Bir Üniversite Hastanesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğinde Değerlendirilen Suça Sürüklenen Çocuklar

Yıl 2019, Cilt: 46 Sayı: 3, 559 - 565, 16.09.2019

Tuğba Yüksel

https://doi.org/10.5798/dicletip.620603

Cited By: 4

Öz

 Amaç: Ülkemizde ve dünyada ergenlerle
ilgili adli davalar gün geçtikçe artmakta, çocuk psikiyatristleri ve adli tıp
hekimleri adli ve mesleki anlamda daha çok bilgi ve tecrübe gereksinimi
duymaktadır. Erkek çocuk ve ergenlerde, saldırgan davranışlar ve suça
sürüklenmenin daha sık olduğu farklı çalışmalarda gösterilmiştir. Çalışmamızın
amacı; adli makamlarca Türk Ceza Kanunu (TCK) 31 ve 32 maddeleri gereğince
çocuk psikiyatrisi polikliniğine getirilen çocukların psikiyatrik muayenelerini
yaparak tanı, sosyodemografik veriler, suçun niteliği ve suça iten riskleri
belirlemektir. Ek olarak hazırlanan raporların incelenmesi de amaçlanmaktadır.

Yöntemler: Araştırma, hastanemiz etik kurulundan onay
alındıktan sonra, Haziran 2017- Kasım 2018 tarihleri arasında Çocuk
psikiyatrisi polikliniğine adli psikiyatrik muayene amacıyla getirilen,
işlendiği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını
yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediği veya akıl hastalığı sorulan suça
sürüklenen 107 çocuğun geriye dönük dosyaları incelenerek düzenlenmiştir.

Bulgular: Çalışmaya alınan çocuklarda erkek cinsiyet, okulu bırakma oranları,
madde kullanımı, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), davranış
bozukluğu varlığının ve sosyoekonomik düzeyin düşüklüğününyüksek olduğu tespit
edildi. En sık işlenen suç hırsızlıktı (% 37,3), bunları sırasıyla terör
(%25,2), yaralama (%17,8), cinsel istismar (%15) ve uyuşturucu (%4,7) suçları
izliyordu. 107 çocuktan 27’sinde (%31,8) işledikleri fiilin hukuki anlam ve
sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme
yeteneğinin yeterince gelişmediği, 20 (%23,5) çocukta işledikleri fiilin hukuki
anlam ve sonuçlarını algıladığı bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme
yeteneğinin geliştiği, 38 (%44,7) çocukta işledikleri iddia edilen fiilin
hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı ancak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin
yeterince gelişmediği tıbbi kanaatine varıldı. 6 çocukta akıl hastalığı
mevcudiyeti nedeniyle TCK 32. madde gereğince fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını
algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği, yine
6 çocukta ise akıl hastalığının mevcut olmadığı tıbbi kanaatine varıldı.

Sonuç: Suça sürüklenen çocukların genel özelliklerinin
ve risk faktörlerinin bilinmesi, sosyal, kültürel ve ekonomik ihtiyaçlarının
karşılanması sonuç olarak bu davranışların önlenmesi ve gerekli tedbirlerin
alınmasına katkıda bulunabilmesi açısından önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler

