Cilt: 1 Sayı: 2 Tüm Dergi

Yıl 2013, Cilt: 1 Sayı: 2, 0 - , 23.03.2015

Humanitas Sosyal Bilimler Dergisi

Öz

Humanitas

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Aguayo, R. (1990). Dr. Deming: The American Who Taught the Japanese
• About Quality. New York, USA: A Lyle Stuart Book, Carol Publishing Group. Akat, İ. ve Budak, G. (1999). İşletme Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
• Akın, Ö. (2001). Toplam Kalite Yönetimi ve İnsan. Bursa: Ezgi Kitapevi.
• Aktan C. C. (1999). 2000'li Yıllarda Yeni Yönetim Teknikleri, (1), Değişim
• Mühendisliği. İstanbul: Tügiad Yayını. Ardıç, K. (2004). “Kamu Yönetiminde Sürekli Gelişme Aracı Olarak Toplam
• Kalite Yönetimi ve Uygulama Aşamaları”. Kamu Yönetimi. Ed. A. Yılmaz. Ankara: Gazi Kitabevi. Aykaç, B. (1999). “Türkiye‟de Kamu Yönetiminin Küçültülmesi, Yerel
• Yönetimler ve Yerel Demokrasinin Amaçları”, G.Ü. İİBF Der., 1,1:1-12. Balcı, A. (2003). “Toplam Kalite Yönetimi ve Kamu Yönetimi”, Çağdaş Kamu
• Yönetimi I, Ed. M. Acar-H.Özgür, Ankara. Bounds, G., L. Yorks, L. and Adams. (1994). “Total Quality Management,
• Towards The Emerging Paradigm”. McGraw Hill Series in Management, United States of America. Coşkun, B. (2000). “Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma ve Kamu
• Hizmetlerinde Kalite: Etiksel Bir Bakış”, TİD, Y.72, S.426. Coşkun, S. (2003). “TKY ve Yönetim Teorisi”, Amme İdaresi Dergisi, C.36, S.
• Deming, E. (1960). Deming, Sample Design in Business Research. New York,
• USA: A Wiley Interscience Publication. Deming, E. (1994). The New Economics, For Industry, Government, Education
• (Second Edition).Cambridge, USA: Massachusetts Institute of Technology. Deming, E. (1996). Out of the Crisiz (Krizden Çıkış). (Çev. C. Akaş). İstanbul.
• Delavigne, K. and J. Daniel, R. (1994). „Deming‟s Profound Changes, When will the sleeping giant awaken”, PTR Prentice Hall, Englewood, New Jersey, USA.
• Drucker, P. (1999). 21. Yüzyıl İçin Yönetim Tartışmaları. (Çev. İ. Bahçıvangil ve G. Gorbon). İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• Dursun, H. (2004). “Kamuda TKY Uygulamasından Elde Edilen Faydalar”, TİD, Y.76, S.442.
• Eren, E. (2001). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
• Gitlow, H. and Shelly J. G. (1987). “The Deming Guide to Quality and Competitive Position”.Prentice Hall Inc. New Jersey, USA yapılan yatırımla insan kalitesinin yükselmesi sağlanmakta ve mükemmele yolculukta önemli kazanımlar elde edilmektedir.
• Bu doğrultuda örgüt yönetimleri, çalışanlarını değişim konusunda bilinçlendirmeli ve değişimi sahiplenerek aktif bir tavır sergilemelidirler. Toplam Kalite Yönetimi uygulamaları kapsamında kalite politikası, kalite hedefi ve kalite gelişim planı gibi faaliyetler üst yönetimin yönlendiriciliğinde örgüt çalışanlarının katkılarıyla biçimlendirilmelidir (Gürüz-Gürel, 2006: 105).
• Literatürde başarılı toplam kalite yönetimi programlarının; somut ve gerçekleştirilebilir hedeflere önem verdikleri, performans değerlendirmesine olanak verecek ölçmeler konusunda ısrar ettikleri, bütünleşik programlara sahip oldukları ve üst yönetimlerin bu programlara inandıkları ve destekledikleri (Tikici, 2004: 75) şeklinde genel bir kanı vardır.
• Kuruluşların söz konusu kalite yolculuklarında çalışmada ayrıntılı bir şekilde hayat hikayesini incelediğimiz Edwards Deming‟in görüşleri büyük katkı sağlayacaktır. Bu konuda yapılacak yeni okumalar ve uygulamalar hem kuruluşlara hem de kalite yolculuğunda ilerlemek isteyen bireylere yardımcı olacaktır. KAYNAKÇA Aguayo, R. (1990). Dr. Deming: The American Who Taught the Japanese
• About Quality. New York, USA: A Lyle Stuart Book, Carol Publishing Group. Akat, İ. ve Budak, G. (1999). İşletme Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
• Akın, Ö. (2001). Toplam Kalite Yönetimi ve İnsan. Bursa: Ezgi Kitapevi.
