Katı Atıkların Geriye Kazanımı ve Tarımsal Kullanım Olanakları

Year 2017, Volume: 10 Issue: 2, 62 - 65, 01.12.2017

Seda Erdoğan Bayram

Abstract

Tarımda sürdürülebilirlik doğal kaynakların korunarak efektif kullanımı ile mümkündür.Doğal kaynakların sınırsız olmadığı, dikkatlice kullanılmadığı takdirde bir gün bu kaynakların tükeneceği şüphesizdir.Kaynak israfını önlemenin yanında, hayat standartlarını yükseltme çabaları ve ortaya çıkan enerji krizi ile bu gerçeği gören gelişmiş ülkeler atıkların geri kazanılması ve tekrar kullanılması için yöntemler aramış ve geliştirmişlerdir.Aynı gerçeğin ışığı altında Avrupa Ekonomik Topluluğu, üye ülkelerde atıkların geri kazanılması şartını getirmiştir. (Kocasoy, 1990) Kalkınma çabasında olan ve ekonomik zorluklarla karşı karşıya bulunan gelişmekte olan ülkelerin de tabii kaynaklarından uzun vadede ve maksimum bir şekilde faydalanabilmeleri için atık israfına son vermeleri, ekonomik değeri olan maddeleri geri kazanma ve tekrar kullanma yöntemlerini araştırmaları gerekmektedir. Demir, çelik, bakır, kurşun, kağıt, plastik, kauçuk, cam gibi maddelerin geri kazanılması ve tekrar kullanılması, tabii kaynaklarımızın tükenmesini önleyeceği gibi ülke ihtiyaçlarını karşılayabilmek için ithal edilen hurda malzemeye ödenen döviz miktarını da azaltacak, kullanılan enerjiden büyük ölçüde tasarruf edilecektir. En az yukarıda sayılanlar kadar önemli olan diğer bir husus da uzaklaştırılacak katı atık miktarlarındaki büyük azalma ve dolayısıyla çevre kirliliğinin önemli ölçüde önlenmesidir. Özellikle katı atıkları düzenli bir şekilde bertaraf edebilmek için yeterli alan bulunmayan ülkeler için katı atık miktarının ve hacminin azalması büyük bir avantajdır.

Bu çalışmada; katı atıkların sınıflandırılması, geriye kazanımlarında uygulanan temel işlemler ve geri kazanımın (recovery) tarım, çevre ve ekonomiye sağlayacağı yararlar ulusal ve global yaklaşımlarla irdelenmeye çalışılmıştır.

Keywords

Katı atık, geriye kazanım, sürdürülebilirlik, çevre

References

• Anonim, 1991. Katı Atıkların Kontrolü Yönetmeliği.
• Çevko, 1991. Ambalaj Atıkları Raporu, İzmir, 2 – 49.
• Demirtaş, E. I., 2004. Kentsel Katı Atık Kompostunun Tarımda Kullanımı, Derim, 2004, 21:2: 27 – 34.
• Göztoklusu, M., 1998. “Yeniden Kazanım ve KAYK Projesi”, Katı Atık Yönetimi Semineri, Çevre Müh. Odası, Ankara, 19 – 22.
• Güler, S., 2001. Kompostlaştırılmış Materyallerin Tarımda Kullanımı. Türkiye II. Ekolojik Tarım Sempozyumu, 14 – 16 Kasım, Antalya. 353 – 362 s.
• Güneş, A., Alpaslan, M., İnal, A., 2000. Bitki Besleme ve Gübreleme, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Yayın No: 1514, Ders Kitabı: 467, Ankara.
• Kacar, B., Katkat, V., 1999. Gübreler ve Gübrelem Tekniği, Uludağ Üniversitesi, s: 20 – 29, Bursa.
• Kocasoy, G., 1990. Katı Atıkların Toplanması ve Geri Kazanılması, Katı Atık Tanımı, Toplanması ve Uzaklaştırılması Kurs Notları, Katı Atık Kirlenmesi, Araştırma ve Denetimi Türk Milli Komitesi, İstanbul, 3 – 10.
• Karagözoğlu, M. B., Özyonar, F., Atmaca, E., 2009. Katı Atıkların Yeniden Kazanımı ve Önemi. Türkiye’de Katı Atık Yönetimi Sempozyumu TÜÜRKAY, 15 – 17 Haziran, 2009. Yıldız Teknik Üniversitesi Oditoryum ve Sergi Salonu, İSTANBUL.
• Kovanci, İ., Hakerlerler, H., Oktay, M., 1985. Izmir Halkapınar Çöp Fabrikasında Üretilen Ham Çöp Kompostunu Olgunlaştırma Yöntemi ve Bunların İçerdiği Besin Maddeleri Üzerine Araştırmallar. Doğa Dergisi, 9(1).
• Tokgöz, S., 1992. Katı Atıkların Geri Kazanımı, Çevre Mühendisleri Uygulamaları, Çevre Mühendisleri Odası, Ankara, 147 – 149.
• Toroz ve Arıkan, O., 1998. İstanbul’da Katı Atıkların Geri Kazanımının İncelenmesi, Kent Yönetimi ve Çevre Sağlığı Sorunları Sempozyumu, İstaanbul, 263 – 272.