Öz
Anne babalar, çocuklarıyla yoğun ve sürekli ilişkilerine karşın uzun yıllar eğitim dışında bir akılmışlar, eğitimde genellikle bilgi alıcı ve bilgi verici rol oynamışlardır (Scbulz, 1982). Davranış değiştirme tekniklerinin özürlü bireylere çeşitli beceriler öğretmedeki başarısının kanıtlanması ve özürlü çocuklar için düzenlenen bakım ve eğitim programlarının en az sınırlayıcı ortam (çocuğun doğal çevresi, ev ortamı) içinde uygulamasının kabul edilmesi, anne babaların çocuklarının eğitim ve terapi çalışmalarına katılımlarının artması ile sonuçlanmıştır (Foxx, Binder, 1990). Ayrıca normal çocuğa sabip anne babaların eğitim-öğretim süreci içindeki öneminin ve anne babanın çocuğun eğitimine katılımının çocuğun gelişimi üzerindeki olumlu etkilerinin birçok araştırma sonucunda vurgulanması (Topping, 1986; Yanok, Derubertis, 1989) özürlü çocukların eğitiminde de anne baba katılımının gereklilik olduğunu ortaya koymuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Heifclz, f .J. (1977). “Rehavioral training for parents of retarded children' Alternative formats based on instructional manuals” American* Journal of Mental Deficiency, 82, 19,1'-203.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Alan Eğitimleri |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 6 Ağustos 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1992 Cilt: 25 Sayı: 2 |
The content of the Journal of Faculty of Educational Sciences is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License