative Clauses and Adverbial Clauses

Yıl 2025, Cilt: 29 Sayı: 2, 252 - 270, 25.06.2025

Mehpare Köseer Bütün , Zeynep Başer

https://doi.org/10.53487/atasobed.1618695

Öz

In English, relative pronouns and adverbial time or causal conjunctions might be omitted
in the same way, thereby resulting in reductions. On the other hand, Turkish does not
have reduction forms in RCs and ACs, which may lead to ambiguity in translation from
English into Turkish. The ultimate goal of the present study is to analyse this ambiguity
and how it changes depending on the use of overt or covert subject and the use of active
and passive voice. To this end, a multiple-choice test with 24 reduced sentences was
administered online with the 1st and 4th year university students. In the next academic
year, another group of the students at the 1st and 4th year were required to translate
the sentences from scratch in the classroom. The students in the online test experienced
more ambiguity when choosing between translations of reduced active sentences.
Students who translated from scratch experienced less ambiguity when translating the
sentences as RC or AC. This study is expected to contribute to the understanding of the
structural factors (overt-covert subjects, active-passive voices) in the analysis of
ambiguity in reduced RCs and ACs and to raise awareness among student translators and
translator educators.

Anahtar Kelimeler

translation , ambiguity , reduction

Kısaltılmış İlgi Tümceleri ve Zarf Tümleçlerinin Çevirisinde Belirsizlik

Öz

İngilizcede, İlgi tümceleri (İT) ve zaman veya nedensel zarf tümleçleri (ZT) aynı şekilde
cümleden çıkartılabilir, bu da kısaltılmış cümle olarak açıklanır. Öte yandan, Türkçe İT'ler
ve ZT'lerde kısaltma yoktur, bu da İngilizceden Türkçeye çeviride belirsizliğe yol açabilir.
Bu çalışmanın nihai amacı, bu belirsizliği ve örtük veya açık özne kullanımı ile edilgen ve
etken çatı kullanımına bağlı olarak nasıl değiştiğini analiz etmektir. Bu amaçla, 24
kısaltılmış cümle içeren çoktan seçmeli bir test, 1. ve 4. sınıf üniversite öğrencileriyle
çevrimiçi olarak uygulandı. Bir sonraki akademik yılda, 1. ve 4. sınıftaki başka bir öğrenci
grubunun sınıfta cümleleri sıfırdan çevirmeleri istendi. Çevrimiçi testteki öğrenciler,
kısaltılmış etken cümlelerin çevirileri arasında seçim yaparken daha fazla belirsizlik yaşadı.
Sıfırdan çeviren öğrenciler, cümleleri İT veya ZT olarak çevirirken daha az belirsizlik yaşadı.
Bu çalışmanın, kısaltılmış İT'ler ve ZT'lerde belirsizliğin analizinde yapısal faktörlerin (örtük
açık özneler, etken-edilgen çatılar) anlaşılmasına katkıda bulunması ve çevirmenlik
bölümü öğrencileri ile çevirmen eğitmenlerinin farkındalığını artırması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

çeviri , belirsizlik , kısaltma

Kaynakça

• Aydın, Ö. (2007). The comprehension of Turkish relative clauses in second language acquisition and agrammaticism. Psycholinguistics, 28, 295- 315.
• Biber, D. (1988). Variation across Speech and Writing. Cambridge University Press.
• Biber, D., Johansson S., Leech G., Conrad, S. & Finegan, E. (1999). Longman Grammar of Spoken and Written English. Longman.
• Carrol, D. W. (2008). Psychology of Language (5 Ed.). Thomson & Wadsworth.
• Crystal, D. (2003) A dictionary of linguistics and phonetics. Great Britain
• Çağrı, İ. (2005). Minimality and Turkish relative clauses. (Publication No. 3202436) [Doctoral Dissertation, University of Maryland College Park].
• Hinkel E. (2002). Second language writers' text: Linguistic and rhetorical features. Lawrence Erlbaum.
• Hsu, C.-C N. (2006). Issues in head-final relative clauses in Chinese: Derivation, processing, and acquisition. (Publication No. 3220735) [Doctoral dissertation, University of Delaware].
• Juffs, A. (1998). Main verb versus reduced relative clause ambiguity resolution in L2 sentence processing. Language Learning 48(1), 107–147.
• Kornfilt, J. (2000). Some syntactic and morphological properties of relative clauses in Turkish. A. Alexiadou, P. Law, A. Meinunger and C. Wilder (Eds.), The syntax of relative clauses (121-159). Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.
• Lindquist, H. (1989). English adverbials in translation: A corpus study of Swedish renderings. Lund Studies in English 80. Lund: Lund University Press.
• Özsoy, A. S. (1994). Türkçe’de ortaç yapısı [relative clause structure in Turkish]. Dilbilim Araştırmaları, [Linguistic Investigations], 21-30.
• Pyle, M. A., & Page M. E. M. (2005). Cliff TOEFL preparation guide. Wiley Dreamtech India Ltd.
• Quirk, R., Sydney G. Geoffrey L. & Jan S. (1985). A comprehensive grammar of the English language. Longman.
• Ström Herold. J. & Levin, M. (2018). English supplementive ing-clauses and their German correspondences. Bergen Language and Linguistics Studies. 9, 115–138.
• Townsend, D. J. & Bever, T. G. (2001). Sentence comprehension: The integration of habits and rules. MIT Press.
• Ulutaş, S. (2006). Verb movement and feature percolation: Evidence from Turkish relative clauses. (Publication No. 188890) [MA Thesis, Boğaziçi University].
• Underhill, R. (1972). Turkish participles. Linguistic Inquiry, 3, 87-99.