Fiziksel Etkinlik Karnesi Uygulamaları Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi

Yıl 2018, Cilt: 10 Sayı: 1, 1 - 9, 01.03.2018

Fatih Özgül Murat Kangalgil Oğuzhan Çalı , Rahmi Yıldız

https://doi.org/10.30655/besad.2018.1

Öz

Bu araştırmanın amacı fiziksel etkinlik karnesi eğitimine katılan beden eğitimi öğretmenlerinin, bu ölçüm uygulamalarını ne denli başarılı bir şekilde yapıldığını belirlemeye yardımcı olabilecek Fiziksel Etkinlik Karnesi Uygulamaları Ölçeğinin geliştirilmesidir. Araştırmacılar tarafından hazırlanan ve 46 maddeden oluşan taslak ölçek 298 erkek ve 116 kadın olmak üzere 414 beden eğitimi ve spor öğretmenine uygulanmıştır. Elde edilen veri seti, faktör analizi, varimax döndürme tekniği ile incelenerek, 0,40'un üstünde yük değeri alan 38 maddenin "Uygulanabilirlik, Etki, Güçlükler, Zorlayıcılık, Yeterlilik ve Destek” isimleri verilen altı faktörde toplandığı görülmüştür. Ölçek bu yapısıyla toplam varyansın %61,555’ini açıklamıştır. Doğrulayıcı Faktör Analizi sonucuna göre alt faktörlü modelin uyum indeksleri güçlü olarak kabul edilebilir düzeyde elde edilirken, boyutlar arası bağıntılar beklenen düzeyde belirlenmiştir. Ölçeğin Cronbach Alpha α iç tutarlılık katsayıları bütünü için 0,83 ve alt boyutlar için ise sırasıyla; Uygulanabilirlik alt boyutu için 0,87, Etki alt boyutu için 0,80, Güçlükler alt boyutu için 0,57, Zorlayıcılık alt boyutu için 0,75, Yeterlilik alt boyutu için 0,82 ve Destek alt boyutu için de 0,76 olarak hesaplanmıştır. Ölçekte 3 tane ters puanlanan madde bulunmaktadır ve ölçekten alınabilecek toplam puan 38 ile 190 arasında değişmektedir. Araştırma sonucunda geliştirilen Fiziksel Etkinlik Karnesi Uygulama Ölçeğinin bütünü ve alt boyutları için elde edilen iç tutarlılık katsayılarının iyi düzeyde olduğu görülmüştür. Faktör yükleri ile açıklanan toplam varyansta beklenen seviyenin üzerinde bulunmuştur. Sonuç olarak fiziksel etkinlik karnesi ölçümlerine katılan beden eğitimi ve spor öğretmenleri için uygun geçerli ve güvenilir bir ölçek elde edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Beden Eğitimi Öğretmeni, Fiziksel Etkinlik Karnesi, Ölçek, Uygulama

Assessment scale of physical activity report card applications

Öz

The purpose of the research in this context is to develop the Physical Activity Carrying Practice Scale, which can help determine how well these practices are being done to physical education teachers who are involved in physical activity training.The draft scale, composed of 46 items and prepared by the researchers, was applied to 414 physical education and sports teachers of whom 298 male and 116 female. The obtained data set was analyzed by factor analysis and varimax rotation technique and it was seen that 38 items with load values above 0,40 were collected in six factors named “Applicability, Impact, Difficulties, Enforcement, Competence and Support”.Thescaleexplains 61,555% of the total variance with thi sstructure. As a result of the Confirmatory Factor Analysis, the fit indices of the sub-factor model were obtained at an acceptable level, and the inter-dimensional correlations were determined at the expected level. For the total of the scale, 0,83 and for the sub-dimensions, respectively; 0.87 for the Applicability sub-dimension, 0.80 for the Impact sub-dimension, 0.57 for the Difficult sub-dimension, 0.82 for the Sufficiency sub-dimension, and 0.76 for the Support sub-dimension and 0.76 Cronbach Alpha α internal consistency coefficients were calculated. There are 3 reverse scoring items on the scale and the total score from the scale ranges from 38 to 190. The internal consistency coefficients obtained for the whole scale and sub-dimensions of the Physical Activity Carrying Practice Scale developed in the study were found to be at a good level. The total variance explained by the factor loads is above the expected level. As a result, a validand reliable scale suitable for physical education and sport teachers participating in physical activity measurement was obtained.

