Öz
Bugünkü ismi Günçalı olan eski Ernez köyünün güneyindeki Arneai antik
kenti Susuz Dağları'nın (antik Masikytos'un batı bölümü) güney eteğinde, 650 m
yükseklikte bir dağ kentidir. Stadiasmos yol listesinin hiçbir bölümünde açık
seçik okunamayan, ancak eskiden beri bilinen epigrafik bir belgeye istinaden
(bir gymnasionun konaklama evine çevrilişi) her yönden gelen yolların kavşak
noktasında bulunması gereken Arneai, Stadiasmos'un birden fazla yerinde yol
istasyonu olarak anılmış olmalıdır. Makalenin ana konusunu Arneailı eşraf bir
ailenin bireyleri oluşturmaktadır. Ailenin en eski üyesi ve en sık kullanılan
ismi Teimarchos olduğu için, aile makalede tıpkı komşu kent Neisalı Dionysii gibi
«Teimarchi» (Teimarchlar) olarak tanımlanmıştır. Mevcut epigrafik belgelerin
incelenmesi sonucunda soyun mensupları Hellenistik Çağın içlerinden İ.s. 3. yy.
başlarına kadar takip edilebilmektedir. Bu aileden saptanabilen dört
Teimarkhos'dan biri Lykiarkh mevkiine kadar yükselebilmiştir. Aileye ilişkin
yazıtlardan ikisi kesin ikisi ise yaklaşık olarak tarihlenebilmektedir. Bu
yazıtlardan tanıdığımız ilk Teimarkhos yukarıda adı geçen gymnasiumu kocasıyla
birlikte misafirhaneye çevirerek İ. s. 102 yılında İmparator Traianus'a ithaf
eden Lalla ismindeki bir kadının babası olarak karşımıza çıkmaktadır. Kocası
yazıtta Dioteimos oğlu Ouassos'un oğlu Dioteimos olarak verilmektedir. Keza
Lalla'nın dedesinin, yani Teimarkhos'un babasının ismi de Dioteimos olduğu
için, Lalla ve kocası Dioteimos'un kardeş çocukları (kuzen) olmaları büyük
olasılıktır. İkinci kesin tarihlenebilen yazıt, Lalla ve Dioteimos'un torunu
olması kuvvetle muhtemel olan Teimarkhos oğlu Arkhepolis olup, İ. s. 156 yılı
Arkhiereus'u olarak karşımıza çıkmaktadır. Şu halde babası 2. Teimarkhos olup
yaşam tarihi Hadrianus ile Antoninus Pius devirlerne rastlamaktadır. Komşu kent
Neisalı Dionysios II.'nin yak. İ. s. 198–209 yıllarına rastlayan Lykiarkhlığı
sırasında kaleme alının bir onur yazıtında Podalia ve Arneai vatandaşı 3. bir
Teimarkhos'u 2. bir Arkhepolis'in babası olarak tanımaktayız. Aynı Dionysios'un
Lykiarhklığı sırasında ve bir başka yazıtta Lykia Birliği bir diğer, yani 4.
Teimarkhos'u onurlandırmaktadır. Bu Teimarkhos da baba ismini Arkhepolis olarak
vermektedir. Onurlandırma babası Teimarkhos oğlu Arkhepolis'in vasiyeti üzerine
gerçekleşmektedir. Bu iki yazıtta adı geçen Teimarkhos'lar ve Arkhepolis'ler,
yazıtların aynı zaman dilimine rastlamaları da göz önünde tutulursa, dede –
oğul – torun ilişkisi içinde oldukları anlaşılır. Anlaşılan 156 yılı
Arkhiereus'u Arkhepolis'in yak. Commodus zamanında yaşayan Teimarkhos (3.)
isminde bir oğlu, bunun da Arkhepolis (2.) isminde bir oğlu ve nihayet bu 2.
