Spor sözcüğünün kökeni, etimolojik olarak, Latince ‘Disport’ sözcüğünden kaynaklanır. ‘Dis-Portare’ sözcük olarak, işten uzaklaşma, eğlence ve dinlenme amacıyla yapılan etkinlik demektir. Bu anlamda Spor, işin karşıtı, oyun karakteristiğinde bir boşzamanları eğerlendirme uğraşıdır. Oyun ve oyun yoluyla kazanılan temel beceriler sporun temel yapısını oluşturur.Spor ile oyun arasındaki belirgin ayrıntı ‘davranış’ biçimidir iş-oyun ve spor arasındaki farkı da davranış biçimi belirler. İşte zorunluluk, oyunda özgürlük ve mutluluk, sporda ise yücelik ve başarı egemendir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 1990 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 1990 Cilt: 1 Sayı: 3 |