Anahtar Kelimeler

Physical Education Teacher, Physical Activity Reports, Practice, Scale

Kaynakça

• Anderson Steeves, E. T., Johnson, K. A., Pollard, S.L., Jones, S.J., Pollack, K., Lindstrom, J.S., Hopkins, L., Gittelshon, J. (2016). Social Influence Son Eating and Physical Activity Behaviours of Urban, Minority Youths. Public Health Nutr; 1–11.
• Brockman, R., Jago, R., Fox, K. R. (2011). Children’sactiveplay: Self-Reported Motivators, Barriers and Facilitators. BMC Public Health; 11:461.
• Burrows, R., Correa-Burrows, P., Orellana, Y., Almagia, A., Lizana, P., Ivanovic, D. (2014).
• Scheduled Physical Activity is Associated with Better Academic Performance in Chilean School-Age Children. J. Phys Act Health; 11(8):1600–1606. Pub Med doi:10.1123/jpah.2013-0125.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
• Colley, R. C., Brownrigg, M., Tremblay, M. S. (2012) A Model of Knowledge Translation in Health: The Active Healthy Kids Canada Report Cardon Physical Activity for Children and Youth. Health Promot Pract.; 13(3):320–330.
• Nicolas, A.F., Andrea, C.O’R., Kabir P., Sadarangani, A.V.O., Jaime, L., Macarena, V., Teresa B.C., Carolina, C., Nicolas, L., Magdalena, W., Carlos, C.M. (2016). Results From Chile’s 2016 Report Card on Physical Activity for Children and Youth. Journal of Physical Activity and Health; 13 (2), 117-123.
• George, D., Mallery, P. (2001). SPSS for Windows Step By Step: A Simple Guide and Reference. Needham Heights: Allyn & Bacon.
• Herman, K. M., Paradis., G, Mathieu, M. E., O’Loughlin, J., Tremblay, A., Lambert, M. (2014).
• Association Between Accelerometer-Measured Physical Activity Intensities and Sedentary Time in 8- to 10-Year-Old Children. Pediatr Exerc Sci; 26 (1): 76–85.
• MEB. (2017). Okul Sağlığı: - http://okulsagligi.meb.gov.tr/www/beden-egitimi-ve-spor-dersiogretmenlerine-verilecek-quotfiziksel-aktivite-uygunluk-karnesiquot-egitimi/icerik/47 adresinden 15.10.2017 tarihinde alınmıştır.
• Moreno, L., Cano, M., Orellana, Y., Kain, J. (2015). Compliance of Physical Activity Guidelines by Chilean Low-Income Children: Difference Between School and Weekend Days and Nutritional Status. Nutr Hosp; 31(5): 2195–2201.
• Pate, R.R., Davis, M.G., Robinson, T.N., Stone, E.J., McKenzie, T.L., Young, J.C. (2006).
• Promoting Physical Activity in Children and Youth: A Leadership Role for Schools: A Scientific Statement from the American Heart Association Council on Nutrition, Physical Activity, and Metabolism (Physical Activity Committee) in collaboration with the Councils on Cardiovascular Disease in the Young and Cardiovascular Nursing. Circulation;114(11):1214–1224.
• Sarmiento, O., Torres, A., Jacoby, E., Pratt, M., Schmid, T. L., Stierling, G. (2010). The CicloviaRecreativa: A Mass-Recreational Program with Public Health Potential. J PhysAct Health; 7 (Suppl 2):Pp 163–180.
• Seabra, A., Mendoça, D., Maia, J., Welk, G., Brustad, R., Fonseca, A., Seabra, A. (2013).
• Gender, Weight Status And Socioeconomic Differences in Psychosocial Correlates of Physical Activity in School Children. Journal of Scienceand Medicine in Sport, 320-326.
• Tabachnick, B. G., Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics (4th Ed). Needham Heights: Allyn & Bacon THSK. (2014). Türkiye Halk Sağlığı Kurumu. Türkiye Fiziksel Aktivite Rehberi. Ankara: Sağlık Bakanlığı.
• THSK. (2017). Türkiye Halk Sağlığı Kurumu. http://ailehekimligi.gov.tr/salk-ve-bakm/265- fiziksel-aktivite.html adresinden 10.10.2017 tarihinde alınmıştır.
• University of Southern Denmark Research and Innovation Centrefor Human Movement and Learning (2016). The Danish Physical Activity Report Card for Children and Youth.
• WHO (2016) World Health Organization. Global School-based Student Health Survey (GSHS). http://www.who.int/chp/gshs/en/. Accessed July 26, 2016.
• Yurdagül, H. (2005). Ölçek Geliştirme Çalışmalarında Kapsam Geçerlik İndeksinin Kullanımı. 14. Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Yüzgül, A., Müniroğlu, S. (2001). Ankara'da Özel Bir Okulda 7-12 Yaş Grubu Çocukların Fiziksel Özelliklerinin İncelenmesi. 3. Uluslararası Akdeniz Spor Bilimleri Kongresi, (s. 343-356). Antalya.