• Aktan C. C. (1999). 2000'li Yıllarda Yeni Yönetim Teknikleri, (1), Değişim
• Mühendisliği. İstanbul: Tügiad Yayını. Ardıç, K. (2004). “Kamu Yönetiminde Sürekli Gelişme Aracı Olarak Toplam
• Kalite Yönetimi ve Uygulama Aşamaları”. Kamu Yönetimi. Ed. A. Yılmaz. Ankara: Gazi Kitabevi. Aykaç, B. (1999). “Türkiye‟de Kamu Yönetiminin Küçültülmesi, Yerel
• Yönetimler ve Yerel Demokrasinin Amaçları”, G.Ü. İİBF Der., 1,1:1-12. Balcı, A. (2003). “Toplam Kalite Yönetimi ve Kamu Yönetimi”, Çağdaş Kamu
• Yönetimi I, Ed. M. Acar-H.Özgür, Ankara. Bounds, G., L. Yorks, L. and Adams. (1994). “Total Quality Management,
• Towards The Emerging Paradigm”. McGraw Hill Series in Management, United States of America. Coşkun, B. (2000). “Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma ve Kamu
• Hizmetlerinde Kalite: Etiksel Bir Bakış”, TİD, Y.72, S.426. Coşkun, S. (2003). “TKY ve Yönetim Teorisi”, Amme İdaresi Dergisi, C.36, S.
• Deming, E. (1960). Deming, Sample Design in Business Research. New York,
• USA: A Wiley Interscience Publication. Deming, E. (1994). The New Economics, For Industry, Government, Education
• (Second Edition).Cambridge, USA: Massachusetts Institute of Technology. Deming, E. (1996). Out of the Crisiz (Krizden Çıkış). (Çev. C. Akaş). İstanbul.
• Delavigne, K. and J. Daniel, R. (1994). „Deming‟s Profound Changes, When will the sleeping giant awaken”, PTR Prentice Hall, Englewood, New Jersey, USA.
• Drucker, P. (1999). 21. Yüzyıl İçin Yönetim Tartışmaları. (Çev. İ. Bahçıvangil ve G. Gorbon). İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• Dursun, H. (2004). “Kamuda TKY Uygulamasından Elde Edilen Faydalar”, TİD, Y.76, S.442.
• Eren, E. (2001). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
• Gitlow, H. and Shelly J. G. (1987). “The Deming Guide to Quality and Competitive Position”.Prentice Hall Inc. New Jersey, USA
• Gould, May L. (1995). “My First Quality Guru: Dr. W. Edwards Deming”,
• Deming, The Way We Knew Him, Ed., Frank; VOEHL, St. Lucie Pres, Delray Beach, Florida, USA. Görün, M. ve Melike E. (2007). “Kamu yönetiminde Toplam Kalite
• Yönetiminin Uygulanması: Sanayi ve Ticaret Bakanlığı Örneği”, Kamu Yönetimi Yazıları, Ed. B. Eryılmaz-M.Eken-M. L. Şen. Ankara: Nobel Yayınları Dağıtım. Gürüz, D. ve E. Gürel (2006). Yönetim ve Organizasyon. Ankara: Nobel Yayın
• Helvacı, A. (2005). Eğitim Örgütlerinde Değişim Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın.
• Hoopes, J. (2003). False Prophets, The Gurus Who Created Modern
• Management and Why Their Ideas Are Bad for Business Today. USA: Perseus Publishing Hoşgörür, V. (2005). “Yönetimde TKY Anlayışı Üzerine Bir Değerlendirme”,
• Teoriden Pratiğe Kamu Yönetimi, Ed. N.Talat Arslan. İstanbul: Aktüel http://en.wikipedia.org http://www.eurocons.com.tr Karacabey, A. (2004). “TKY Anlayışları”.Karınca, Y.69, S.811.
• Kavrakoğlu, İ. (1998). Değişim ve Yaratıcılık. İstanbul: Kalder Yayınları.
• Latzko, W. and David, M. S. (1995). “Four Days with Dr. Deming, A Strategy for Modern Methods of Management”. USA: Addison Weshley Pub. Co. Massachusetts
• Mann, N. (1995). “Dr. Deming: Holder of the Keys of Excellence”, Deming,
• The Way We Knew Him, Ed., Frank; VOEHL, St. Lucie Pres, Delray Beach. Florida, USA. Güven, M. (2001). “Yönetime Katılma” .Yönetim ve Organizasyon Ed., Salih
• Güney.Ankara:Nobel Yayınları. Önder, M. (1998). “Örgütsel ve Yönetsel Eklektizm: TKY”, AİD, C.31, S.3.
• Paksoy, M. (2001). “TKY, Unsurları, Öncüleri ve Kalite Kavramı”.Yönetim ve Organizasyon, Ed. Salih Güney. Ankara: Nobel Yayınları.
• Palmer, B. (2006). "Selling Quality Ideas To Management".Quality Progress, V.39, No:5.
• Peker, Ö. ve Nihat, A. (2002). Yönetim Becerileri. Ankara: Yargı Yayınları.
• Peker, Ö. (1994). “TKY'nin Eğitim Sisteminde Uygulanabilirliği”. AİD, C.27, S.
