Hastanelerin Diyalojik Bir İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya Kullanımı: Konya’daki Kamu Hastaneleri ve Özel Hastaneler Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2020, , 1127 - 1152, 24.07.2020

Özge Özçelik Baloğlu

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.717986

Cited By: 5

Öz

Teknoloji beraberinde gelişen internet, günümüzde birçok alan gibi kurumların dijital alanda temsilini de etkilemekte ve bireyleri medyanın sosyalleşmiş haliyle yeniden yönlendirmektedir. Bireylerin her an her yerde sınırsızca ulaşabileceği bir kanal olarak sosyal medya ise internetle birlikte bireylere sağladığı dijital katılım olanağıyla, bilgiye erişimin de rehberliğini yapmaktadır. Diyalojik olarak iki yönlü iletişimsel eylem sürecine katılan birey, salt bilgiyi alan değil, aktaran konumuna da taşınmaktadır.
Çalışma temelde sosyal medyanın bir diyalojik iletişim aracı olarak hastanelerde kullanımını ele almak amacıyla oluşturulmuştur. Nitel araştırma yöntemi kapsamında yer alan içerik analizi tekniği kullanılan çalışmada, Konya’da kamu ve özel hastaneler kategorisinde yer alan iki hastanenin sosyal medya hesapları 13.11.2019-13.12.2019 tarihlerinde incelenmektedir. Hastanelerin Twitter, Instagram ve Facebook paylaşımlarının gözlendiği süreçte, paylaşım konuları, sayıları, beğenileri, görseller, niteliksel olarak kategorilere ayrılmakta, sosyal medya sayfa ve arayüz farkları ortaya konmaya çalışılmaktadır. Araştırmada hastanelerin, bilgi paylaşımında, diyalojik döngüye katkıda bulundukları, enformasyon anlamında, kamuya ait bilgilendirme içeriklerini kapsayan paylaşımların olduğu, ziyaretçilerin yorum yapma konusunda herhangi bir engelle karşılaşmadıkları, paylaşımların diyalojik iletişim doğrultusunda gerçekleştiği görülürken, paylaşımlara yapılan yorumlar ve mesajlar kapsamında ise hastanelerin sosyal medya hesaplarının ziyaretçilerle sohbet ve bilgilenme süreci dolayısıyla diyalojik olarak yeterli görülmediği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İletişim, Diyalojik İletişim, Sosyal Medya, Konya, Hastaneler

Social Media Usage as A Dialogical Communication Instrument of Hospitals: A Research on Public Hospitals and Private Hospitals in Konya

Öz

Internet, which is developing with technology, impacts the representation of institutions in digital platform like many other fields today and redirects individuals with the socialized form of the media. Social media, as a channel that individuals can access unlimitedly anytime, anywhere, guides access to information with the opportunity of digital participation to individuals with the Internet.
The individual who participates in the communicational action process in two ways dialogically is considered in the position of transferring not only the information but also the transmitter. The study was basically created to address the use of social media in hospitals as a means of dialog. In the study, with the use of qualitative research method, the social media accounts activity on 13.11.2019-13.12.2019 of two hospitals in the category of public and private hospitals in Konya are examined. In the process where hospitals’ Twitter, Instagram and Facebook shares are observed, shared topics, numbers, likes, images, are categorized qualitatively and social media page and interface differences are tried to be mentioned. In the research, which was observed, it was concluded that hospitals contribute to the dialogical cycle, share information, contain information that contains public information content, visitors do not encounter any obstacles in commenting, and share the social media accounts of hospitals within the scope of comments and messages. Due to the process of conversation and informing visitors, it is not considered dialogically sufficient.

