A Needs Analysis to Investigate Students’ Views About Cooperative Problem Solving Curriculum

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 4, 1243 - 1266, 22.12.2020

Gülçin Karakuş Gürbüz Ocak

https://doi.org/10.30703/cije.707035

Öz

The aim of this study is to investigate students’ views about cooperative problem solving to suggest a needs analysis for cooperative problem solving curriculum. The study was conducted as a qualitative study. Students' views on collaborative problem solving skills, which have an important place in the modern education environment, have been the focus of the study. Semi-Structured Student Interview Form was prepared. During the creation of the form, literature review was made and expert opinion was asked. With the expert opinion, the necessary final changes were made on the questions in the student form, and the form was finalized. Form consists of ten open-ended questions. The sample consists of totally 50 students from 4th, 5th and 6th grades. Content analysis method was used to analyze the data. First the data was coded, then themes and categories were determined. For the reliability of the study, Miles and Huberman’s (1994) formula was used and it was calculated as % 89. As a result of the study, it is determined that students have limited understanding about social problems, they enjoy solving problems in cooperative groups with their friends and they pay attention to have a common understanding in groups while solving problems cooperatively.

Anahtar Kelimeler

Cooperative problem solving, student view, needs analysis, cooperative learning, problem solving

İşbirlikli Problem Çözme Öğretim Programına Yönelik Öğrenci Görüşleri Kapsamında Bir İhtiyaç Analizi

Öz

Bu çalışmanın amacı işbirlikli problem çözme öğretim programına yönelik olarak öğrenci görüşlerini inceleyen bir ihtiyaç analizi yapmaktır. Bu amaçla öğrencilerin görüşleri incelenmiştir. Modern eğitim ortamında son dönemlerde yer alan işbirlikli problem çözme becerisine yönelik öğrenci görüşleri çalışmanın odak noktasını oluşturmuştur. Araştırma nitel araştırma deseni kapsamında yapılmıştır. Çalışmada görüşleri alınan katılımcılar amaçlı olarak belirlenmiştir. İşbirlikli problem çözme öğretim programına yönelik öğrenci görüşlerinin belirlenmesi için on açık uçlu sorudan oluşan Yarı Yapılandırılmış Öğrenci Görüşme Formu hazırlanmıştır. Formun oluşturulma sürecinde alan yazın taraması yapılmış ve uzman görüşü alınmıştır. Uzman görüşü ile formda yer alan sorularda gerekli düzeltmeler yapılarak forma son şekli verilmiştir. Çalışmada 4., 5. ve 6. sınıfta öğrenim gören toplan 50 öğrencinin görüşü alınmıştır. Katılımcı görüşleri içerik analizi ile analiz edilmiştir. Elde edilen veriler kodlandıktan sonra temalara ve kategorilere ulaşılmıştır. Kodlar ve temalar düzenlenerek frekans ve yüzdeleri oluşturularak bulgular tanımlanmıştır. Miles ve Huberman’ın (1994) önerdiği güvenirlik formülü kullanılmış ve güvenirlik için önerilen uyum puanı %89 olarak hesaplanmıştır. Uyuşmanın % 70’den fazla olması nedeniyle kod ve temaların belirlenmesinde kabul edilebilir bir uyuşma olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma sonucunda öğrencilerin işbirlikli problem çözme kapsamında sosyal problem algılarının sınırlı olduğu, işbirlikli öğrenme gruplarında problem çözmekten ve birlikte çalışmaktan mutlu oldukları ve grup içi ortak anlayışa önem verdikleri sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli problem çözme, Öğrenci görüşü, İhtiyaç analizi, İşbirlikli öğrenme