suça sürüklenen çocuklar, sosyodemografik özellikler

Kaynakça

• 1. Plattner B, Giger J, Bachmann F, et all. Psychopathology and offense types in detained male juveniles. Psychiatry Res. 2012; 198: 285–90.
• 2. Çocuk Koruma Kanunu T.C. Resmi Gazete. 15 Temmuz 2005 sayı: 25876.
• 3. Bülbül S, Doğan S. Suça Sürüklenen Çocukların durumu ve Çözüm Önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2016; 59: 31-6.
• 4. Şişmanlar ŞG, Biçer Ü, Coşkun A. Adli Psikiyatri. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. FÇ Çetin, A Coşkun, E İşeri ve ark. (Ed), Ankara, Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Derneği 2008; 770-81.
• 5. Hunnikin LM, Wells AE, Ash DP, et all. The nature and extent of emotion recognition and empathy impairments in children showing disruptive behaviour referred into a crime prevention programme. Eur Child Adolesc Psychiatry. 2019
• 6. Köse S, Aslan Z, Başgül Ş.S, et all. Bir eğitim ve araştırma hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgular. Anadolu Psikiyatri Derg. 2011; 12: 221-25
• 7. Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, et all. Denizli İlinde 12-15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi. 2009; 2: 8-14
• 8. Mulder E, Brand E, Bullens R, et all. Risk Factors for Overall Recidivism and Severity of Recidivism in Serious Juvenile Offenders. Int J Offender Ther Comp Criminol. 2011; 55: 118-35.
• 9. Eyüboğlu M, Eyüboğlu D. Suça Sürüklenen Çocuklarda Psikiyatrik Bozukluklar, Sosyodemografik Özellikler ve Risk Faktörleri. Turkish J Clinical Psychiatry. 2018; 21: 7-14.
• 10. Tural-Hesapçıoğlu S, Yeşilova H. Muş’ta çocuk-ergenlerde adli psikiyatrik değerlendirme: Suçu önlemeye bir bakış. Adli Tıp Dergisi. 2012; 26: 171-79.
• 11. Göker Z, Tural-Hesapçıoğlu S, Sarp KS, et all. KTÜ Tıp Fakültesi çocuk-ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine son iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2006; 20: 1-5.
• 12. Tisak MS, Tisak J, Baker ER, et all. Relations among victimization, witnessing, and perpetration of aggression: impact of gender among youth offenders. J Interpers Violence. 2016; 25: 1-26.
• 13. Hopkins T, Clegg J, Stackhouse J. Young offenders’ perspectives Disord 2016; 51: 95-109.
• 14. Snowling MJ, Adams JW, Bowyer-Crane C, et all. Levels of literacy among juvenile offenders: the incidence of specific reading difficulties. Crim Behav Ment Health. 2000; 10: 229-41.
• 15. Church WT, Tomek S, Bolland KAY, et all. A longitudinal examination of predictors of delinquency: an analysis of data from the mobile youth survey. Child Youth Serv Rev. 2012; 34: 2400-408.
• 16. Oldehinkel AJ, Hartman CA, De Winter AF, et all. Temperament profiles associated with internalizing and externalizing problems in preadolescence. Dev Psychopathol. 2004; 16: 421-40.
• 17. Loeber R, Pardini D. Neurobiology and the development of violence: common assumptions and controversies. Phil Trans R Soc. 2008; 363: 2491-503.
• 18. Barkley RA, Fischer M, Smallish L, et all. Young adult follow-up of hyperactive children: antisocial activities and drug use. J Child Psychol Psychiatry. 2004; 45: 195- 211.
• 19. Farrington DP. Predictors, causes and correlates of male youth violence. M Tonry, M Moore (Eds.), Youth Violence, Chicago: University of Chicago Press 1998, p.421-75.
• 20. Schubert CA, Mulvey EP, Glasheen C. Influence of mental health and substance use problems and criminogenic risk on outcomes in serious juvenile offenders. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2011; 50: 925-37.
• 21. Vermeiren R, Colins OF, Popma A, et all. Forensic child, adolescent and transitional psychiatry. Tijdschr Psychiatr. 2015; 57: 881-5.
• 22. Beaver KM, Shutt JE, Boutwell BB, et all. Genetic and environmental influences on levels of self-control and delinquent peer affiliation: results from a longitudinal sample of adolescent twins. Crim Justice Behav. 2009; 36: 41-60.
• 23. Schraiber LB, D’Oliveira AF, Couto MT. Violence and health: recent scientific studies. Rev Saude Publica. 2006; 40: 112-20.
• 24. Kızmaz Z. Öğrenim düzeyi ve suç: suç okul ilişkisi üzerine sosyolojik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2004; 14: 291-319.
• 25. Nasıroğlu S, Semerci B. Mental problems and sociodemographic characteristics in children driven to committing crimes and the preparation of forensic reports. Psychiatry and Clinical Psychopharmacology. 2017; 27: 132-38.
• 26. Güler G, Yenilmez Ç, Balcı YG, et all. Çocuk Suçluluğunda Sosyodemografik Özellikler. Klinik Adli Tıp. 2001; 1: 69-80.
• 27. Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, et all. Denizli ilinde 12-15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi. 2009; 2: 8-14.
• 28. Hawkins, J. David Herrenkohl, Todd Farrington, et all. A review of predictors of youth violence. 1998.