Knowledge and Perception about Oocyte Donation in a Semirural Region of Turkey

Year 2016, Volume: 6 Issue: 3, 101 - 106, 27.10.2016

Bahar Uslu Murat Özekinci Mehmet Sakıncı Selçuk Tunik Güneş Özdoğan Neslihan Coşkun Gülistan Sanem Sarıbaş Ece Ordueri Mostafa Ashrafi Osalu Neriman Turan Yeşim Şenol

Abstract

Objective: To evaluate the general knowledge and perception of people living in a semi-rural area of Turkey where oocyte donation is currently illegal and to explore decision-making factors around the adoption of oocyte donation.

Methods: This is a descriptive study of 320 participants who were selected using a cluster sampling method from two districts in Antalya, a migrant city heavily populated with Turkish people from other provinces. A standardized survey was administered by post-doctoral degree researchers during face-to-face interviews to capture participants’ responses.

Results: The majority of participants reported that they did not know what oocyte donation was and were not able to correctly define it. Among those who reported knowing nothing or not knowing what oocyte donation was, once informed, almost half stated that donation should be legal in the presence of medical problems. The statement “oocyte donation could be performed in the presence of medical problems” was significantly more agreeable to participants under the age of 40 years than to those over the age of 40 years, to those who were single or widowed than to those who were married, to those had moderate income levels than to those who had low income levels, and to those who were more educated than to those who were less educated.

Conclusion: In our study, support for the statement “oocyte donation should be legal in cases of medical necessity” was significantly influenced by demographic and descriptive factors such as sex, age, marital status, education, and income level among people living in a semi-rural Turkish region.

Türkiye’de Yarı-Kırsal Alanda Yumurta Bağışı Konusundaki Bilgi ve Tutum

Abstract

Amaç: Çalışma yumurta bağışının henüz yasal olmadığı Türkiye’de, yarı-kırsal bir alanda, halkın yumurta bağışı konusundaki genel bilgilerini ve tutumlarını değerlendirmek, yumurta bağışının benimsenmesini etkileyen etmenleri araştırmak için yapılmıştır.

 

Yöntemler: Çalışma tanımlayıcı bir araştırma olup Türkiye’nin diğer illerinden çokça göç alan bir şehir olan Antalya’nın küme örnekleme yoluyla 2 farklı mahallesinden seçilen toplam 320 katılımcıyla gerçekleştirilmiştir. Standart olarak hazırlanmış anket araştırmacılar tarafından yüz yüze görüşülerek uygulanmış ve katılımcılarca cevaplandırılmıştır.

 

Bulgular: Katılımcılardan çoğu yumurta bağışının tam olarak ne anlama geldiğini bilmezken, yumurta bağışının ne anlama geldiğini yanlış bilen ya da hiç bilmeyen katılımcılara anlatıldıktan sonra çoğu tıbbi sorun varlığında yumurta bağışının serbest olmasını belirtmişlerdir. ‘Tıbbi sorun varlığında yumurta bağışı yapılabilmelidir’ ifadesine kadınlar erkeklere göre; 40 yaş altı kişiler, 40 yaş üstüne göre; bekar ve dul olanlar, evli olanlara göre; orta gelir düzeyine sahip olanlar, alt gelir düzeyine göre ve daha eğitimli grup, az eğitimli gruba göre istatiksel olarak anlamlı derecede daha fazla ‘katılıyorum’ yanıtı vermiştir.

 

Sonuç: Çalışmamızda yarı-kırsal bir alanda yumurta bağışının tıbbi gereklilik durumlarında serbest olmasını savunanların oranının cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu ve gelir durumları gibi demografik verilerden belirgin şekilde etkilendiği görülmüştür. 

Keywords

Yumurta bağışı, kısırlık, Türkiye, yarı-kırsal alan