Kaynaştırma Uygulamasının Yapıldığı Sınıflarda, Öğretmenlerin Kaynaştırmaya Yönelik Tutumları-I

Yıl 2014, Cilt: 23 Sayı: 1, 388 - 405, 12.10.2014

Füsun Ünal , Ayten İflazoğlu Saban

Öz

Bu araştırmanın temel amacı öğretmenlerin kaynaştırmaya yönelik tutumlarını belirlemektir. Araştırma ilişkisel tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırma, Adana ili Seyhan, Yüreğir, Çukurova ve Sarıçam ilçelerinde, hafif ve orta düzeyde zihinsel engellilerin kaynaştırıldığı okullarda, kaynaştırmanın uygulandığı sınıfta görev yapan 80 sınıf öğretmeni ile gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada veri toplama aracı olarak, öğretmenlerin kaynaştırmaya yönelik tutumunu ölçmek için Antonak ve Larrivee (1995) tarafından geliştirilen ve Kırcaali-Ġftar (1996) tarafından Türkçe‟ye uyarlanan “Kaynaştırmaya Ġlişkin Görüşler Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada ayrıca, öğretmenlerin bireysel özelliklerini ve kaynaştırma uygulamalarında karşılaştıkları sorunlarla yaptıkları uygulamalara yönelik görüşlerini belirlemek amacıyla araştırmacılar tarafından hazırlanmış bilgi formu kullanılmıştır. Öğretmenlerin kaynaştırma eğitimine yönelik tutumlarına bakıldığında, ne olumlu ne de olumsuz tutum sergiledikleri belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kaynaştırma Eğitimi, Tutum, Öğretmen, Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı, Hafif ve Orta Düzeyde Zihinsel Engelli Öğrenci

Kaynakça

• Battal, Ġ. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ve branş öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterliliklerinin değerlendirilmesi (Uşak Ġli Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar. Batu, E. S. (1998). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Batu, S., Kırcaali-Ġftar, G., ve Uzuner, Y. (2004). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 33-50. Batu, E. S. (2000). Kaynaştırma, destek hizmetler ve kaynaştırmaya hazırlık etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35–47. Batu, E. S. ve Kırcaali-Ġftar, G. (2006). Kaynaştırma (2.Baskı), Ankara: Kök Yayıncılık Bilen, E. (2007). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarında karşılaştıkları sorunlarla ilgili görüşleri ve çözüm önerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir. Daane, C.J., Beirne-Smith, M. ve Latham, D. (2001). Administrators‟ and teachers‟ perceptions of the collaborative efforts of inclusion in the elementary grades,” Education, 121, 331-338. Dev, P. C. ve Belfiore, P. J. (1996). Mainstreaming students with disabilities: teacher perspectives in India”, Council For Exceptional Children, 2(4), 1-29. Diken, Ġ. H. ve Batu. E. S. (2010). Kaynaştırmaya giriş. İlköğretimde Kaynaştırma (Editör Ġbrahim H. Diken). Ankara:.Pegem Akademi Diken,H.Ġ. ve Sucuoğlu,B.(1999). Sınıfında engelli çocuk bulunan ve bulunmayan sınıf öğretmenlerinin zihin engelli çocukların kaynaştırılmasına yönelik tutumlarının karşılaştırılması. Özel Eğitim Dergisi, 2(3), 25- 39. Dupoux, E., Wolman, C. ve Estrada, E. (2005). Teachers' attitudes toward integration of students with disabilities in Haïti and the United States. International Journal of Disability, Development and Education, 52(1), 43-58. Erden, M. (2001). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. Ġstanbul: Alkım Yayınları. Ersoy, Ö. ve Avcı, N. (2001). Özel eğitim. Ġstanbul: Ya-pa Yayıncılık. Ġzci, E. (2005). Sınıf öğretmeni adaylarının özel eğitim konusundaki yeterlikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 106-114. Karasar, N. (1995). Bilimsel araştırma yöntemi. (15.Baskı), Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Link, S. (2008). Mainstreaming in the public schools. EBSCO Research Starters, p.7. Milli Eğitim Bakanlığı (2006). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği, Ankara: Milli Eğitim Basımevi. Metin N.(1999). Engelli çocuğa sahip ailelerin kaynaştırma programlarına yaklaşımı ve katılımı. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 1(1), 28-33. Metin, N. ve Güleç, H.Ç. (1999). Ġlköğretim okullarındaki eğitimcilerin özürlü çocuklarla normal çocukların kaynaştırıldığı programlar hakkındaki düşüncelerinin incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(1), 59-73. Nizamoğlu, N. (2006). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarındaki yeterlikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu. Orel, A., Töret, G. ve Zerey, Z. (2004). Sınıf öğretmeni adaylarının kaynaştırmaya yönelik tutumlarının belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(1), 23-33. Öncül, N.(2003). Kaynaştırma uygulaması yapılan ilköğretim okuluna devam eden zihin özürlü öğrencinin bulunduğu sınıfta normal çocuk annelerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Phillips, K.(2008). The resource room in special education. EBSCO Research Starters, p.7. Salend, Spencer J. (1998). Effective mainstreaming. (3rd Edition), United States of America: Macmillan Publishing Company. Sargın, N. (2002). Anasınıfında bulunan zihinsel engelli çocuklara yönelik öğretmen tutumlarına ilişkin bir çalışma. 11. Özel Eğitim Kongresi Bildirileri, Konya: Eğitim Kitabevi. Sucuoğlu, B. (1996). Kaynaştırma programlarında anne-baba katılımı. Özel Eğitim Dergisi, 2(2), 25–43. Sucuoğlu, B. (2006). Etkili kaynaştırma uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınevi. Varol, N.(2008). Kaynaştırma uygulamaları ve ülkemizdeki durum. İlköğretmen Eğitimci Dergisi, S.18.23-26. Sucuoğlu, B. ve Kargın, T. (2006). Ġlköğretimde kaynaştırma uygulamaları yaklaşımlar yöntemler teknikler. Ġstanbul: Morpa Yayınları. Türkoğlu, Y. K. (2007). Ġlköğretim okulu öğretmenleriyle gerçekleştirilen bilgilendirme çalışmalarının öncesi ve sonrasında öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.