Ebû Ca‘fer Muhammed b. el-Hasen b. Alî et-Tûsî (öl. 460/1067) İmâmiyye’nin dört temel hadis kitabı Kütüb-i Erbaʻa’dan ikisi olan el-İstibsâr ve et-Tehzîb eserlerinin yazarı çok yönlü bir müelliftir. O, belli bir konu hakkında yapılan ilmî meclislerin yazdırılması ile ortaya çıkan Emâlî/Mecâlis literatüründe de eser vermiştir. Emâlî türü eserler, genelde hadis alanında olmakla birlikte fıkıh, kelâm, Arap dili ve belâğatı sahalarında da telif edilmişlerdir. Çalışmamıza konu olan Tûsî’nin Emâlî’si ise hadis alanında imlâ ettirilmiş bir eserdir. Tûsî, meşhur tefsiri et-Tibyan fî Tefsîri’l-Kur’ân’ın dışnda Emâlî adlı eserinde de ayetleri ve yorumlarını yoğun bir şekilde kullanmıştır. Bağdat’ta nisbeten huzur ve güven ortamında yazılmış olan Tibyan tefsiri ile Necef’e zorunlu göçten sonra imlâ ettirilen bu eserde, ayetlerin kullanımı ve yorumlanmasında mezhebî bakış açısının ön plana çıktığı bir üslup hakimdir. Onun bu eseri Hz. Ali’nin kabrinin bulunduğu Necef’te toplanmış Şiî-İmamî topluluğunu motive etme, bir arada tutma, onlara önderlik etme gayesiyle Şeyhu’t-taife ünvanlı Tûsî tarafından düzenlenen meclislerde ortaya çıkmıştır. Bu çalışmamızda, söz konusu eserde ayetleri kullanım amaçları ve yorumlama üslubu değerlendirilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2020 |
Gönderilme Tarihi | 28 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |