Wild Goat (Capra aegagrus Erxleben, 1777) Habitat Suitability Modelling and Mapping: Mediterranean Region Example

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 21, 22 - 31, 30.09.2024

Ahmet Acarer

Öz

Habitat management is important for the feeding, shelter and sustainability of wild animal species distributed in wide geographical areas. Fragmentation, shrinkage or extinction of habitats where wild animal species are distributed within natural ecosystems has negative effects on biodiversity. At the same time, in conservation studies on wildlife management and ecology, the destruction of these habitats is associated with the extinction of wild animal individuals. Therefore, this study aimed to present habitat suitability modeling and mapping of the Wild goat (Capra aegagrus Erxleben, 1777) species distributed in the Mediterranean region. For this purpose, the Maximum Entropy method, which provides accurate and reliable results with the least amount of data in wildlife species distribution models, was preferred. As a modeling analysis, 10% training data set was classified as 90% test data set and 5000 iterations were applied. According to the wild goat habitat suitability model results, the training data set ROC value is 0.947 and the test data set ROC value is 0.940, making it in the “very good” model category. The variables contributing to the Wild goat distribution model were found to be ruggedness index (ruggdns), annual temperature range (bio7), roughness index (roughness) and seasonal precipitation (bio15), respectively. According to the variable value results contributing to the model, habitat suitability mapping of Wild goat in the Mediterranean region was revealed. According to this mapping, suitable and unsuitable areas for Wild goat have been identified. As a result, it is thought that this large-scale mapping, which is put forward for the protection, planning and management studies of Wild goat species in the Mediterranean region, will be important for decision makers as it is digital and model-based.

Anahtar Kelimeler

Current distribution, Habitat management, Maximum Entropy, wild goat

Yaban Keçisi (Capra aegagrus Erxleben, 1777) Habitat Uygunluk Modellemesi ve Haritalaması: Akdeniz Bölgesi Örneği

Öz

Geniş coğrafi alanlarda dağılım gösteren yaban hayvan türlerinin beslenmesi, barınması ve sürdürülebilirliği için habitat yönetimi önem arz etmektedir. Doğal ekosistemler içerisinde bulunan yaban hayvan türlerinin dağılım gösterdiği habitatların parçalanması, daralması ya da yok olması biyolojik çeşitlilik üzerine olumsuz etkiler oluşturmaktadır. Aynı zamanda yaban hayatı yönetimi ve ekolojisi üzerine yapılan koruma çalışmalarında bu habitatların tahribata uğraması yaban hayvan bireylerinin yok olmasıyla ilişkilendirilmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada, Akdeniz bölgesinde dağılım gösteren Yaban keçisi (Capra aegagrus Erxleben, 1777) türünün habitat uygunluk modellemesi ve haritalaması ortaya koyulması amaçlanmıştır. Bu amaçla yaban hayatı tür dağılım modellemelerinde en az var verisiyle doğru ve güvenilir sonuçlara ulaşılmasını sağlayan Maksimum Entropy yöntemi tercih edilmiştir. Modelleme analizi olarak %10 eğitim veri seti %90 test veri seti şeklinde sınıflandırılmış ve 5000 iterasyon uygulanmıştır. Yaban keçisi habitat uygunluk model sonuçlarına göre eğitim veri seti ROC değeri 0.947, test veri seti ROC değeri 0.940 olmasıyla “çok iyi” model kategorisinde yer almaktadır. Yaban keçisi dağılım modeline katkı sağlayan değişkenlerin sırasıyla pürüzlülük (rugged), yıllık sıcaklık aralığı (bio7), engebelilik (roughns) ve mevsimsel yağış (bio15) olduğu tespit edilmiştir. Modele katkı sağlayan değişken değer sonuçlarına göre Akdeniz bölgesindeki yaban keçisinin habitat uygunluk haritalaması ortaya koyulmuştur. Elde edilen bu haritalamaya göre yaban keçisi uygun ve uygun olmayan alanlar tespit edilmiştir. Sonuç olarak Akdeniz bölgesinde yaban keçisi türü koruma, planlama ve yönetim çalışmaları için ortaya koyulan bu geniş ölçekli haritalamanın sayısal ve model tabanlı olması karar vericiler için önem arz edeceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Aktüel dağılım, Habitat yönetimi, Maksimum Entropy, Yaban keçisi

