KIRKLARELİ İLİNDE EKO TURİZM OLANAKLARI

Yıl 2014, Cilt: 4 Sayı: 4, 27 - 38, 31.12.2014

Şükran Morgül

https://doi.org/10.17339/ejovoc.75153

Cited By: 4

Öz

İnsana özgü sosyal bir olay olan turizm, dünyadaki en büyük kitle hareketidir. Turizm; bir yerin tarihini, doğal güzelliklerini görmek, bunları tanımak yanında, eğlenmek ve dinlenmek için yapılan gezidir. İnsanlar birikimlerini herhangi bir parasal kazanç gütmeksizin turizm amaçlı harcadıklarından, turizm aynı zamanda önemli bir tüketim olayıdır.

Eko turizm ise doğa kaynaklıdır. Doğal çevreyi tahrip etmeyen, çevre kaynaklarına zarar vermeyen ve hatta kullanılan doğal kaynakların sürekli korunmasına ve doğru işletilmesine katkıda bulunan turizm türüdür. Turistler aktivitenin gerçekleştiği yöre halkı ile doğa içinde konfor yerine temiz bir servisin bulunduğu güvenli ve egzotik ortamlarda müştereken yaşamayı tercih ederek; ekolojik hedefleri, ekonomik ve sosyal içerikli hedefler üzerinde tutarlar.

Günümüzde doğa ve doğallık insanlara sunulması gereken ve tek başına bile yeterli olabilen bir cazibe unsuru haline gelmiştir. Kırklareli yöresi de bunlardan birisidir. Kırklareli, Istranca (Yıldız) dağlarının içinde, karasal bir iklimin hâkim olduğu, yer yer Karadeniz iklimi özellikleri de gösteren; içinde eşsiz güzellikteki longoz ormanlarını barındıran, çeşitli bitki türleri, gölleri ve duru akan dereleriyle adeta bir doğa cennetidir.

Bu çalışmada; doğal, tarihi ve kültürel çeşitlilik açısından önemli bir konumda olan Kırklareli ilindeki eko turizm varlığına ilişkin veriler değerlendirilerek yöredeki eko turizm potansiyelleri belirlenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Turizm, Eko Turizm, Kırklareli’nde Eko Turizm

Kaynakça

• Arkeoloji ve Sanat Yayınları. (2006). Tarihi ve Doğal Değerleriyle Kırklareli, Mart Matbacılık, İstanbul.
• Beksaç, E. (2006). Kırklareli İli, Vize İlçesi İç Kesimi ve Pınarhisar İlçesi Erenler Köyündeki Kaya Oyma Anıtlar ve Kült Alanları. Yıldız Dağları ve Yakın Çevresi Tarih Araştırmaları Kırklareli Sempozyumu, 31-38.
• Çevre ve Orman Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. (2010). Yıldız Dağları Biyosferi Kitapçığı, Ankara.
• Dizdaroğlu, Z.B. (2003). Kırklareli’nde Kültür Turizmi Projesi.
• Dursunkaya, A. R. (1948). Kırklareli Vilayetini Tarih, Coğrafya, Kültür ve Eski Eserleri Yönünden Tetkik 1. Cilt. Kırklareli: Yeşilyurt Basımevi.
• Ergin, M. (1995). Orhun Abideleri, Kül Tigin Abidesi Güney Yüzü. İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 21. Baskı.
• Gökdeniz, A. (2003). Yerel Gündem 21 ve Sürdürülebilir Turizm Politikaları Çerçevesinde Eko Turizm. Ekonomik ve Teknik Dergi Standard, Yıl 42, Sayı 496, 24-32.
• Işıktaş, M. (2006). Kırklareli Milli Eğitim Müdürlüğü Dergisi, 1, 1, 10.
• Karaçam, N. (1995). Efsaneden Gerçeğe Kırklareli. Kırklareli: Özyılmaz Matbaası.
• Kılıç Benzer, N. A. (2006). Bolu-Göynük ve Yakın Çevresi Doğal ve Kültürel Kaynaklarının Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
• Kırklareli Belediyesi. (1998). 8. Kırklareli Karagöz Kültür Sanat ve Kakava Festivali. Broşür, Kırklareli.
• Kırklareli Belediyesi. (2004). 14. Kırklareli Karagöz Kültür Sanat ve Kakava Festivali. Broşür, Kırklareli.
• Kırklareli Valiliği Çevre Koruma Vakfı Başkanlığı, Demirköy Kaymakamlığı. Broşür.
• Kırklareli Valiliği. (2000). Kırklareli İl Yıllığı, Kırklareli.
• Kırklareli Valiliği İl Özel İdare Müdürlüğü. (2005). Kırklareli Rehberi, Kadıköy Matbaası, İstanbul.
• Korkut, A. (1959). Yakın Yurt Serhat Şehri Kırklareli. İstanbul: Dizerkonca Matbaası.
• Küçükaltan, G. (2005, Mayıs). Turizm Sektöründeki Teşviklerin Çevresel Etkileri. I. Çanakkale Turizm Biyenali, Çanakkale.
• Longoz Nedir?, http://www.longozukoru.org/longoz/detay/LONGOZ/13/6/0 adresinden 21 Ağustos 2014 tarihinde alınmıştır.
• Mansel, A. M. (1938). Trakya’nın Kültür Tarihi, Edirne ve Yöresi. İstanbul: Eski Eserleri Sevenler Kurumu Yayını.
• Morgül, Ş. (2006). Trakya Bölgesinde Kırsal Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesine İlişkin Analiz: Kırklareli Örneği, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Edirne.
• Orams, M. B. (1995). Towards A More Desirable From Of Eco Tourism. Tourism Management, 16,1 February, 3-8.
• Özbey, F. R. (2002). Sürdürülebilir Turizm Kalkınması 2002:Birleşmiş Milletler-Dünya Ekoturizm Yılı. Eskişehir Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1-2, XVIII, 67-84.
• Özgüç, N. (1998). Turizm Coğrafyası, Özellikli Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitapevi.
• Sarıkaya, M. (2005). Nevruza Bağlı Takvimle İlgili Kavram, Deyim ve Terimler. Karadeniz Araştırmaları Balkan, Kafkas, Doğu Avrupa ve Anadolu İncelemeleri Dergisi, Sayı 5, 61-87.
• Selimoğlu, Ö. (2004). Dünyada ve Türkiye’de Ekoturizm. http://www.ito.org.tr/Dokuman/Sektor/1-31pdf adresinden 21 Ağustos 2014 tarihinde alınmıştır.
• Seyidoğlu, H. (1992). Ekonomik Terimler Ansiklopedik Sözlük. Ankara: Güzem Yayınları.
• Şapçı, F. B. (2005). Edirne İli Keşan İlçesi Kuzey-Orta Saroz Bölgesinde Ekoturizm ve Agro Turizm, Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Edirne. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı 1. Bölge Müdürlüğü. http://bolge1.ormansu.gov.tr/1bolge/AnaSayfa/igneadamp/igneadamptanitim.aspx?sflang=tr adresinden 13 Mart 2014 tarihinde alınmıştır.
• Trakya Kalkınma Ajansı. (2012). TR21-Trakya Bölgesi Turizm Master Planı.
• Tuna, T. (2007). Turizm, Çevre ve Toplum(Marmaris Örneği). Ankara: Detay Yayıncılık, II. Baskı.
• Vize Belediyesi, Broşür.
• Yazıcı, N. Kırklareli - Demirköy’deki Fatih Dökümhanesi. Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Metalurji Mühendisleri Odası. http://www.metalurji.org.tr/dergi/dergi160/d160_2225.pdf adresinden 21 Ağustos 2014 tarihinde alınmıştır.