• Peker, Ö. (1995). “Toplam Kalite Yönetimi ve Sürekli İyileştirme”. Kamu
• Yönetimi Disiplini Sempozyum Bildirileri, II. Cilt, TODAİE, Ankara. Rao, A., Lawrence, C. and others. (1996). Total Quality Management: A Cross
• Functional Perspective. USA: John Wiley&Sons. Saran, U. ve Göçerler, A. (1998). “Kamu Hizmetlerinde ve İçişleri
• Bakanlığında Toplam Kalite Yönetimi”. Türk İdare Dergisi, Y.70, S.421. Tekin, M. (2004). Toplam Kalite Yönetimi. Konya.
• Tikici, M. (2004). Toplam Kalite Yönetim Tekniği Olarak Kıyaslama. Ankara: Nobel Yayınları.
• Tortop, N., Aykaç, B. Yayman, H. ve Özer, M. A. (2009). İnsan Kaynakları
• Yönetimi.(4. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları. Tosun, G. ve Tosun, T. (2004). “Kamu Sektöründe TKY”, http://www.tusiad.org.tr/yayin/gorus/29/html/sec10.html (28-10-2004).
• Turan, G. ve Odabaşı, D. (1998). “Toplam Kaliteye Geçişte Kalite Kültürünü
• Geliştirme Prosesi”. Kamu İş, C.4, S. 3. Uyguç, N. (1998). Hizmet Sektöründe Kalite Yönetimi. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
• Voehl, F. (1995). Deming, The Way We Knew Him, St. Lucie Pres. Florida, USA.
• Walton, M. (1986). The Deming Management Method. USA: Dodd, Mead & Company.
• Walton, M. (1990). Deming Management at Work, G.P. Putnams‟s Sons. USA.
• Watkins, D. (2006). "Reflections on the Future of Quality".Quality Progress, V.39, No:1.
• White, Orion F. ve James, W. (1995). “Total Quality Management; DEMING,
• W. Edwards”, Administration & Society, V. 27, Issue 3. Witzel, M. (2003). “Fifty Key Figures in Management”. Routledge. USA.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel Değişmenin Yönetimi, Sorunlar, Yöntemler,
• Deming, The Way We Knew Him, Ed., Frank; VOEHL, St. Lucie Pres, Delray Beach, Florida, USA. Görün, M. ve Melike E. (2007). “Kamu yönetiminde Toplam Kalite
• Yönetiminin Uygulanması: Sanayi ve Ticaret Bakanlığı Örneği”, Kamu Yönetimi Yazıları, Ed. B. Eryılmaz-M.Eken-M. L. Şen. Ankara: Nobel Yayınları Dağıtım. Gürüz, D. ve E. Gürel (2006). Yönetim ve Organizasyon. Ankara: Nobel Yayın
• Helvacı, A. (2005). Eğitim Örgütlerinde Değişim Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın.
• Hoopes, J. (2003). False Prophets, The Gurus Who Created Modern
• Management and Why Their Ideas Are Bad for Business Today. USA: Perseus Publishing Hoşgörür, V. (2005). “Yönetimde TKY Anlayışı Üzerine Bir Değerlendirme”,
• Teoriden Pratiğe Kamu Yönetimi, Ed. N.Talat Arslan. İstanbul: Aktüel Yayınları. http://en.wikipedia.org http://www.eurocons.com.tr Karacabey, A. (2004). “TKY Anlayışları”.Karınca, Y.69, S.811.
• Kavrakoğlu, İ. (1998). Değişim ve Yaratıcılık. İstanbul: Kalder Yayınları.
• Latzko, W. and David, M. S. (1995). “Four Days with Dr. Deming, A Strategy for Modern Methods of Management”. USA: Addison Weshley Pub. Co. Massachusetts
• Mann, N. (1995). “Dr. Deming: Holder of the Keys of Excellence”, Deming,
• The Way We Knew Him, Ed., Frank; VOEHL, St. Lucie Pres, Delray Beach. Florida, USA. Güven, M. (2001). “Yönetime Katılma” .Yönetim ve Organizasyon Ed., Salih
• Güney.Ankara:Nobel Yayınları. Önder, M. (1998). “Örgütsel ve Yönetsel Eklektizm: TKY”, AİD, C.31, S.3.
• Paksoy, M. (2001). “TKY, Unsurları, Öncüleri ve Kalite Kavramı”.Yönetim ve Organizasyon, Ed. Salih Güney. Ankara: Nobel Yayınları.
• Palmer, B. (2006). "Selling Quality Ideas To Management".Quality Progress, V.39, No:5.
• Peker, Ö. ve Nihat, A. (2002). Yönetim Becerileri. Ankara: Yargı Yayınları.
• Peker, Ö. (1994). “TKY'nin Eğitim Sisteminde Uygulanabilirliği”. AİD, C.27, S.