Kaynakça

• Amininasab, S. M., Zamani, N., Taleshi, H., Xu, C. C. (2023). Ensemble modelling the distribution and habitat suitability of wild goat Capra aegagrus in southwestern Iran. Biodiversity, 24(3), 124-136.
• Atik, M., Işikli, R. C., Ortaçeşme, V., Yildirim, E. (2015). Definition of landscape character areas and types in Side region, Antalya-Turkey with regard to land use planning. Land use policy, 44, 90-100.
• Aydemir, Ş. (2019). Yaban keçisi envanterinde kullanılan yöntemlerden noktada sayım tekniği ile dron kullanımının karşılaştırılması (Master's thesis, Artvin Çoruh Üniversitesi/Lisansüstü Eğitim Enstitüsü).
• Baldwin, R. A. (2009). Use of maximum entropy modeling in wildlife research. Entropy, 11(4), 854-866.
• BBC, (2022). Türkiye’de nesli tehlike altındaki türler neden avlanıyor? https://www.bbc.com/turkce/articles/cz5l5gxkz8zo
• Challender, D. W., MacMillan, D. C. (2014). Poaching is more than an enforcement problem. Conservation Letters, 7(5), 484-494.
• Demirsoy, A, 1992. Yaşamın Temel Kuralları-Omurgalılar (Sürgünler, Kuşlar ve Memeliler). Meteksan A.Ş., 942, Ankara.
• Dobson, A., Lynes, L. (2008). How does poaching affect the size of national parks?. Trends in Ecology & Evolution, 23(4), 177-180.
• Ekinci, H., Suel, H. Yaban Keçisinin (Capra aegagrus, ERXLEBEN) Popülasyon Büyüklüğü ve Yapısı: Göller Yöresi Örneği. 21. Yüzyılda Fen ve Teknik, 10(20), 40-46.
• Esfandabad, B. S., Karami, M., Hemami, M. R., Riazi, B., Sadough, M. B. (2010). Habitat associations of wild goat in central Iran: implications for conservation. European journal of wildlife research, 56, 883-894.
• Fryxell, J. M., Lundberg, P. (1994). Diet choice and predator—prey dynamics. Evolutionary Ecology, 8, 407-421.
• Gündoğdu, E. OĞURLU, İ. (2006). Isparta yöresinde yaban keçisi (Capra aegagrus Erxleben 1777)’nin populasyon ekolojisi (Doctoral dissertation, Doktora Tezi, SDÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta).
• Harrington, F. A. (Ed.). (1977). A guide to the mammals of Iran. Department of the Environment.
• Hosseini, M., Farashi, A., Khani, A., Farhadinia, M. S. (2019). Landscape connectivity for mammalian megafauna along the Iran-Turkmenistan-Afghanistan borderland. Journal for Nature Conservation, 52, 125735.
• IUCN, (2024). IUCN Red List of Threatened Species. https://www.iucnredlist.org/ (erişim tarihi:05.04.2024).
• Khosravi, M., Chamani, A., Mirzaei, R. (2021, April). Species distribution models unveil niche partitioning in bovid guilds of southwestern Asia. In Annales Zoologici Fennici (Vol. 58, No. 1-3, pp. 75-86). Finnish Zoological and Botanical Publishing Board.
• Madadi, M., Salman Mahini, A., Varasteh Moradi, H. (2018). Habitat suitability modeling of wild goat (Capra aegagrus) using Ecological Niche Factor Analysis in Golestan National Park. Journal of Animal Environment, 10(2), 13-22.
• Masseti, M. (2016). The wild goat, Capra aegagrus Erxleben, 1777, of the island of Montecristo (Northern Tyrrhenian Sea, Italy): does it still exist?. Mammalia, 80(2), 125-141.
• Mert, A., Kirac, A. (2019). GIS as a tool to map habitat suitability for two lizard species using environmental factors. Fresenius Environmental Bulletin, 28(2A), 1330-1336.
