Bu makale, Karakalpak çocuksuz kadınlarının kutsal yerleri ziyaret etmeyle ilgili gelenek ve ritüellerinin incelenmesine yönelik uzun yıllar süren araştırmaların sonuçlarını özetlemektedir. Yazar, Karakalpakistan Cumhuriyeti'nde ve ülkenin diğer bölgelerinde yaşayan Karakalpaklar arasında toplanan saha malzemelerine dayanarak, kökleri yüzyıllar öncesine dayanan çocuksuz çiftlerin ziyaret ibadetinin özelliklerini ortaya koymaya çalıştı. İbadethanelerde yapılan bilimsel araştırmalar, arkaik gelişim aşamasında gelişen ateş yakma ritüelinin muhafazakâr bir biçimini tanımlamayı mümkün kıldı. Kutsal mekânlar, kutsal geleneklerin odak noktası olarak yazara, bir çocuğun Allah'tan ve atalarının ruhlarından dilenilmesi, bir ziyaret yerinin kapılarına ve eşiğine tapınma, ritüel yemekleri hazırlama gibi bir dizi dini ve büyülü ritüele tanık olma fırsatı verdi. “shelpek” (“iyis Shygary”), kurbanlar kesiliyor, kutsal alana bir bez bebek bırakılıyor ve adak artıkları ağaçlara bağlanıyor. Nazlumhan-sulu (Hoceyli ilçesi), Sultan Uvays (Beruni ilçesi), Bala şeyit (Kanlıkül ilçesi), Süyin işhan (Bozatau ilçesi) gibi çocuksuz çiftlerin geceyi umarak geçirdikleri ziyaret yerlerinden elde edilen bilgiler çok ilginçti. Kehanet rüyaları görmek. Yaygın inanışa göre, rüyada bir evliyanın ortaya çıkması ve ziyaretçiye verdiği nesne, uzun zamandır beklenen bir çocuğun kazanılacağına işarettir. Yazar, Pirim İşhan'ın kutsal mekânı olan Hoceyli bölgesine yaptığı bir gezi sırasında, bir kuyuya kehanet özelliği kazandırma geleneğiyle karşılaşmış. Yoruma göre kuyuya bakma ritüeli sırasında görülen ay ve yıldızların yansıması, bir çocuğun doğumunun tahmin edilmesini mümkün kılıyordu. Kutsal yerleri ve mezarlıkları ziyaret etmek geleneksel İslam normlarına aykırı olmasa da, ziyaret ibadetinde, özellikle çocuksuz kadınların ritüellerinde, İslam dininin gelenekleriyle senkretizm içinde korunan çok sayıda büyülü görüş vardır. Bu, yazarın saha araştırmasının materyallerinde tamamen doğrulanmıştır.
This article summarizes the results of many years of research devoted to the study of customs and rituals of Karakalpak childless women associated with visiting holy places. Based on field material collected among Karakalpaks living in the Republic of Karakalpakstan, as well as in other regions of the country, the author seeks to reveal the features of the pilgrimage practices of childless couples, whose roots extend back centuries. Scientific research conducted in places of worship has allowed the identification of a conservative form of the fire-lighting ritual that developed at an archaic stage of social development. Holy places, as centers of relic traditions, gave the author the opportunity to observe a number of religious and magical rituals, including praying for a child from Allah and the spirits of ancestors, worshiping the doors and threshold of the pilgrimage site, preparing ritual flatbreads "shelpek" ("iyis shigariw"), offering sacrifices, leaving a rag doll in a sacred space, and tying votive rags to trees.
The information obtained at pilgrimage sites such as Nazlumxan-sulıw (Xojeli district), Sultan Uvays (Beruniy district), Bala Sheyit (Qanlikól district), and Suyin Ishan (Bozataw district), where childless couples stay overnight in hopes of seeing prophetic dreams, proved to be especially intriguing. According to popular beliefs, the appearance of a saint in a dream and the receipt of an object from the saint is a sign that indicates the acquisition of a long-awaited child. During an expedition to the Xojeli region, in the holy place of Pirim Ishan, the author encountered a tradition of ascribing the property of prophecy to a well. It was believed that the reflection of the moon and stars, seen during the ritual of peering into the well, allowed participants to predict the birth of a child. Even though visiting holy places and cemeteries does not contradict the norms of traditional Islam, pilgrimage practices, especially the rituals of childless women, are abundant in magical beliefs. These beliefs are preserved in a syncretic form with the traditions of Islam, and this combination was fully confirmed by the author's field research.