Anahtar Kelimeler

Communication, Dialogical Communication, Hospitals, Konya, Social Media

Kaynakça

• Abdullah Koçak, Y. B. (2010). Sağlık İletişimi: Yaşlıları Televizyonda Yayınlanan Sağlık Programlarını İzleme Motivasyonları. Selçuk İletişim , 5-17.
• Adaman, F., Ardıç, O. P., Erus, B., & Tüzemen, D. (2009). Hospital Choice: Survey Evidence from Turkey. Turkish Studies, 443-468.
• Arklan, Ü. (2009). Halkla İlişkiler ve Bilgi Edinme Hakkı-Türk Kamu Yönetimi Açısından Bir Yaklaşım. İstanbul: Literatürk Yayınları.
• Arslan, A. (2017). Web Sitelerinin Birer Diyalojik İletişim Aracı Olarak Kullanımı Üzerine Bir Değerlendirme: Türkiye’deki Büyükşehir Belediyeleri Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İdare ve İktisadi Bilimler Fakültesi Dergisi, 2425-2436.
• Ayhan, B., & Canöz, K. (2006). Hastaların Hastane Tercihinde Etkili Olan Halkla İlişkiler Faaliyetleri. II.Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu:21. Yüzyılda Halkla İlişkilerde Yeni Yönelimler, Sorunlar ve Çözümler, (s. 71-90). Kocaeli.
• Aziz, A. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri. Ankara : Nobel Yayınları.
• Berkowitz, E., & Flexner, W. (1981). The Market for Health Care Services: Is There a Non Traditional Consumer? Journal of Health Care Marketing, 25-34.
• Booth, W. C. (1963). The Rhetorical Stance. College Composition and Communication , 139- 145.
• Boztepe, H. (2014). Halkla İlişkilerin Kurum İle Hedef Kitle Arasında İlişki Oluşturma Amacı ve Kurumsal Web Sayfalarının Diyalojik Halkla İlişkiler Aracı Olarak Kullanımı. Akdeniz İletişim Fakültesi Dergisi, 150-168.
• Buluthan, H. Ç. (2019). Diyalojik Paydaş İletişimim İçin Twitter Kullannımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 83-96.
• Can, S. (2017). Diyalojik İletişim Gözüyle Gazi Üniversitesi Twitter Hesabına Bir Bakış. SOSBİLKO 2017: SOSYAL BİLİMLER ARAŞTIRMALARI KONFERANSI, (s. 101-103). Ankara.
• Cutlip, M. S. (1982). Effective Public Relations. Prentice Hall Jersey.
• Çınarlı, İ. (2014). Stratejik İletişim Bağlamında Paydaş Kuramı›nın Eleştirel Bir Değerlendirmesi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 23-36.
• Dondurucu, Z. B. (2017). Sivil Toplum Kuruluşlarının Yeni Medya ÜZerinden Halkla İlişkiler Çalışmaları: “HAYTAP Örneği”. Yeni Medya Çalışmaları II.Ulusal Kongre, (s. 181-202). İstanbul.
• Durusoy, H. (2018). İki Yönlü Simetrik İletişim Çerçevesinden Kadıköy ve Datça Belediyeleri Twitter Kullanımı. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi , 615-644.
• Ertürk, Ö. (2010). Küreselleşme Ekseninde Halkla İlişkiler. Ankara: Birleşik Yayınevi. Fisk, T. A., Brown, C. J., Cannizzaro, K., & Naftal, B. (1990). Creating Patient Satisfaction and Loyalty. Journal of Health Care Marketing, 5-15.
• Geray, H. (2011). Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş: İletişim Alanından Örneklerle. Ankara.
• Güllüpunar, M. D. (2016). Bir Halkla İlişkiler Uygulaması Olarak Hastanelerde Hasta Karşılama Hizmetlerinin Kurumsal İtibara Etkisi: Kamu Hastaneleri Üzerine Bir İnceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 895-925.
• Harlow, R. F. (1976). Building a Public Relations Definition. Public Relations Rewiew, 34- 42.
• Işık, M. (2011). Hastanelerde Halkla İlişkiler. Konya: Eğitim Kitabevi.
• Johanessen, R. L. (1998). Building Dialogic Relationships Through the World Wide Web. Public Relations Rewiew, 321-334.
• Johannesen, R. L. (1971). The Emerging Concept Of Communicaiton as Dialogue. Quarterly Journal of Speech, 373-382.
• Kaçmazoğlu, B. H. (2002). Doğu-Batı Çatışması Açısından Globalleşme. Eğitim Araştırmaları , 44-55.
• Kavuncubaşı, Ş. (2000). Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Kazancı, M. (2016). Kamuda ve Özel Kuruluşlarda Halkla İlişkiler. Ankara : Turhan Kitabevi.
• Kent, M. L., & Lane, A. (2017). A Rhizomatous Metaphor For Dialogic Theory. Public Relation Rewiew, 568-578.
• Kent, M. L., & Taylor, M. (1998). Buildingi Dialogic Relationships Through the World Wide Web. Public Relations Rewiew, 321-334.