• Moore, J. F., Uzabaho, E., Musana, A., Uwingeli, P., Hines, J. E., Nichols, J. D. (2021). What is the effect of poaching activity on wildlife species?. Ecological Applications, 31(7), e02397.
• Naderi, G., Riazi, B., Aref, N., Khalatbari, M., Mohammadi, S., Lahoot, M., Kamran, M. (2013). Habitat preferences of Bezoar wild goats (Capra aegagrus) in Agh-Dagh protected area, Iran. North-Western Journal of Zoology, 9(1), 99-102.
• Özdemir, S., Özkan, K., Mert, A. (2020). An ecological perspective on climate change scenarios. Biological Diversity and Conservation, 13(3), 361-371.
• Özdemir, S. (2024). Testing the Effect of Resolution on Species Distribution Models Using Two Invasive Species. Polish Journal of Environmental Studies, 33(2), 1325-1335.
• Paşalı, H. (2014). Türkiye’de Yaban Keçisi Capra aegagrus aegragrus. Animal Health Production and Hygiene, 3(1), 245-247
• Resmî Gazete (2022). Tarım ve Orman Bakanlığı Yaban Hayvanları Listesi, Sayı 31919, (Erişim Tarihi: 10 Ağustos 2022).
• Riley, S. J, S. D., DeGloria, R. Elliot, (1999). A terrain ruggedness index that quantifies topographic heterogeneity. Intermountain Journal of Sciences, 5(1-4).
• Safiyan-Boldaji, P., Poirazidis, K., Hemami, M. R., Moser, D., Plutzar, C., Dullinger, S., Schindler, S. (2024). Safeguarding the last stronghold: Ecology and conservation of Asiatic Cheetah's prey species in Turan Biosphere Reserve (Iran). Global Ecology and Conservation, 51, e02937.
• Sağlam, B., Mıhlı, A., Bucak, F. (2010). Artvin yöresindeki yaban keçisi (Capra aegagrus erxl.)’nin varlığı ve sürekliliği hakkında değerlendirmeler.
• Süel, H. (2014). Isparta-Sütçüler yöresinde av türlerinin habitat uygunluk modellemesi. SDÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
• Süel, H., Ünal, Y., Özdemir, S., Koca, A. (2021). Hunting tourism map of Wild goat: antalya district. Bilge International Journal of Science and Technology Research, 3(1), 77-86.
• Şekercioğlu, Ç. H., Anderson, S., Akçay, E., Bilgin, R., Can, Ö. E., Semiz, G., Dalfes, H. N. (2011). Turkey’s globally important biodiversity in crisis. Biological Conservation, 144(12), 2752-2769.
• Taşbaş, M. (1978). Yaban Keçisi (Capra Aegagrus) İle Yerli Tiftik Ve Kıl Keçisinin İskelet Kemikleri Üzerinde Karşılaştırmalı Makro-Anatomik Araştırmalar Bölüm: 2 Ossa Membri Thoracici Et Pelvini. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 25(04).
• Taşdelen, A., (2013). Mersin’de Doğa Turizmi Potansiyel Alan Örnekleri, II. Doğu Akdeniz Turizm Sempozyumu, ss:12-24
• Tekin, S., Çan, T. (2019). Yapay sinir ağları yöntemi ile Ermenek Havzası’nın (Karaman) kayma türü heyelan duyarlılık değerlendirmesi. Bilge International Journal of Science and Technology Research, 3(1), 21-28.
• Uçarlı, Y. (2016). Çoruh Vadisi ve Verçenik Dağı yaban hayatı geliştirme sahalarındaki barajların yaban keçisi üzerine etkileri.
• Zenbilci, M., Özdemir, S., Çıvğa, A., Ünal, Y., Oğurlu, İ. (2024). Habitat suitability modeling of wild goat (Capra aegagrus Erxleben, 1777) in different periods. Šumarski list, 148(5-6), 273-284.
• Ziaie, H. (1996). A field guide to the mammals of Iran. Department of the Environment.