• Peker, Ö. (1995). “Toplam Kalite Yönetimi ve Sürekli İyileştirme”. Kamu
• Yönetimi Disiplini Sempozyum Bildirileri, II. Cilt, TODAİE, Ankara. Rao, A., Lawrence, C. and others. (1996). Total Quality Management: A Cross
• Functional Perspective. USA: John Wiley&Sons. Saran, U. ve Göçerler, A. (1998). “Kamu Hizmetlerinde ve İçişleri
• Bakanlığında Toplam Kalite Yönetimi”. Türk İdare Dergisi, Y.70, S.421. Tekin, M. (2004). Toplam Kalite Yönetimi. Konya.
• Tikici, M. (2004). Toplam Kalite Yönetim Tekniği Olarak Kıyaslama. Ankara: Nobel Yayınları.
• Tortop, N., Aykaç, B. Yayman, H. ve Özer, M. A. (2009). İnsan Kaynakları
• Yönetimi.(4. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları. Tosun, G. ve Tosun, T. (2004). “Kamu Sektöründe TKY”, http://www.tusiad.org.tr/yayin/gorus/29/html/sec10.html (28-10-2004).
• Turan, G. ve Odabaşı, D. (1998). “Toplam Kaliteye Geçişte Kalite Kültürünü
• Geliştirme Prosesi”. Kamu İş, C.4, S. 3. Uyguç, N. (1998). Hizmet Sektöründe Kalite Yönetimi. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
• Voehl, F. (1995). Deming, The Way We Knew Him, St. Lucie Pres. Florida, USA.
• Walton, M. (1986). The Deming Management Method. USA: Dodd, Mead & Company.
• Walton, M. (1990). Deming Management at Work, G.P. Putnams‟s Sons. USA.
• Watkins, D. (2006). "Reflections on the Future of Quality".Quality Progress, V.39, No:1.
• White, Orion F. ve James, W. (1995). “Total Quality Management; DEMING,
• W. Edwards”, Administration & Society, V. 27, Issue 3. Witzel, M. (2003). “Fifty Key Figures in Management”. Routledge. USA.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel Değişmenin Yönetimi, Sorunlar, Yöntemler,
• Fotoğraf, 20. yüzyılın başlarında meşru bir sanat biçimi olarak kabul edilmiş olsa da, küçük görülmüştür. Gerçek ne olursa olsun fotoğrafçılıkla tanışmanın algı ve görsel kültürümüz üzerinde önemli bir etkisi olmuştur (Ostrow, 2010: 61).
• Neden fotoğraf çekeriz? Fotoğraf bir kanıt, tanımlama ve olayların diyagramıdır. Kamera görsel bilgisayarınızdır. Fotoğraf güçlü bir propaganda ve ikna aracıdır. Fotoğrafçının açıklamayı tercih ettiği bir gerçek halkasıdır (Langford, 2010:1).
• Teknik fotoğrafçılık çok geniş bir yelpazede teknikleri, uygulamaları, disiplinleri ve endüstrileri kucaklayan geniş biralandır (Kinsman, 2007:620).
• Nispeten daha az ışık olduğu için, gece fotoğraf çekmenin gündüz fotoğraf çekmekten daha sınırlıve hem dedaha zorlu olduğu düşünülebilir. Ancak, gece ve alaca karanlıkta fotoğraf, olağandışı, yaratıcıve bilimsel ilginç görüntüleme için birçok fırsat sağlar (Malin, 2007: 577).
• Fotoğraf, 20. yüzyılın başlarında meşru bir sanat biçimi olarak kabul edilmiş olsa da, küçük görülmüştür. Gerçek ne olursa olsun fotoğrafçılıkla tanışmanın algı ve görsel kültürümüz üzerinde önemli bir etkisi olmuştur (Ostrow, 2010: 61).
• Neden fotoğraf çekeriz? Fotoğraf bir kanıt, tanımlama ve olayların diyagramıdır. Kamera görsel bilgisayarınızdır. Fotoğraf güçlü bir propaganda ve ikna aracıdır. Fotoğrafçının açıklamayı tercih ettiği bir gerçek halkasıdır (Langford, 2010:1).
• Teknik fotoğrafçılık çok geniş bir yelpazede teknikleri, uygulamaları, disiplinleri ve endüstrileri kucaklayan geniş biralandır (Kinsman, 2007:620).
• Nispeten daha az ışık olduğu için, gece fotoğraf çekmenin gündüz fotoğraf çekmekten daha sınırlıve hem dedaha zorlu olduğu düşünülebilir. Ancak, gece ve alaca karanlıkta fotoğraf, olağandışı, yaratıcıve bilimsel ilginç görüntüleme için birçok fırsat sağlar (Malin, 2007: 577).
• Güzelliği Değerlendirme Yöntemine (Scenic Beauty Estimation) dayanmaktadır. Bulgular 2004 yılının güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1.‟lik ödülünü alan fotoğraflar, J. Bennett Fitts‟in fotoğrafları olmuştur. Sanatçının “Golf” adını verdiği fotoğraflar, gece ışığında çekilmiş, golf sahası peyzajını anlatmaktadır.
• Güzelliği Değerlendirme Yöntemine (Scenic Beauty Estimation) dayanmaktadır. Bulgular 2004 yılının güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1.‟lik ödülünü alan fotoğraflar, J. Bennett Fitts‟in fotoğrafları olmuştur. Sanatçının “Golf” adını verdiği fotoğraflar, gece ışığında çekilmiş, golf sahası peyzajını anlatmaktadır.