• Kent, M. L., & Taylor, M. (2002). Toward a Dialogic Theory of Public Relations. Public Relation Rewiew, 21-27.
• Koçak, A., & Bulduklu, Y. (2010). Sağlık İletişimi: Yaşlıların Telelvizyonda Yayınlanan Sağlık Programlarını İzleme Motivasyonları. Selçuk İletişim, 5-17.
• Mengü, Ç. (2012). Halkla İlişkiler Bir Kültür Politikası. Konya: Eğitim Kitabevi.
• Neuman, L. (2006). Toplumsal Araştırma Yöntemleri. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Okay, A., & Aydemir, O. (2011). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
• Öz, E., & Turancı, E. (2015). Sağlık İletişimi Açısından «Blogeer Anne»lerin Kişisel Blogları Üzerine Bir İnceleme. Sağlık İletişimi Sempozyumu, (s. 328-340). Eskişehir.
• Özdemir, B. P., & Yamanoğlu, M. A. (2010). Türkiye›deki Sivil Toplum Kuruluşları Web Sitelerinin Diyalojik İletişim Kapasiteleri Üzerine Bir İnceleme. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3-35.
• Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 323-343.
• Özer, M. A. (2009). Halkla İlişkiler Dersleri. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Öztürk, M. F., & Talas, M. (2015). Sosyal Medya ve Eğitim Etkileşimi . Zeitschrift für die Welt der Türken Journal of World of Turks, 101-120.
• Peltekoğlu, F. B. (2009). Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul: Beta Yayınları.
• Seçim, H. (1994). Hastanelerde Halkla İlişkiler . Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Sezgin, D. (2008). Haber Medyasında Savunuculuk: Planlama ve Stratejiler. İletişim: Araştırmaları Dergisi, 145-163.
• Solis, B. (2011). Engage!: The Complete Guide for Brands and Businesses to Build, Cultivate, and Measure Success in the New Web. New Jersey: John Wiley ve Sons.
• Şenyurt, G. (2017). Belediyelerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İnternetin ve Sosyal Medyanın Kullanımı: Konya Merkez İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme . İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 44-67.
• Şimşek, G. (2016). Büyükşehir Belediye Başkanlarının Diyalojik İletişim Çerçevesinde Sosyal Medya Uygulamaları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 829-839.
• Taylor, K. M., Lawrance, M., & Whitea, W. J. (2001). How Activist Organization Are Using the Internet to Build Relationships. Public Relations Rewiew, 263-284.
• Taylor, M., & Michael, L. K. (2014). Dialogic Engagement Clarifying Foundational Concepts. Journal of Public Relations Research, 384-398.
• Tengilimoğlu, D. (2001). Hastane Seçiminde Etkili Olan Faktörler: Bir Alan Uygulaması. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29-34.
• Tengilimoğlu, D., & Kılıç, M. (2004). Hastanelerde Halkla İlişkiler: Sağlık Bakanlığı, Üniversite, SSK ve Özel Hastane Yöneticilerinin Halkla İlişkiler Uygulamalarına Yönelik Amprik Bir Araştırma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 175-200.
• Türkal, İ., & Güllüpunar, H. (2017). Diyalogsal Halkla İlişkiler Bağlamında Sosyal Medya Kullanımı: Türkiye’de İlk 100’de Yer Alan Şirketler Üzerine Bir İnceleme. e-GİFDER Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 591-618.
• Ünal, R., & Taylan, A. (2017). Sağlık İletişiminde Yalan Haber-Yanlış Enformasyon Sorunu ve Doğrulama Platformları. III. Uluslararası Sağlık İletişimi Sempozyumu, (s. 81- 100). Erzurum.
• Yağmurlu, A. (2013). Diyalojik İletişim Çerçevesinden Ankara Büyükşehir Belediyesi Sosyal Medya Uygulamaları. Selçuk İletişim Dergisi, 95-115.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yoğurtçu, G. (2016). İletişim Ediminde “Diyalog Etiği” ve Televizyon Tartışma Programlarına Eleştirel Bir Bakış. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 315-329.
• Yurdakul, N. B., Coşkun, G., & Öksüz, B. (2007). Hastanelerde Halkla İlişkiler: İzmir İli Özel Hastaneler Örnekleminde Halkla İlişkiler Birimlerinin Yapı-İşlev ve Uygulamalarına Yönelik Bir Araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İBF Dergisi, 31-46.