Данная статья обобщает в себе результаты многолетних исследований, посвящённых изучению обычаев и обрядов каракалпакских бездетных женщин, связанных с посещением святых мест. Опираясь на полевой материал, собранный среди каракалпаков, проживающих в республике Каракалпакстан, а также в других регионах страны, автор стремился раскрыть особенности паломнической практики бездетных пар, корнями уходящей в глубину веков. Научные изыскания, проводившиеся в местах поклонения, позволили выявить консервативную форму ритуала возжигания огня, сложившегося на архаической ступени развития. Святые места как средоточие реликтовых традиций, дали возможность автору стать свидетелем ряда религиозно-магических обрядов, в том числе вымаливания ребёнка у Аллаха и духов предков, поклонения дверям и порогу объекта паломничества, приготовления ритуальных лепёшек «шелпек» («ийис шығарыў»), жертвоприношения, оставления в сакральном пространстве тряпичной куклы и привязывания к деревьям обетных лоскутов. Весьма интересными оказались сведения, полученные в таких местах паломничества, как Назлумхан-сулу (Ходжейлийском район), Султан Увайс (Берунийский район), Бала шейит (Канлыкульский район), Суйин ишан (Бозатауский район), где бездетные пары остаются ночевать, в надежде увидеть пророческие сны. По бытующим в народе убеждениям, появление во сне святого и предмет, даруемый им паломнику, являются знаком, указывающим на обретение долгожданного ребёнка. В ходе экспедиции в Ходжейлийский район в святом месте Пирим ишан автор столкнулся с традицией наделять колодец свойством пророчества. Согласно толкованию, отражение луны и звёзд, увиденных в ходе ритуала всматривания в колодец, позволяло предугадать рождение ребёнка. Несмотря на то, что посещение святых мест и кладбищ не противоречит нормам традиционного ислама, в паломнической практике, особенно в ритуалах бездетных женщин наблюдается обилие магических воззрений, сохраняющихся в синкретическом виде с традициями исламской религии, что вкупе нашло полное подтверждение в материалах полевых исследований автора.
Бұл мақалада қарақалпақтардың баласыз әйелдерінің қасиетті жерлерге барумен байланысты әдет-ғұрыптары мен ғұрыптарын зерттеуге арналған көп жылғы зерттеулердің нәтижелері жинақталған. Автор еліміздің басқа облыстары сияқты Қарақалпақстан Республикасын да мекендеген қарақалпақтардың арасынан жинаған далалық материалдарға сүйене отырып, тамыры ғасырларға жалғасатын перзентсіз ерлі-зайыптылардың зиярат ету ерекшеліктерін ашуға ұмтылған. Ғибадатханаларда жүргізілген ғылыми зерттеулер дамудың архаикалық кезеңінде дамыған от жағу рәсімінің консервативті түрін анықтауға мүмкіндік берді. Қасиетті орындар реликттік дәстүрлердің өзегі ретінде авторға Алладан бала мен ата-баба аруағына жалбарыну, зиярат ететін жердің есігіне және босағасына тағзым ету, ғұрыптық шелпек дайындау сынды діни және сиқырлы әдет-ғұрыптардың куәгері болуға мүмкіндік берді. «Шелпек» («иіс шырғары»), құрбандық шалу, киелі кеңістікке шүберек қуыршағын қалдыру және ағаштарға сый сынықтарын байлау. Баласыз ерлі-зайыптылар түнеп қалатын Назлұмхан-сұлу (Хожейлі ауданы), Сұлтан Увайс (Беруни ауданы), Бала шейіт (Қанлыкүл ауданы), Сүйін ишан (Бозатау ауданы) сияқты зиярат орындарында алынған мәліметтер өте қызықты болды. пайғамбарлық армандарды көру. Халық наным-сеніміне сәйкес, түсінде әулиенің пайда болуы және қажыға берген заты көптен күткен перзентке ие болғанын көрсететін белгі. Жазушы Пірім ишанның киелі мекеніндегі Ходжейлі өңіріне жасаған жорық кезінде құдықты пайғамбарлық қасиетпен сыйға тарту дәстүрін кездестіреді. Түсіндіру бойынша, құдыққа қарау рәсімі кезінде көрінетін ай мен жұлдыздардың шағылысуы баланың туылуын болжауға мүмкіндік берді. Қасиетті жерлер мен зираттарды зиярат ету дәстүрлі исламның нормаларына қайшы келмейтініне қарамастан, қажылық тәжірибесінде, әсіресе баласыз әйелдердің рәсімдерінде ислам дінінің дәстүрлерімен синкретизмде сақталған сиқырлы көзқарастардың көптігі, автордың далалық зерттеу материалдарында толық расталған.
қарақалпақтар перзентсіздік рәсімдер салт-дәстүрлер әдет-ғұрыптар
Birincil Dil | Rusça |
---|---|
Konular | Güney-Doğu (Yeni Uygur/Özbek) Türk Lehçeleri ve Edebiyatları, Türkiye Dışındaki Türk Halk Bilimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 26 Eylül 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 23 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 12 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 119 |