CONCEPT OF TOLERANCE IN SPORT ACCORDING TO UNDERGRADUATE STUDENTS AT THE DEPATMENT OF PHYSICAL EDUCATION AND SPORT (BAYBURT UNIVERSITY EXAMPLE)

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 1, 44 - 54, 26.03.2020

Bülent Tatlısu , Gökhan Bayraktar

Öz

The aim of this study is to determine the perception of “tolerance in sport” of the undergraduate students who received sport education at School of Physical Education and Sports, Bayburt University in 2019-2020 academic year. A total of 162 students, 56 females and 106 males, participated in the study voluntarily. Miles-Huberman model was used in this research. Students were asked to define the concept of tolerance in sports in writing with an open-ended question. Using the qualitative research method, the students were asked to define the concept of tolerance in sports in writing with an open-ended question. The tolerance in sports perceived as 21 by females, 20 by males and 24 different metaphors by all students were defined as being respectful by 51.79% of the female students, being gentleman (fair-play behavior) by 23.21%, being sympathetic by 17.86%, being full of love by 17.86%, being ethic by 14.29% ' and not being angry by 10.71%, and also as being gentleman (fair-play behavior) by 51.38% of the male students, being respectful by 51.38%, being full of love by 17.43%, being sympathetic by 11.93% and being kindly by 10.09%. When all student responses were examined, tolerance was perceived as being respectful with 51.52% and being gentleman (fair-play behavior) with 41.82%. In the study, it was concluded that the male, female and all students who received undergraduate sports education construed tolerance as being respectful and being gentleman (fair-play behavior) principally.

Anahtar Kelimeler

Sport, Fair-Play, Tolerance, Tolerance in Sport

BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR LİSANS ÖĞRENCİLERİNE GÖRE “SPORDA HOŞGÖRÜ” KAVRAMI (BAYBURT ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ)

Öz

Bu çalışmanın amacı, 2019-2020 eğitim-öğretim yılında Bayburt Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda spor eğitimi alan lisans öğrencilerin “sporda hoşgörü” kavramı algılarını belirlemektir. Araştırmaya 56 kadın ve 106 erkek olmak üzere toplam 162 öğrenci gönüllü olarak katıldı. Bu araştırmada Miles-Huberman modeli kullanıldı. Öğrencilerden açık uçlu bir soru ile sporda hoşgörü kavramını yazılı olarak tanımlamaları istendi. Kadın öğrencilerin 21, erkek öğrencilerin 20 ve tüm öğrencilerin 24 farklı metafor olarak algıladıkları sporda hoşgörüyü; kadın öğrencilerin %51,79’u saygılı olmak, %23,21’i centilmen olmak (fair-play davranışı), %17,86’sı anlayışlı olmak, %17,86’sı sevgi dolu olmak, %14,29’u ahlaklı olmak ve %10,71’i sinirli olmamak şeklinde algılarken; erkek öğrencilerin %51,38’i centilmen olmak (fair-play davranış) ve yine %51,38 oranında saygılı olmak, %17,43’ü sevgi dolu olmak, %11,93’ü anlayışlı olmak ve %10,09’u iyi niyetli olmak şeklinde algıladığı görülmektedir. Tüm öğrenci cevapları incelendiğinde, hoşgörü %51,52’lik oranla saygılı olmak ve %41,82’lik oranla centilmen olmak (fair-play davranışı) şeklinde algılanmaktadır. Yapılan araştırmada lisans spor eğitimi alan erkek, kadın ve genel olarak tüm öğrencilerin hoşgörüyü, öncelikli olarak saygılı ve centilmen olmak (fair-play davranış) kavramları ile ifade ettikleri sonucuna ulaşıldı.