• "Mesquite"(a), 2. Joe Bell, "Ibex"(b), 3. Alan Geller, "Angle of Repose"(c) 2005 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1. lik ödülünü Tim
• "Mesquite"(a), 2. Joe Bell, "Ibex"(b), 3. Alan Geller, "Angle of Repose"(c) 2005 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1. lik ödülünü Tim
• "Goal"(a), 3. George Lepp, "Namibian Pan”(b) 2006 yılının ilk fotoğrafları ise, “Horse landscape” adlı fotoğraflardan oluşmaktadır. At sırtından izlenen kırsal peyzaj görüntülerinde, doğanın kendi içindeki mükemmel uyumu gözlemlenmektedir (Şekil 7).
• Şekil 7. 2006 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi, 1. Tim Flach, "Horse landscapes"
• “Reveal 2” bir su peyzajı çalışmasıdır. Işık ve gölgenin ana unsur olduğu fotoğraflar siyah-beyaz niteliktedir. Su yüzeyini dik kesen, ufuk çizgisine doğru uzayan kütükler ve objeler görüntünün odağıdır (Şekil 8). Şekil 8. 2006 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 2. Michael Levin, "Reveal 2"
• David Burdeny‟in "Shorlines" adını verdiği çalışması da bir siyah-beyaz su peyzajı çalışması niteliğini göstermektedir (Şekil 9). Şekil 9. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1. David Burdeny , "Shorlines"
• "Realm of endless stretch" tarımsal ve kırsal peyzajlardan oluşan bir seridir. Tarımsal parselasyondan oluşan peyzajlar, renk harmonisi ile görülmeye değer manzaralar sunmaktadır (Şekil 10). a) b) Şekil 6. 2005 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi ödülleri; 2. Chad Ress ,
• "Goal"(a), 3. George Lepp, "Namibian Pan”(b) 2006 yılının ilk fotoğrafları ise, “Horse landscape” adlı fotoğraflardan oluşmaktadır. At sırtından izlenen kırsal peyzaj görüntülerinde, doğanın kendi içindeki mükemmel uyumu gözlemlenmektedir (Şekil 7).
• Şekil 7. 2006 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi, 1. Tim Flach, "Horse landscapes"
• “Reveal 2” bir su peyzajı çalışmasıdır. Işık ve gölgenin ana unsur olduğu fotoğraflar siyah-beyaz niteliktedir. Su yüzeyini dik kesen, ufuk çizgisine doğru uzayan kütükler ve objeler görüntünün odağıdır (Şekil 8). Şekil 8. 2006 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi 2. Michael Levin, "Reveal 2"
• David Burdeny‟in "Shorlines" adını verdiği çalışması da bir siyah-beyaz su peyzajı çalışması niteliğini göstermektedir (Şekil 9). Şekil 9. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 1. David Burdeny , "Shorlines"
• "Realm of endless stretch" tarımsal ve kırsal peyzajlardan oluşan bir seridir. Tarımsal parselasyondan oluşan peyzajlar, renk harmonisi ile görülmeye değer manzaralar sunmaktadır (Şekil 10). Şekil 10. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 2. Yoong Wah (Alex)
• Şekil 11. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 3. Josef Hoflehner, "Iceland"
• Yvonne de Rosa, "afterdark", bir karanlık çalışmasıdır. Bazı fotoğraflarda; ay ışığı ve ona uzanan yollar kullanılmıştır. Bir görüntüde; bir yerel yapının avlusuna düşmüş ay ışığı görülmektedir. Fotoğrafların ortak özelliğinin, karanlıktaki ışığın etkisi ve sadelik olduğu gözlemlenebilmektedir(Şekil 12). Şekil 12. 2007 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi,1. Yvonne de
• "Antarctica"; mavi-beyaz-yansıma ve ışık denklemidir. Fotoğraflarda, buzulun soğuk yüzü ışık saçmıştır. Bulutlar hareketi ve canlılığı sunarken, buz kütlelerinin bir o kadar dinamik etki yaratığı görülmektedir (Şekil 14). Şekil 10. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 2. Yoong Wah (Alex)
• Şekil 11. 2006 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi 3. Josef Hoflehner, "Iceland"
• Yvonne de Rosa, "afterdark", bir karanlık çalışmasıdır. Bazı fotoğraflarda; ay ışığı ve ona uzanan yollar kullanılmıştır. Bir görüntüde; bir yerel yapının avlusuna düşmüş ay ışığı görülmektedir. Fotoğrafların ortak özelliğinin, karanlıktaki ışığın etkisi ve sadelik olduğu gözlemlenebilmektedir(Şekil 12). Şekil 12. 2007 güzel sanatlar kategorisi- peyzaj alt kategorisi,1. Yvonne de
• "Antarctica"; mavi-beyaz-yansıma ve ışık denklemidir. Fotoğraflarda, buzulun soğuk yüzü ışık saçmıştır. Bulutlar hareketi ve canlılığı sunarken, buz kütlelerinin bir o kadar dinamik etki yaratığı görülmektedir (Şekil 14). Şekil 14. 2007 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi ödülleri 2. Sebastian
• Copeland ,"Antarctica" 2008 yılı güzel sanatlar 1.‟si Lionel HUG, "Vendée", daha önce analiz ettiğimiz fotoğraf tiplerinin bir benzerini sunmaktadır. Bu defa fotoğraflarda siyah-beyaz resmedilmiş ağaç sıraları, paralel yollar, doğal su yüzeyleri ve tarımsal peyzaj anlatılmaktadır. Ama asıl görsel etkiyi sağlayan faktörün ışık olduğu gözlemlenmektedir (Şekil 15).
