SPOR YÖNETİCİSİ ADAYLARININ SOSYAL GİRİŞİMCİLİK DÜZEYLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 3, 109 - 119, 30.09.2020

Yunus Sinan Biricik

Öz

Sosyal girişimcilerin bir ulusun sosyal, kültürel, ekonomik ve çevresel zenginliğine yaptıkları katkı giderek daha fazla kabul görmektedir. Çalışmamızın amacı spor yöneticiliği bölümünde öğrenim gören ve birer spor yöneticisi adayı olan öğrencilerin sosyal girişimcilik düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubu, 2019-2020 eğitim öğretim yılında Spor Bilimleri Fakültesi Spor Yöneticiliği bölümünde okuyan öğrencilerden tesadüfü örneklem yöntemiyle seçilen 52 kadın ve 130 erkek olmak üzere toplam 182 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Hockerts (2015) tarafından geliştirilen Türkçe ’ye Akar (2020) tarafından uyarlanan “Sosyal Girişimcilik Öncülleri Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek 5’li likert olup 17 madde ve 4 alt boyuttan oluşmaktadır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 20.0 paket programı ile analiz edilmiş olup tanımlayıcı istatistikler, Independent t-testi, tek yönlü varyans analizi (Anova) kullanılmıştır. Çalışmada sosyal girişimcilik toplam skorunda anlamlı bir farklılık tespit edilmiş olup bu farklılığın kadın öğrenciler lehine olduğu görülmüştür. Sonuç olarak; spor yöneticisi bölümü öğrencilerinin sosyal girişimcilik düzeylerinin yüksek olduğu, sınıf ve aktif spor yapma durumlarının sosyal girişimcilik düzeyini etkilemediği söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Girişimcilik, Sosyal Girişimcilik, Spor Yöneticisi

Kaynakça

• Akar, H., (2020). Sosyal Girişimcilik Öncülleri Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Turkish Studies-Education, 15(2): 579-593.
• Alvord, S. H., Brown, L. D., & Letts, C. W., (2004). Social Entrepreneurship And Societal Transformation: An Exploratory Study. The Journal Of Applied Behavioral Science. 40(3): 260-282.
• Ball, S., (2005). The İmportance of Entrepreneurship to Hospitality, Leisure, Sport and Tourism. Hospitality, Leisure, Sport And Tourism Network. 1(1): 1-14.
• Boschee, J., (2001). Eight Basic Principles For Nonprofit Entrepreneurs. Nonprofit World. 19(4): 15‐18.
• Çermik, F., & Şahin, İ., (2015). Sosyal Bilgiler Öğretmeni Adaylarının Sosyal Girişimcilik Özelliklerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Current Research İn Education. 1(2): 76-88.
• Drucker, P., (1999). Innovation and Entrepreneurship. Butterworth-Heinemann, Oxford.
• Gusseinova, D., (2015). Sosyal Girişimcilik Olgusu ve Bir Örnek Olay İncelemesi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi SBE.
• Hısrıch, D. R., & Peters, M. P., (2002). Entrepreneurship, (Fifth Edition), USA: McGraw-Hill, Higher Education.
• Hockerts, K., (2015). The Social Entrepreneurial Antecedents Scale (SEAS): A Validation Study. Social Enterprise Journal, 11(3): 260-280.
• Nas, K., & Temel, V., (2018). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Girişimcilik Düzeyleri. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 20(3): 134-144.
• Leadbeater, C., (1997). The Rise of the Social Entrepreneur, Demos, London.
• Leadbeater, C., & Goss, S., (1998). Civic Entrepreneurship. Demos/Public Management Foundation. Putteridge Bury Management Centre.
• Özman, C., (2013). Spor Yöneticiliği Bölümünde Öğrenim Gören Üniversite Öğrencilerinin Girişimcilik Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• Özmen, Ç., (2015). Rekreasyon ve Spor Yöneticiliği Bölümü Öğrencilerin Girişimcilik Düzeylerinin Değerlendirilmesine Yönelik bir Çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Burdur. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi.
• Ratten, V., (2018). Sport Entrepreneuship: Developing and Sustaining an Entrepreneurial Sports Culture. Springer.
• Robinson, J., (2006). Navigating Social and Institutional Barriers to Market: How Social Entrepreneurs Identify and Evaluate Opportunities. In Social Entrepreneurship (pp 95-120). Palgrave Macmillan, London.
• Shaw, E., & Carter, S., (2007). Social Entrepreneurship: Theoretical Antecedents And Empirical Analysis Of Entrepreneurial Processes And Outcomes. Journal of Small Business and Enterprise Development, 14(3): 418-434
• Şeker, M., (2012). Sosyal Girişimciliğin Artan Önemi ve Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi SBE.
• Şeşen, H, & Basım, N., (2012). Demografik Faktörler ve Kişiliğin Girişimcilik Niyetine Etkisi: Spor Bilimleri Alanında Öğrenim Gören Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Ege Akademik Bakış. 12: 21–28.
• Şirin, Y. E., Bilir, F. P., & Günseli, Ö. Z., (2018). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Girişimcilik Eğilimleri: Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okul Örneği. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 3(3): 35-47.
• Tan, W. L., Williams, J. & Tan, T. M. (2005). Defining the ‘Social’ in ‘Social Entrepreneurship’: Altruism and Entrepreneurship. International Entepreneurship and Management Journal. 1: 353-365.
• Thompson, J., Alvy, G., & Lees, A., (2000). Social Entrepreneurship: A New Look at the People and the Potential. Management Decision. 38(5): 328-338.
• Tracey, P., & Phillips, N., (2007). The Distinctive Challenge of Educating Social Entrepreneurs: A Postscript and Rejoinder to the Special İssue on Entrepreneurship Education. Academy of Management Learning and Education. 6(2): 264‐71.
• Zhao, F., (2005). Exploring The Synergy Between Entrepreneurship and Innovation. İnternational Journal of Entrepreneurial Behavior and Research. 11(1): 25-41.