Anahtar Kelimeler

Spor, Fair-Play, Hoşgörü

Kaynakça

• Altınbaş, H. (2007). Sporun pazarlaması ve pazarlama iletişiminde spor. Selçuk Üniversitesi iletişim fakültesi akademik dergisi, 5(1):93-101.
• Baltacı, A. (2017). Avrupa Okullarında Dini Simgelerin Yasallığı. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 21 (1):45-80.
• Bilton, T., Bonnett, K., Jones, P., Skinner, D., Stanworth, M., & Webster, A. (1996). Education. In Introductory Sociology. Palgrave, London.107-109.
• Bulgu, N. (2005). Sporda Şiddet Ve Alt-Kültür. Spor Bilimleri Dergisi, 16(4):229-250.
• Bulgu, N. (2012). Futbolda Şiddetin Erkeklik Anlamları. Spor Bilimleri Dergisi, 23(4):207- 9.
• Çalışkan, H. Sağlam, H. İ. (2012). Hoşgörü Eğilim Ölçeğinin Geliştirilmesi Ve İlköğretim Öğrencilerinin Hoşgörü Eğilimlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1431-1446.
• Demirhan, G. (2003). Kültür Eğitim Felsefe Ve Spor Eğitimi İlişkisi. Spor Bilimleri Dergisi, 14(2), 92-103.
• Erkal, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Spor, Filiz Kitapevi, İstanbul. 199.
• Fişek K, (1985). 100 Soruda Türkiye’de Spor Tarihi, Gerçek Yayınevi, İstanbul, 22.
• Fişek, K. (1983). Devlet Politikası Ve Toplumsal Yapıyla İlişkileri Açısından Spor Yönetimi. Ankara: Aü Sbf Yayınları.
• Küçük, V. Koç, H. (2004). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan Ve Spor İlişkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (10):1-11.
• Mavi S., Tuncel S.D. (2012). Sporcuların ‘Sporda Hoşgörü’ Kavramına İlişkin Algıları, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, , 10 (4):125-129.
• Miles, BM., Huberman, AM. (1994). Qualitative Data Analyseis, Second Edition, SAGE Publications, California, 10.
• Morgan, G. (1998). Yönetim ve örgüt teorilerinde metafor (Çev: Bulut G). İstanbul: MESS Yayıncılık.
• Neuman, B. (1996). The Neuman Systems Model İn Research And Practice. Nursing Science Quarterly, 9(2):63-70.
• Özer, M.K. (1990). Sporda Eğitim Ve Öğretim, Spor Şurası Bildirileri, Baģbakanlık Gsgm Yayını, Ankara, 60.
• Patton, MQ (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri. 3. Baskıdan Çeviri. (Çev Edit.; Bütün, M & Demir, SB). Ankara: Pagem Akademi
• Pehlivan, Z. (2004). Fair-Play Kavramının Geliştirilmesinde Okul Sporunun Yeri Ve Önemi, Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 2:49-53.
• Sezen. G., Sezen. B. (2009) Profesyonel Futbolcuların Fair Playe Yönelik Davranışları İle Empatik Eğilim Düzeyleri Arasındaki İlişki, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi, Ankara, 6.
• Talimciler, A. (2008). Futbol Değil İş: Endüstriyel Futbol. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 26: 89-114.
• Tanriverdi, H. (2012). Spor ahlaki ve şiddet. The Journal of Academic Social Science Studies. Publication of Association Esprit, Société et Rencontre Strasbourg/FRANCE, 5(8):1071-93.
• Topuz, H. (1995). Hoşgörü, Pehlivan, Ġ. (Ed.). Hoşgörü ve eğitim toplantısı, UNESCO Türkiye Milli Komisyonu ve Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Ortak Yayını, 30-38.
• Tozoglu, E. Ozan, M. (2020). The Examination of Teacher Candidates' Selfishness Levels Regarding Sportive Activity and Different Variables, Asian Journal of Education and Training, 6(1):110-116.
• Ucan, I. Ozan, M. (2019). Investigation of Speech Anxiety Levels of Physical Education and Sports Department Students in Terms of Different Variables International Journal of Applied Exercise Physiology, 8(3):100-108.
• Walliman, N. (2006). Quantitative Data Analysis. Social Research Methods. Ed. By N. Walliman. Sage, 36-52.
• Yıldırım, A. (1999). Nitel Araştırma Yöntemlerinin Temel Özellikleri Ve Eğitim Araştırmalarındaki Yeri Ve Önemi. Eğitim Ve Bilim, 23(112): 7-17.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2005). Qualitative Research Methods İn Social Sciences. Ankara: Seçkin Publishing.24- 32.
• Yıldırım, M. (2017). Üniversitelerde Okul ve Kulüp Takimlarinda Oynayan Sporcuların Sporda Fair-Play Anlayışlarının Belirlenmesi (Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Örneği) İnönü Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi (İübesbd), 4(1):1-15.