• Şekil 15. 2008 yılı güzel sanatlar 1.‟si Lionel HUG, "Vendée",
• Wissahickon Woods", sabah güneşiyle beraber gelen büyüleyici bir ışık oyunu Şekil 14. 2007 doğa kategorisi- peyzaj alt kategorisi ödülleri 2. Sebastian
• Copeland ,"Antarctica" 2008 yılı güzel sanatlar 1.‟si Lionel HUG, "Vendée", daha önce analiz ettiğimiz fotoğraf tiplerinin bir benzerini sunmaktadır. Bu defa fotoğraflarda siyah-beyaz resmedilmiş ağaç sıraları, paralel yollar, doğal su yüzeyleri ve tarımsal peyzaj anlatılmaktadır. Ama asıl görsel etkiyi sağlayan faktörün ışık olduğu gözlemlenmektedir (Şekil 15).
• Şekil 15. 2008 yılı güzel sanatlar 1.‟si Lionel HUG, "Vendée",
• Becker, K. (2001). Photography as a Medium. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences. 11395-11402.
• Clay, G.R. and Daniel T.C.(2000). “Scenic landscape assessment: the effects of land management jurisdiction on public perception of scenic beauty”.
• Landscape and Urban Planning, volume 49, 1–13. Coşkun, S. Yıldız, Ö.ve Yazıcı, A. (2010). “Psikiyatrik Rehabilitasyonda
• Fotoğrafın Kullanımı”. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 1 (3), 121-127. Daniel, T.C. (2001). “Whither scenic beauty? Visual landscape quality assessment in the 21st century”. Landscape and Urban Planning, volume 54, Issues 1-4, 267-281.
• Daniel, T.C. Boster, R.S. (1976). “Measuring landscape aesthetics: the scenic beauty estimation method”. USDA forest service research,167.
• Dubois, W.W. (2007).“Architectural Photography”. The Focal Encyclopedia of
• Photography (Fourth Edition), 325-326. Fry, G. Tveit, M.S. Ode, A. Velarde, M.D. (2009). “The ecology of visual landscapes: Exploring the conceptual common ground of visual and ecological landscape indicators”. Ecological İndicators, 9, 933-947.
• Ikemi, M. (2005). “The effeccts of mystery on prefernce for residential façades”. Journal of Environmental psychology, 25, 167-173.
• Kanburoğlu, Ö. (2010). A‟dan Z‟ye Fotoğraf. İstanbul: Say Yayınları.
• Kinsman, T. (2007). “Technical Photography”. The Focal Encyclopedia of
• Photography (Fourth Edition). 620-622. Koç, N. ve Şahin, Ş. (1999). Kırsal peyzaj planlaması. Yayın No: 1509(463).
• Ankara: Ankara üniversitesi Ziraat Fakültesi. Langford, M. Fox, A. Smith R. S. (2010). “What is photography?” Langford's
• Basic Photography, Chapter 1, (Ninth edition). 1-30. Malin, D. (2007). “Night-Time and Twilight Photography”. The Focal
• Encyclopedia of Photography, (Fourth Edition), 577-580. Ostrow S. (2007). “Photography, Fine Art Photography, and the Visual Arts: 1900–2001.”The Concise Focal Encyclopedia of Photography, 61-71.
• Özhanci, E., Yilmaz, H., Yilmaz, S. (2012). Perception of Seasonal Change in
• Plant Designs by University Students. Architectoni.ca, 1(1), 23-31. Stern, D. P. (2002). Secrets of the Polar Aurora, http://www.phy6.org/Education/aurora.htm. Erişim tarihi: 30.01.2012.
• Tahvanainen, L. Tyrvainen, L. Ihalainen M. Vuorela, N. Kolehmainen, O. (2001). “Forestmanagement and public perceptions -visual versus verbal information.”Landscape and Urban Planning, 53, 53-70.
• Tempesta, T. (2010). “The perception of agrarian historical landscapes: A study of the Veneto plain in Italy”. Landscape and Urban Planning, 97, 258–272.
• Tress, B. Tress, G. Fry, G. (2005). “Integrative studies on rural landscapes: policy expectations and research practice. ”Landscape and Urban Planning, 70, 177–191.
• Tress, G. Tress, B. Fry, G. (2007). “Analysis of the barriers to integration in landscape research projects”. Land Use Policy, 24, 374–386.
• Becker, K. (2001). Photography as a Medium. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences. 11395-11402.
