HUMERUS ÜZERİNDE ANATOMİK YAPILARIN MORFOMETRİK OLARAK İNCELENMESİ Morphometric Investigation of Anatomic Structures on Humerus
Öz
ÖZET
Giriş: Humerus; scapula, radius ve ulna arasında bulunan üst ekstremitenin en uzun ve kalın kemiğidir. Humarus
üzerindeki anatomik yapılar morfoloji ve antropolojide cinsiyet ayrımını tespitte kullanılır.
Gereç ve yöntem: Bu çalışma 80 adet (56 sol, 24 sağ) humerus kuru kemik numunesinde 0,01 milimetre
(mm) hassasiyetli dijital kumpas kullanılarak yapıldı. Kemik örneklerinde yaş ve cinsiyet ayrımı belli değildi.
Humerus üzerinde 21 anatomik yapı ölçüldü.
Bulgular: Çalışmanın sonuçlarına göre humerusun maksimum uzunluğu solda ortalama 31.16±2.44 mm,
sağda 29.85±3.08 mm’dir. Humerusun minimum gövde çapı solda 17.62 ±2.18 mm, sağda 17.84 ±1.82 mm,
maksimum çapı solda 21.41 ±1.95mm ve sağda 21.29 ±1.77mmdir.
Sonuç: Humerus kemiğinin normal anatomik yapısını bilmek ve bu bölgedeki cerrahi prosedürleri ve protez
uygulamalarını yönlendirmek için bu kemikteki anatomik yapıların ortalama değerlerini hesaplamak çok
önemlidir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Arıncı K, Elhan A. Anatomy (5th Edition), Volume 1, Güneş Bookstore, Ankara, 2014; s. 8-10. 2. Gökmen F. Systematic Anatomy, Güven Bookstore, İzmir. 2003; s. 65-66. 3. Bilge O, Yel M. Humerus distal interkondiler kırıklar. Türk Ortopedi ve Travmatoloji Birliği Derneği. 2014;12:23–29 doi: 10.14292/totbid.dergisi.2014.03. 4. Demirhan M, Atalar AC. Humerus Üst Uç Kırıklarına Yaklaşım. TOTBID Journal. 2003;2(3-4):126-134. 5. Paulsen F, Waschke J. Sobotta Atlas of Human Anatomy (10th Edition), Volume 1, Elhan A, Karahan ST, Beta Publishing, İstanbul. 2017: s. 138-139. 6. Şahin E, Kalem M, Songür M, Acar B, Kocaoğlu H. Parçalı proksimal humerus kırıklarının tedavisinde çimentolu ile çimentosuz hemiartroplasti sonuçlarının karşılaştırılması. Ortadoğu Tıp Dergisi. 2018;10(3):263-267. 7. Richard B. Jones, M.D. Hemiarthroplasty for Proximal Humeral Fracture. Bulletin of the Hospital for Joint Diseases 2013; 71: 60-3. 8. Açar Hİ, Bektaş U, Ay Ş. Dirsek eklemi anatomisi ve instabilitesi. TOTBID Journal. 2011;10(1): 7-17. 9. Okcu G, Yercan HS, Özalp RT. Distal Humerus Kırıklarında Tedavi. TOTBID Journal. 2006;5(1-2): 7-18. 10. Ellenbecker TS, Cools A. Rehabilitation of shoulder impingement syndrome and rotator cuff injuries: an evidence-based review. British journal of sports medicine. 2010;44(5): 319-327.
Öz
Kaynakça
- 1. Arıncı K, Elhan A. Anatomy (5th Edition), Volume 1, Güneş Bookstore, Ankara, 2014; s. 8-10. 2. Gökmen F. Systematic Anatomy, Güven Bookstore, İzmir. 2003; s. 65-66. 3. Bilge O, Yel M. Humerus distal interkondiler kırıklar. Türk Ortopedi ve Travmatoloji Birliği Derneği. 2014;12:23–29 doi: 10.14292/totbid.dergisi.2014.03. 4. Demirhan M, Atalar AC. Humerus Üst Uç Kırıklarına Yaklaşım. TOTBID Journal. 2003;2(3-4):126-134. 5. Paulsen F, Waschke J. Sobotta Atlas of Human Anatomy (10th Edition), Volume 1, Elhan A, Karahan ST, Beta Publishing, İstanbul. 2017: s. 138-139. 6. Şahin E, Kalem M, Songür M, Acar B, Kocaoğlu H. Parçalı proksimal humerus kırıklarının tedavisinde çimentolu ile çimentosuz hemiartroplasti sonuçlarının karşılaştırılması. Ortadoğu Tıp Dergisi. 2018;10(3):263-267. 7. Richard B. Jones, M.D. Hemiarthroplasty for Proximal Humeral Fracture. Bulletin of the Hospital for Joint Diseases 2013; 71: 60-3. 8. Açar Hİ, Bektaş U, Ay Ş. Dirsek eklemi anatomisi ve instabilitesi. TOTBID Journal. 2011;10(1): 7-17. 9. Okcu G, Yercan HS, Özalp RT. Distal Humerus Kırıklarında Tedavi. TOTBID Journal. 2006;5(1-2): 7-18. 10. Ellenbecker TS, Cools A. Rehabilitation of shoulder impingement syndrome and rotator cuff injuries: an evidence-based review. British journal of sports medicine. 2010;44(5): 319-327.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orjinal Çalışma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 8 Haziran 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 10 Sayı: 2 |