Arkhepolis'in de yine Teimarkhos (4.) isminde bir oğlu bulunmaktaydı. Arneai'da
ele geçen bir diğer onur yazıtının tarihlenmesinde eponym Arkhiereus olarak
Teimarkhos'un ismi verilmektedir. Onur yazıtı yaklaşık olarak Commodus devrine
tarihlendiği için, adı geçen Arkhiereus'un 3. Teimarkhos olma ihtimali
yüksektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- A. Balland, Inscriptions d'époque impériale du Létôon, Paris 1981 (Fouilles de Xanthos 7).
- T. R. Broughton, Roman Asia Minor, in: T. Frank, An Economie Survey of Ancient Rome IV, Baltimore 1938, 499–918.
- E. Hula, Dekaprotie und Eikosiprotie, ÖJh 5, 197–207.
- R. Cagnat et al., Inscriptiones Graecae ad Res Romanas pertinentes I–IV, Paris 1906–1927.
- P. Kneissl, Die Siegestitulatur der römischen Kaiser, Göttingen 1969.
- Jahreshefte des Österreichischen Archäologischen Institutes.
- D. Reitzenstein, Die lykischen Bundespriester. Repräsentation der kaiserzeitlichen Elite Lykiens, Berlin 2011(Klio. Beiträge zur Alten Geschichte. Beihefte. Neue Folge 17).
- L. Robert, Études de numismatique grecque, Paris 1951.
- D. Rousset, De Lycie en Cabalide. La convention entre les Lyciens et Termessos près d'Oinoanda, Genf 2010 (Fouilles de Xanthos X).
- S. Şahin – M. Adak, Stadiasmus Patarensis. Itinera Romana Provinciae Lyciae, İstanbul 2007.
- S. Şahin, Der Disput der „viri docti” über die Lykiarchie gelöst? Dokumente von Lykiarchen aus der Familie der Dionysii aus Neisa, Gephyra 3, 2006, 29–47.
- S. Şahin, Nochmal über die Lykiarchie, Gephyra 9, 2012, 119–123.
- Chr. Schuler, Inschriften aus dem Territorium von Myra in Lykien: Istlada, Chiron 36 (2006), 395–451.
- E. Kalinka, Tituli Asiae Minoris, II: Tituli Lyciae linguis Graeca et Latina conscripti, fasc. I (Wien 1920); fasc. II (Wien 1930); fasc. III (Wien 1944).
- H. A. Troxell, The Coinage of the Lycian League, New York 1982 (Numismatic Notes and Monographs 162).
- M. Wörrle, Stadt und Fest im kaiserzeitlichen Kleinasien. Studien zu einer agonistischen Stiftung aus Oinoanda, München 1988 (Vestigia 39).
Öz
Arneai is a city on the southern slope of Susuz Dağları (mountains poor
in water resource: western course of the ancient Masikytos), some 650 metres
above sea level. The city's name can nowhere be read with certainty on the
Stadiasmus Patarensis. However, Arneai was situated on a crossroads within the
road system represented on the Stadiasmos, as is to be expected because of both
the extant remains of roads in the region and a well-known inscription
mentioning the conversion of a gymnasium into a parochion (public guest-house).
The article's focus is on the members of a noble urban family of Arneai, who
are more or less comparable with the Dionysii from the neighbouring mountain
city of Neisa. The epigraphic material enables distinction between four
different Teimarchi amongst the members of this family; one of them even
attained the post of Lykiarch and is probably to be identified with Teimarchos
III, who presumably lived in the late Antonine period. If so, Archepolis, the
Lykiarch of 156 CE, was his father.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- A. Balland, Inscriptions d'époque impériale du Létôon, Paris 1981 (Fouilles de Xanthos 7).
- T. R. Broughton, Roman Asia Minor, in: T. Frank, An Economie Survey of Ancient Rome IV, Baltimore 1938, 499–918.
- E. Hula, Dekaprotie und Eikosiprotie, ÖJh 5, 197–207.
- R. Cagnat et al., Inscriptiones Graecae ad Res Romanas pertinentes I–IV, Paris 1906–1927.
- P. Kneissl, Die Siegestitulatur der römischen Kaiser, Göttingen 1969.