• Clay, G.R. and Daniel T.C.(2000). “Scenic landscape assessment: the effects of land management jurisdiction on public perception of scenic beauty”.
• Landscape and Urban Planning, volume 49, 1–13. Coşkun, S. Yıldız, Ö.ve Yazıcı, A. (2010). “Psikiyatrik Rehabilitasyonda
• Fotoğrafın Kullanımı”. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 1 (3), 121-127. Daniel, T.C. (2001). “Whither scenic beauty? Visual landscape quality assessment in the 21st century”. Landscape and Urban Planning, volume 54, Issues 1-4, 267-281.
• Daniel, T.C. Boster, R.S. (1976). “Measuring landscape aesthetics: the scenic beauty estimation method”. USDA forest service research,167.
• Dubois, W.W. (2007).“Architectural Photography”. The Focal Encyclopedia of
• Photography (Fourth Edition), 325-326. Fry, G. Tveit, M.S. Ode, A. Velarde, M.D. (2009). “The ecology of visual landscapes: Exploring the conceptual common ground of visual and ecological landscape indicators”. Ecological İndicators, 9, 933-947.
• Ikemi, M. (2005). “The effeccts of mystery on prefernce for residential façades”. Journal of Environmental psychology, 25, 167-173.
• Kanburoğlu, Ö. (2010). A‟dan Z‟ye Fotoğraf. İstanbul: Say Yayınları.
• Kinsman, T. (2007). “Technical Photography”. The Focal Encyclopedia of
• Photography (Fourth Edition). 620-622. Koç, N. ve Şahin, Ş. (1999). Kırsal peyzaj planlaması. Yayın No: 1509(463).
• Ankara: Ankara üniversitesi Ziraat Fakültesi. Langford, M. Fox, A. Smith R. S. (2010). “What is photography?” Langford's
• Basic Photography, Chapter 1, (Ninth edition). 1-30. Malin, D. (2007). “Night-Time and Twilight Photography”. The Focal
• Encyclopedia of Photography, (Fourth Edition), 577-580. Ostrow S. (2007). “Photography, Fine Art Photography, and the Visual Arts: 1900–2001.”The Concise Focal Encyclopedia of Photography, 61-71.
• Özhanci, E., Yilmaz, H., Yilmaz, S. (2012). Perception of Seasonal Change in
• Plant Designs by University Students. Architectoni.ca, 1(1), 23-31. Stern, D. P. (2002). Secrets of the Polar Aurora, http://www.phy6.org/Education/aurora.htm. Erişim tarihi: 30.01.2012.
• Tahvanainen, L. Tyrvainen, L. Ihalainen M. Vuorela, N. Kolehmainen, O. (2001). “Forestmanagement and public perceptions -visual versus verbal information.”Landscape and Urban Planning, 53, 53-70.
• Tempesta, T. (2010). “The perception of agrarian historical landscapes: A study of the Veneto plain in Italy”. Landscape and Urban Planning, 97, 258–272.
• Tress, B. Tress, G. Fry, G. (2005). “Integrative studies on rural landscapes: policy expectations and research practice. ”Landscape and Urban Planning, 70, 177–191.
• Tress, G. Tress, B. Fry, G. (2007). “Analysis of the barriers to integration in landscape research projects”. Land Use Policy, 24, 374–386.
• Çalışmamızda Charaudeau, Maingueneau, Perelman ve de Plantin‟in çalışmalarından büyük ölçüde yararlanılacaktır. Anahtar Sözcükler: Gerekçelendirme Kuramı, Gerekçe Türleri, Gazete Söylemi, Söylem İncelemesi, Sözbilim, İnandırma Stratejileri. kısaca Giriş Bu çalışmada, 27 Mayıs 2012 tarihinde, T.C. Başbakanı Recep Tayyip
• Çalışmamızda Charaudeau, Maingueneau, Perelman ve de Plantin‟in çalışmalarından büyük ölçüde yararlanılacaktır. Anahtar Sözcükler: Gerekçelendirme Kuramı, Gerekçe Türleri, Gazete Söylemi, Söylem İncelemesi, Sözbilim, İnandırma Stratejileri. kısaca Giriş Bu çalışmada, 27 Mayıs 2012 tarihinde, T.C. Başbakanı Recep Tayyip
• Dilde Gerekçelendirmeli Söylem Ducrot ve Anscombre (1997: 11), gerekçelendirmeli söylemi (fr.discours argumentatif), dilin yapısı içindeki işleyişine bakarak açıklamaya çalışmıştır.
• Dilde Gerekçelendirmeli Söylem Ducrot ve Anscombre (1997: 11), gerekçelendirmeli söylemi (fr.discours argumentatif), dilin yapısı içindeki işleyişine bakarak açıklamaya çalışmıştır.
