TÜRKİYE’DE ÇOCUK İŞÇİLİĞİ VE EKONOMİK ETKİLERİ

Yıl 2016, Cilt: 17 Sayı: 2, 161 - 179, 29.11.2016

Türker Şimşek Salih Barışık Tarık Ege

Öz

Çocuk işçiliği, değişik çeşitleriyle geçmiş yıllardan bu yana devletlerin mali ve sosyo-kültürel yapıları kapsamı içinde değerlendirilmektedir. Günümüzde çocuk işçiliği istatistikleri yönünden, dünya genelinde çocuk işçi sayısının 306 milyondan fazla olduğu tahmin edilmektedir. Bu kapsamda, başta Uluslararası çalışma Örgütü olmak üzere çok sayıda kuruluş, çocukların iş yaşamından dışarı çıkarılması doğrultusunda düzenlemeleri gerçekleştirse ve bu husus üstündeki çalışmalarını devam ettirmeye çalışsa da, hem Türkiye gibi gelişmeye devam eden devletlerde hem de gelişimlerini tamamlamış devletlerde çocuk işçiden yararlanmalar hala devam etmektedir.

 

Kaynakça

• KAYNAKLAR
• Acaroğlu, H. (2010). ‘‘Türkiyede çocuk işgücüne insan sermayesi açısından bir yaklaşım Yoksulluk, Çocuk İşgücü Ve İnsan Sermayesi Döngüsü’’ Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Eskişehir.
• Ağcabay, M. (2012). “Türkiye’de Çocuk İşçiliği”, Eğitişim Dergisi, Ocak Dönemi, Sayı: 33: 1-4.
• Avşar Kurnaz, Ş. (2009). ‘‘Türkiye’de Çocuk Yoksulluğu’’, T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü Yayımlanmamış Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, Ankara.
• Bakırcı, K. (2004). “Türkiye’de Çocuk ve Genç İşçiliği”, Görüş Dergisi, Sayı: 58: 52-56.
• Berberoğlu, N. (1995). Çalışma Ekonomisi, Ant Matbaacılık, Eskişehir.
• Candan, M. (2007). ‘‘Kayıt Dışı İstihdam, Yabancı Kaçak İşçi İstihdamı Ve Toplumumuz Üzerindeki Sosyo-Ekonomik Etkileri’’, Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
• Candaş, A. (2010). ‘‘Türkiye’de Eşitsizlikler: Kalıcı Eşitsizliklere Genel Bir Bakış’’, Boğaziçi Üniversitesi, Sosyal Politikalar Formu, Haziran 2010.
• Çetinkaya, S. (1999). ‘‘Çalışan Çocukların Sosyal Güvenlik Hakları’’, Sosyal Güvenlik Dünyası Dergisi, SSK Sigorta Müfettişleri Derneği, Sayı: 2, s. 15, Ankara.
• Darbaz, B. ve Uysal – Kolaşin, G. (2009). ‘‘125 Bin Çocuk İşçi Okula Gitmiyor – 30 Bini Hiç Gitmemiş’’ BETAM Yayınları, İstanbul.
• Dinler, Z. (2007). İktisada Giriş, Ekin Kitabevi Yayınevi, Bursa.
• Efe H. Ve Uluoğlu S.A. (2015). “Dünyada Çocuk İşçiliğiyle Mücadelede Gelinen Nokta Ve Geleceğe Dair Bazı Öngörüler” Eğitim Bilim Toplum Dergisi, Cilt:13 Sayı:51, 2015.
• Ekin, N. (1995). ‘‘Kayıt Dışı Ekonomi, Enformel İstihdam’’, İTO Yayınları, İstanbul.
• Fidan, F. (2004). “Çalışan Çocuk Olgusuna Sosyo – Psikolojik Bakış”, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 1, s. 30 – 49.
• Güloğlu, T. (2003). ‘‘Türkiye’de Kayıt dışı İstihdam Gerçeğine Bir Bakış’’, İstanbul Üniversitesi Sosyal Siyaset Konferansları 45.Kitap, İstanbul.
• Güneş T. (2001). ‘‘Çalışan Çocuklar’’ Türk Tabipleri Birliği Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Sayı: 4.
• Günöz M. (2007). “ Türkiye’de Çocuk İşçiliği Sorunu Ve Çözüm Önerileri” Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
• İlik, B. ve Türkmen, Z. (1994). ‘‘Çocuk İşçiliğinin Temel Nedenlerinden Birisi Olan İç Göç Araştırma Projesi Dokümanı’’, ILO Yayınları, Ankara.
• Kanlı, M. (2007). Dolaylı Vergiler ve Kayıt Dışı Ekonomi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Karaman, B. ve Özçalık, M. (2007). “ Türkiye’de Gelir Dağılımı Eşitsizliğinin Bir Sonucu: Çocuk İşgücü” Yönetim ve Ekonomi Cilt:14 Sayı:1, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Manisa.
• Kulaksız Y. (2014). ‘‘Yoksulluk Bağlamında Çocuk İşgücü’’, ÇSGB Çalışma Dünyası Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 3, Eylül - Aralık 2014, s. 91-111.
• Lordoğlu, K. ve Başyatmaz, T. (1984). “12 – 18 Yaş Arası Çalışan Çocuklar İçin Bölgesel Bir Analiz Örneği: Bursa”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı: 33, s. 337 – 352.
• Sarı, C. (2006). “Formel ve Enformel Arasında: Ankara’da Atık Kâğıt Toplayıcılarının Deneyimine Eleştirel Bir Bakış”, Türkiye’yi Sınıf Gerçeğiyle Anlamak, Sosyal Araştırmalar Vakfı Yayınları, İstanbul.
• Sönmez, İ. (2007). “Concentrated Urban Poverty: The Case of Izmir Inner Area”, European Planning Studies, Volume: 15, pp. 319 – 338.
• Sunal, O. (2011). “Gelir Düzeyi ve Çocuk Emeği Arasındaki İlişki: Ülkelerarası Bir Karşılaştırma”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt: 66, Sayı: 1, s. 117 – 128.
• TÜİK, (2015). “İşgücü İstatistikleri – 2015”, TÜİK Haber Bülteni, Haziran Dönemi, Ankara, s. 1 – 3.
• TÜİK, (2013). ‘‘Hanehalkı İşgücü Anketi – 2012’, TÜİK Yayınları, Ankara.