Kaynakça

• Adıgüzel, O. C. (2016). Eğitim Programlarının Geliştirilmesinde İhtiyaç Analizi El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Aksu, M. B. (1996). İnsan ilişkilerinde bir boyut: grup davranışı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 7(7), 311-328.
• Akyol, N. A., Yıldız, C. ve Akman, B. (2017). Öğretmenlerin akran zorbalığına ilişkin görüşleri ve zorbalıkla baş etme stratejileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 439-459.
• Altun, M. (2000). İlköğretimde problem çözme öğretimi. Milli Eğitim Dergisi, 147, 27-33.
• Arsal, Z. (1998). Program geliştirme sürecinde ihtiyaç analizinin yeri ve nasıl yapıldığına ilişkin program geliştirme uzmanlarının görüşleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Atwood, H. M. ve Ellis, J. (1971). The concept of need: an analysis for adult education. Adult Leadership, 19, 210-212; 244.
• Azimi, H. M. ve Rahmani, R. (2013). Importance of needs assessment for ımplementation of e-learning in colleges of education. International Journal of Information and Computation Technology, 377-382.
• Baki, A. (2008). Kuramdan Uygulamaya Matematik Eğitimi. Ankara: Harf Eğitimi Yayıncılığı.
• Barth, J. L. - Demirtaş, A. (1997). İlköğretim Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara: YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi.
• Beck, J.S. (2001). Bilişsel Terapi Temel İlkeler ve Ötesi. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Bernard, H. R. (2002). Research Methods in Anthropology: Qualitative and quantitative methods. UK: Altamira Press.
• Bilen, M. (1999). Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bingham, A. (1988). Çocuklarda Problem Çözme Yeteneklerinin Geliştirilmesi. Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
• Blumenfeld, P. C., Marx, R. W., Soloway, E. ve Krajcik, J. (1996). Learning with peers: from small group cooperation to collaborative communities. Educational Researcher, 25(8), 37-39. https://doi.org/10.3102/0013189X025008037
• Bosher, S. ve Smalkoski, K. (2002). From needs analysis to curriculum development: designing a course in health-care communication for ımmigrant students in the USA. English for specific purposes, 21(1), 59-79. https://doi.org/10.1016/S0889-4906(01)00002-3
• Chiu, M. M. (2000). Group Problem solving processes: social ınteractions and ındividual actions. Journal for the Theory of Social Behaviour, 30(1), 27–49. https://doi.org/10.1111/1468-5914.00118
• Clearwater, S. H., Huberman, B. A. ve Hogg, T. (1991). Cooperative solution of constraint satisfaction problems. Science, 254(5035), 1181. https://doi.org/10.1126/science.254.5035.1181
• Corbetta, P. (2003). Social Research Theory, Methods and Techniques. London: SAGE Publications. https://doi.org/10.4135/9781849209922
• Çakmak, M. (2014). Grup çalışmasına yönelik yansımalar: öğretmen adaylarının düşünceleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 338-347. https://doi.org/10.15390/EB.2014.2275
• Çepni, S. (2016). PISA ve TIMMS Mantığını ve Sorularını Anlama. Ankara: Pegem Akademi. https://doi.org/10.14527/9786053186359
• Daly, J.P. ve Worrel, D.L. (1993). Structuring group projects as miniature organizations. Management Education, 17, 236-242. https://doi.org/10.1177/105256299301700208
• Dereli, E. (2013). Çocuklar için sosyal problem çözme ölçeğinin 6 yaş grubu için türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,13 (1), 479-498.
• D'Zurilla, T. J., Nezu, A. M. ve Nezu, C. M. (2007). Solving Life’s Problems: A 5-Step Guide to Enhanced Well-Being. New York: Springer Publishing Company.
• Fisher, R. (1990). Teaching Children to Think. Cheltenham: Stanley Thornes Publishing. https://doi.org/10.1177/026565909000600105
• Fiore, S. M., Cuevas, H. M., Scielzo, S. ve Salas, E. (2002). Training individuals for distributed teams: problem solving assessment for distributed mission research. Computers in Human Behavior, 18 (6), 729-744. https://doi.org/10.1016/S0747-5632(02)00027-4
• Fiore, S. M., Graesser, A., Greiff, S., Griffin, P., Gong, B., Kyllonen, P., ... ve Soulé, H. (2017). Collaborative Problem Solving: Considerations for the National Assessment of Educational Progress. Erişim adresi: https://actnext.org/research-and-projects/collaborative-problem-solving-considerations-for-the-national-assessment-of-educational-progress/
• Gözütok, F.D. (1994). İlkokul 1.2.3. Sınıf Hayat Bilgisi Dersi İhtiyaç Belirleme Araştırması [A Needs Assessment Research on Life Sciences Course for 1st,2nd and 3rd Grades in Primary Schools]. (Yayınlanmamış) Ankara.
• Graesser, A. C., Dowell, N.ve Clewley, D. (2017). Assessing Collaborative Problem Solving Through Conversational Agents. In Innovative Assessment of Collaboration (pp. 65-80). Switzerland: Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978-3-319-33261-1_5
• Griffin, P., Care, E. ve McGaw, B. (2012). The Changing Role of Education and Schools. In Assessment and teaching of 21st century skills ( p.1-15). Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-94-007-2324-5
• Ireland, J. L. (2001). The relationship between social problem‐solving and bullying behaviour among male and female adult prisoners. Aggressive Behavior: Official Journal of the International Society for Research on Aggression, 27(4), 297-312. https://doi.org/10.1002/ab.1013