- Jahreshefte des Österreichischen Archäologischen Institutes.
- D. Reitzenstein, Die lykischen Bundespriester. Repräsentation der kaiserzeitlichen Elite Lykiens, Berlin 2011(Klio. Beiträge zur Alten Geschichte. Beihefte. Neue Folge 17).
- L. Robert, Études de numismatique grecque, Paris 1951.
- D. Rousset, De Lycie en Cabalide. La convention entre les Lyciens et Termessos près d'Oinoanda, Genf 2010 (Fouilles de Xanthos X).
- S. Şahin – M. Adak, Stadiasmus Patarensis. Itinera Romana Provinciae Lyciae, İstanbul 2007.
- S. Şahin, Der Disput der „viri docti” über die Lykiarchie gelöst? Dokumente von Lykiarchen aus der Familie der Dionysii aus Neisa, Gephyra 3, 2006, 29–47.
- S. Şahin, Nochmal über die Lykiarchie, Gephyra 9, 2012, 119–123.
- Chr. Schuler, Inschriften aus dem Territorium von Myra in Lykien: Istlada, Chiron 36 (2006), 395–451.
- E. Kalinka, Tituli Asiae Minoris, II: Tituli Lyciae linguis Graeca et Latina conscripti, fasc. I (Wien 1920); fasc. II (Wien 1930); fasc. III (Wien 1944).
- H. A. Troxell, The Coinage of the Lycian League, New York 1982 (Numismatic Notes and Monographs 162).
- M. Wörrle, Stadt und Fest im kaiserzeitlichen Kleinasien. Studien zu einer agonistischen Stiftung aus Oinoanda, München 1988 (Vestigia 39).
Öz
Kaynakça
- A. Balland, Inscriptions d'époque impériale du Létôon, Paris 1981 (Fouilles de Xanthos 7).
- T. R. Broughton, Roman Asia Minor, in: T. Frank, An Economie Survey of Ancient Rome IV, Baltimore 1938, 499–918.
- E. Hula, Dekaprotie und Eikosiprotie, ÖJh 5, 197–207.
- R. Cagnat et al., Inscriptiones Graecae ad Res Romanas pertinentes I–IV, Paris 1906–1927.
- P. Kneissl, Die Siegestitulatur der römischen Kaiser, Göttingen 1969.
- Jahreshefte des Österreichischen Archäologischen Institutes.
- D. Reitzenstein, Die lykischen Bundespriester. Repräsentation der kaiserzeitlichen Elite Lykiens, Berlin 2011(Klio. Beiträge zur Alten Geschichte. Beihefte. Neue Folge 17).
- L. Robert, Études de numismatique grecque, Paris 1951.
- D. Rousset, De Lycie en Cabalide. La convention entre les Lyciens et Termessos près d'Oinoanda, Genf 2010 (Fouilles de Xanthos X).
- S. Şahin – M. Adak, Stadiasmus Patarensis. Itinera Romana Provinciae Lyciae, İstanbul 2007.
- S. Şahin, Der Disput der „viri docti” über die Lykiarchie gelöst? Dokumente von Lykiarchen aus der Familie der Dionysii aus Neisa, Gephyra 3, 2006, 29–47.
- S. Şahin, Nochmal über die Lykiarchie, Gephyra 9, 2012, 119–123.
- Chr. Schuler, Inschriften aus dem Territorium von Myra in Lykien: Istlada, Chiron 36 (2006), 395–451.
- E. Kalinka, Tituli Asiae Minoris, II: Tituli Lyciae linguis Graeca et Latina conscripti, fasc. I (Wien 1920); fasc. II (Wien 1930); fasc. III (Wien 1944).
- H. A. Troxell, The Coinage of the Lycian League, New York 1982 (Numismatic Notes and Monographs 162).
- M. Wörrle, Stadt und Fest im kaiserzeitlichen Kleinasien. Studien zu einer agonistischen Stiftung aus Oinoanda, München 1988 (Vestigia 39).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Almanca |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Mayıs 2013 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Eylül 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 10 |