Study of Patients with Blunt Trauma in Emergency Department

Yıl 2013, Cilt: 18 Sayı: 2, 103 - 108, 01.04.2013

Metin Ateşçelik Mehtap Gürger

Öz

Objective: This study aims to describe the characteristics of blunt trauma patients admitted to Emergency Medicine. Materials and Methods: During a year the trauma cases admitted to emergency department of Firat University were analyzed prospectively. Patients' age, gender, occurrence time of the trauma, vital signs, site of injury, type of injury, injury severity score, Glasgow Coma Scale, during his stay in the emergency department, the patient lies, clinic, hospital stay, and the results were recorded. Results: 2407 blunt trauma patients admitted to the emergency department were included. 1609 of cases (66.9%) were male and 798 of cases (33.1%) were female. The mean age was 25.53±21,60. While 0-16 age group was found to be most exposed to blunt trauma (43.2%), the number of male gender in all age groups were significantly higher than in women. According to the shape of hospitalization of other patients brought by ambulance, died in the emergency room and died in the other service rate was found to be statistically significantly better. The summer months (37.5%), and time interval from 13:00 to 16:59 (31.5%) were the most common exposure time. Head and brain regions were the most commonly injured body regions (39.2%). Conclusion: This study is important in terms of its contributions to Turkey's epidemiological blunt trauma data, and so, we are of the opinion that more studies are needed to be done in this area.

Anahtar Kelimeler

Blunt trauma, Emergency medicine, Demographics.

Acil Servise Künt Travma ile Başvuran Hastaların İncelenmesi

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı acil servisimize başvuran künt travmalı hastaların demografik özelliklerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bir yıl boyunca Fırat Üniversitesi Acil servisine başvuran künt travma vakaları prospektif olarak incelendi. Olgular yaş, cinsiyet, travmanın oluş zamanı, vital bulguları, yaralanma bölgesi, yaralanma tipi, yaralanma ciddiyet skoru, Glasgow Koma Skalası, acil serviste kaldığı süre, yapılan konsultasyonlar, hastanın yattığı klinik, yatış süresi ve sonuçları hazırlanan formlara kaydedildi. Bulgular: Acil servise başvuran 2407 künt travma hastası çalışmaya alındı. Olguların 1609'u (%66,9) erkek, 798'i (%33,1) kadındı. Yaş ortalaması 25,53±21,60/yıl idi. En sık künt travmaya maruz kalan grup 0-16 yaş grubu (%43,2) iken tüm yaş gruplarında erkek cinsiyet sayısı kadınlara göre anlamlı olarak yüksek bulundu. En sık acile geliş şekli özel araç olarak belirlendi. Ambulans ile gelen hastaların diğer getirilme şekline göre hastaneye yatma, acil serviste eksitus ve diğer servislerde eksitus oranı istatiksel açıdan anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Yaz ayları (%37,5) ve saat 13:00-16:59 aralığı (%31,5) en sık travmaya maruziyet zamanı olarak saptandı. En sık yaralanma nedeni %34,3 ile düz zeminde düşme idi. En sık yaralanan vücut bölgesi baş-beyin bölgesi (%39,2) olarak saptandı. Hastaneye yatış oranı %31,4 ve mortalite oranı %1,5 olarak saptandı. Sonuç: Çocuklar ve genç erişkin hastalar en sık künt travma uğrayan gruptur. En sık yaralanan bölge baş ve ekstremitelerdir. Yaz ayları en sık travmaya maruz kalınan aylardır. Bu çalışma, ülkemiz künt travma epidemiyolojik verilerine katkı yapması açısından önemli olup, bu konuda daha fazla çalışma yapılması gerektiğine inanıyoruz.

Anahtar Kelimeler

Künt travma, Acil servis, Demografi.