• Johnson, D. ve Johnson, R. (1989). Cooperation and Competition: Theory and Research. Edina, MN: Interaction Book.
• Karakuş, F. (2017). İlköğretim matematik öğretmeni adaylarının öğretimsel açıklamalara ilişkin tercihleri: sıfıra bölme konusu. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 8(3), 352-377.
• McCawley, P. F. (2009). Methods for conducting an educational needs assessment. University of Idaho, 23. Milli Eğitim Bakanlığı, (2011). MEB 21. Yüzyıl Öğrenci Profili. Erişim adresi: http://www.meb.gov.tr/earged/earged/21.%20yy_og_pro.pdf.
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Mulrey, B. C. (2017). Increasing Social Problem-Solving Skills in Early Childhood (Doctoral dissertation).New England College: New Hampshire.
• Nebesniak, A. (2007). Using Cooperative Learning to Promote a Problem-Solving Classroom, Math in the Middle Institute Partnership. Action Research Project Report.
• OECDb, P. I. S. A. (2017). Results in Focus, 2015.
• Okazaki, M. ve Fujita, T. (2007, July). Prototype Phenomena and Common Cognitive Paths in the Understanding of the Inclusion Relations Between Quadrilaterals in Japan and Scotland. In Proceedings of the 31st Conference of the International Group for the Psychology of Mathematics Education (Vol. 4, pp. 41-48).
• Parker, J. G. ve Asher, S. R. (1993). Friendship and friendship quality in middle childhood: links with peer group acceptance and feelings of loneliness and social dissatisfaction. Developmental psychology, 29 (4), 611. https://doi.org/10.1037/0012-1649.29.4.611
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods (3. basım). Thousand Oaks, CA: Sage Publications, Inc.
• Pauli, R., Mohiyeddini, C., Bray, D., Michie, F. ve Street, B. (2008). Individual differences in negative group work experiences in collaborative student learning. Educational Psychology, 28(1), 47-58. https://doi.org/10.1080/01443410701413746
• Polya, G. (1990). How to solve it? Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Richards, J. (2001). Needs Analysis. In Curriculum Development in Language Teaching (Cambridge Language Education, pp. 51-89). Cambridge: Cambridge University Press. https://doi.org/10.1017/CBO9780511667220.005
• Poore, S. (2008). Cooperative Learning in Relation to Problem Solving in the Mathematics Classroom. Math in the Middle Institute Partnership Action Research Projects.
• Rojas-Drummond, S. ve Mercer, N. (2003). Scaffolding the development of effective collaboration and learning. International Journal of Education Research, 39, 99-111. https://doi.org/10.1016/S0883-0355(03)00075-2
• Rosen, Y. (2015). Computer-based assessment of collaborative problem solving: exploring the feasibility of human-to-agent approach. International Journal of Artificial Intelligence in Education, 25(3), 380-406. https://doi.org/10.1007/s40593-015-0042-3
• Sava, S. (2012). Needs Analysis and Programme Planning in Adult Education. Budrich : Verlag Barbara. https://doi.org/10.3224/86649481
• Spradley, J. P. (1979). The Ethnographic Interview. New York: Harcourt Brace Jovanich College Publisher.
• Storey, L. (2007). Doing Interpretative Phenomenological Analysis. In E. Lyons ve A. Coyle (Eds.). Analysing Qualitative Data in Psychology. (p. 51-64). Los Angeles: SAGE Publications https://doi.org/10.4135/9781446207536.d11
• Tam, H. (2013). Cooperative Problem-Solving and Education. In FORUM: for promoting 3-19 comprehensive education (Vol. 55, No. 2, pp. 185-202). Symposium Books. PO Box 204, Didcot, Oxford, OX11 9ZQ, UK. https://doi.org/10.2304/forum.2013.55.2.185
• Ulusoy, F. ve Çakıroğlu, E. (2017). Ortaokul öğrencilerinin paralelkenarı ayırt etme biçimleri: aşırı özelleme ve aşırı genelleme. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 457-475. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2017.17.28551-304648
• UNESCO/APC (2013). Multimedia Training Kit Cooperative Problem Solving: A Guide for Turning Conflicts into Agreements. Erişim adresi: http://www.itrainonline.org/itrainonline/mmtk/mmtk_cps_handout.PDF
• Watanabe, Y. (2006). A needs analysis for a Japanese high school efl general education curriculum. University of Hawai I Second Langauge Studies Paper 25, (1).
• Way, J. (2011). Co-Operative Problem Solving: Pieces of the Puzzle Approach Stage: 1, 2, 3 and 4. Erişim adresi: https://nrich.maths.org/2547
• Wooldridge, M. ve Jennings, N. R. (1999). The cooperative problem-solving process. Journal of Logic and Computation, 9(4), 563-592. https://doi.org/10.1093/logcom/9.4.563
• Yaralı, K. T. ve Özkan, H. K. (2016). Çocukların (60-72 aylık) sosyal problem çözme becerileri ile sosyal yetkinlik ve davranış durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, (2) 345-361.
• Yasul, A. F. ve Samancı, O. (2015). Sınıf öğretmenlerinin grup çalışmalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Igdir University Journal of Social Sciences, (7), 131-156.
• Yeşilyurt, E. (2010). Öğretmen adayları niteliklerinin işbirliğine dayalı öğrenme yöntemine uygunluğunun değerlendirilmesi. Dicle University Journal of Ziya Gokalp Education Faculty, 14, 25-37.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.