İkinci Dünya Savaşı’nın hemen ardından başlayan yeni dönemde, dünyanın geri kalmış bölgelerinde ve az gelişmiş ülkelerinde görülen yoksulluk, sağlık, barınma, hızlı nüfus artışı gibi olumsuzlukların eğitim yoluyla önemli ölçüde azalacağı görüşü yaygınlaşmış, dolayısıyla, “geniş halk kitlelerinin okuma-yazma bilmeyişinin ekonomik ve sosyal gelişmeye engel olduğu” görüşü gündeme gelmiştir. Okumaz- yazmazlığı kalkınmanın önemli bir engeli olarak gören Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, bu sorunu çözmek için 1961 yılında UNESCO’yu görevlendirmiştir. UNESCO’nun o yıllarda üye devletlerden topladığı istatistiklere göre, dünyadaki okumaz-yazmaz sayısı 700 milyonu aşmaktaydı. Bunun üzerine UNESCO 1963 yılında Asya, Afrika ve Güney Amerika’da 15-50 yaş arasında okuma-yazma bilmeyen 500 milyonluk kitlenin üçte ikisine ulaşmak, yani 330 milyon kişiyi, on yılda okur-yazar hale getirmek için bir kampanyanın başlatılmasını, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’na önermiştir. Kapıpanyanın genişliği nedeniyle söz konusu öneri büyük tartışmalara yol açmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Alan Eğitimleri |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 1989 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 1989 Cilt: 22 Sayı: 2 |
AUEBFD'nin tüm İçerikleri Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License kuralları çerçevesinde lisanslanmaktadır.
AUEBFD CC BY-NC-ND 4.0 lisansını kullanmaktadır.