Kaynakça

• Brunett PH, Cameron PA. Trauma. In Tintinalli JE, Stapczynski JS, Ma OJ, Cline DM, Cydulka RK, Meckler GD, editors. Tintinalli’s Emergency Medicine A comprehensive study guide. 7th ed. New York: Mc Graw Hill; 2011;1671-76.
• Minino AM, Heron MP, Smith BL. Deaths and death rates for the 10 leading causes of death in specified age groups: United States, preliminary 2004-Con. (Table 7). Nat Vital Stat Rep 2006; 54: 28-9.
• Altuncu YA, Aldemir M, Güloğlu C, Üstündağ M, Orak M. Künt multitravma hastalarında acil gözlem ve hastaneye yatışın gerekliliği ile mortaliteyi etkileyen faktörler. JAEM 2010; 9: 117-20.
• Cantürk NZ, Utkan NZ, Analay H, Yıldırım C, Dülger M. Künt travmaları takiben oluşan majör gastroenterik yaralanmalarda prognozu belirleyen faktörler. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 1998; 4: 70-5.
• Champion HR, Sacco WJ, Copes WS, et al. The major trauma outcome study: Establishing natinol norms for care. J Trauma 1990; 30: 1356-65.
• Akoğlu H, Denizbaşı A, Ünlüer E, Güneysel Ö, Onur Ö. Marmara Üniversitesi hastanesi acil servisine başvuran travma hastalarının demografik özellikleri. Marmara Medical Journal 2005; 18: 113-22.
• Bulut M, Korkmaz A, Akköse Ş, Balcı V, Özgüç H, Tokyay R. Çocukluk çağındaki düşmelerin epidemiyolojik ve klinik özellikleri. Ulusal Travma Dergisi 2002; 8: 220-3.
• Pekdemir M, Çete Y, Eray O, Atilla R, Çevik AA, Topuzoğlu A. Determination of the epidemiological charesteristics of the trauma patients. Ulusal Travma Dergisi 2000; 6: 250-54.
• Durdu T, Kavalcı C, Yılmaz F, Serkan M, Karakılıç ME, Arslan ED, Ceylan MA. Analysis of trauma cases admitted to the emergency department. Journal of Clinical and Analytical Medicine 1-4 DOI: 10.4328/JCAM.1279.
• Gül M. Epidemiological analysis of trauma cases applying to emergency department, Selçuk ÜniversitesiTıp Fakültesi Dergisi 2003; 19: 33-6.
• Çırak B, Güven MB, Işık S, Kıymaz N, Demir Ö. Acil servise başvuran travma hastaları ile ilgili epidemiyolojik bir çalışma. Ulusal Travma Dergisi 1999; 5: 157-9.
• Gürses D, Sarıoğlu Büke A, Başkan M, Herek Ö, Kılıç İ. Travma nedeniyle çocuk acil servise başvuran hastaların epidemiyolojik değerlendirilmesi. Ulusal Travma Dergisi 2002; 8: 156-9.
• Bouillon B, Lefering R. Trauma Score Systems: Colonge Validation Study. J Trauma 1997; 42: 652-8.
• Köksal Ö, Çevik Ş, Akköse Aydın Ş, Özdemir F. Acil servise başvuran travma hastalarında rutin testlerin gerekliliğinin analizi. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2012; 18: 23-30.
• Ünlü AR, Ülger F, Dilek A, Barış S, Murat N, Sarıhasan B. Yoğun bakımda izlenen travma hastalarında “revize travma skoru” ve “Travma ve Yaralanma Şiddeti Skoru’’nun prognoz ile ilişkisinin değerlendirilmesi. Türk Anest Rean Der Dergisi 2012; 40: 128-35.
• İhtiyar E, Ünlüoğlu İ, Şahin A, Yılmaz S, Çağa T, Karahüseyinoğlu E. Osmangazi Ü.T.F. AS’de multitravmalı hastaların Glaskow koma skalası, travma skoru, kısaltılmış travma skoru ile değerlendirilmesi: 734 hastanın prospektif incelemesi. Ulusal Travma Dergisi 1998; 4: 176-9.
• Güneytepe Üİ, Aydın ŞA, Gökgöz Ş, Özgüç H, Ocakoğlu G, Aktaş H. Yaşlı travma olgularında mortaliteye etki eden faktörler ve skorlama sistemleri. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2008; 34: 15-9.
• Teasdale G, Jennet B: Assessment of coma and impaired consciousnes: a practical scale. Lancet 1974; 13: 81-2.
• Yıldız M, Bozdemir MN, Kılıcaslan I, at al. The elderly trauma: a university emergency department experience of a university-affiliated emergency department. Eur Rev Med Phalmacol Sci 2012; 16: 62-7.
• Lerner EB, Billiter AJ, Dorn JM et al. İs total out-of hospital time a significant predictor of trauma patient mortality? Acad Emerg Med 2003; 10: 949-54. Grossman MD, Miller D, Scaff DW et al. When is an elder old? Effect of preexisting conditions on mortality in geriatrictrauma. J Trauma 2002; 52: 242-6.