• Sözcü Gazetesi İlk Sayfası “04.06.2012”
• Bu tarihte Zaman Gazetesinin ilk sayfasında, yapılan protesto eylemine yönelik bir habere yer verilmemiştir. Buradan her gazetenin kendi tercihine göre konu seçtiğini, manşet yapılan konuların ise birbirlerinden farklılık gösterdiğini görmekteyiz. Yeni Akit Gazetesi İlk Sayfası “04.06.2012”
• Sözcü Gazetesi İlk Sayfası “04.06.2012”
• Bu tarihte Zaman Gazetesinin ilk sayfasında, yapılan protesto eylemine yönelik bir habere yer verilmemiştir. Buradan her gazetenin kendi tercihine göre konu seçtiğini, manşet yapılan konuların ise birbirlerinden farklılık gösterdiğini görmekteyiz. Yeni Akit Gazetesi İlk Sayfası “04.06.2012”
• Anscombre, J.C., Ducrot, O. (1997). L‟argumentation dans la langue, Mardaga.
• Charaudeau, P. (2005). Les Médias et L„information- Impossible transparence du discours. Bruxelles: Editions de Boeck.
• Chauraudeau, P., Maingueneau, D. (2002), Dictionnaire d‟Analyse de
• Discours.Paris: Editions du Seuil. Burger, M. (2008). L‟analyse linguistique des discours médiatiques, Canada, Editions Nota bene.
• Burger, M., Martel, G. (2005). Argumentation et communication dans les médias, Canada, Editions Nota bene.
• Anscombre, J.C., Ducrot, O. (1997). L‟argumentation dans la langue, Mardaga.
• Charaudeau, P. (2005). Les Médias et L„information- Impossible transparence du discours. Bruxelles: Editions de Boeck.
• Chauraudeau, P., Maingueneau, D. (2002), Dictionnaire d‟Analyse de
• Discours.Paris: Editions du Seuil. Burger, M. (2008). L‟analyse linguistique des discours médiatiques, Canada, Editions Nota bene.
• Burger, M., Martel, G. (2005). Argumentation et communication dans les médias, Canada, Editions Nota bene.
• Doury, M., Moirand, S. (2004). L‟argumentation aujourd‟hui. Paris: Presses Sorbonne Nouvelle.
• Grize, J.B. (1997). Logique et Langage. Paris: Ed. Ophrys.
• Guilbert, T. (2007). Le Discours Idéologique ou La Force de l‟évidence. Paris: L‟Harmattan.
• İmer, K., Kocaman, A., Özsoy, S. (2011). Dilbilim Sözlüğü. Istanbul: Boğaziçi
• Üniversitesi Yayınları. Maingueneau, D. (2009). Les Termes Clés de l‟Analyse du Discours. Paris: Editions du Seuil.
• Marnette, S. (2004). «L'effacement énonciatif dans la presse contemporaine», dans Langages. Numéro 156, p. 51-64
• Moirand, S. (2007). Les Discours de la Presse Quotidienne-Observer, Analyser,
• Comprendre. Paris: PUF. Mouriquand, J. (1997). L‟Ecriture Journalistique. Paris: Que sais-je-. PUF.
• Perelman, C., Olbrechts-Tyteca, L. (2000). Traité de L‟argumentation.
• Bruxelles: Editions de l‟Université de Bruxelles. Plantin, C. (1996). L‟argumentation. Paris : Editions de Seuil.
• Plantin, C. (2005). L‟argumentation. Paris: Que Sais-je- PUF.
• Plantin, C. (2011). Les bonnes raisons des émotions. Bruxelles: Peter Lang.
• Plantin, C. (Henüz yayınlanmamış kitap). Dictionnaire d‟Argumentation. Rinn, M., (2008). Emotions et Discours. Paris: Presses Universitaires de Rennes. http://www.haberler.com
• Key Words: Discourse, Discourse Analysis, Journalistic Discourse, Argumentation Theory, Argument. Abraham, C. (1913). Dreams and Myths: A study in Race Psychology. New
• York: TheJournal of Nervous and Mental Disease Publishing Company. Aktay, S. Z. (1923). Mythologei “Mitoloji”, Faydalı Kitap Sayı: 14. İstanbul: Şaka Matbaası.
• Aktulum, K. (2011). Metinlerarasılık/Göstergelerarasılık. İstanbul: Kanguru
• Americanna Encyclopedia. (1993). Cilt: 10. İstanbul: Medya Holding A.Ş.
• Anabritannica. (1987). Genel Kültür Ansiklopedisi. İstanbul: Ana Yayıncılık.
• Aytaç, G. (2003). Karşılaştırmalı Edebiyat Bilimi. İstanbul: Say Yayınları. araştırmaları sonucunda ise insanlığın tek bir tarihi olduğu kanısına varan
• Campell, mitolojiyi “İnsanlığın tek büyük hikayesinin incelemesi” olarak görür (Campell, 2010b: 81).
• Eliade, “Mitlerin Özellikleri” adlı eserinde mitin tanımını yaparak onların genel özelliklerini belirtir (Eliade, 2001). Rosenberg, “Dünya Mitolojisi” adlı yapıtında tüm dünya mitlerinin ortak ve evrensel konuları işledikleri görüşünü savunur (Rosenberg, 2003). Fiske “Mitler ve Mitleri Yapanlar” adlı eserinde
• Rosenberg ile benzer şekilde mitlerin evrensel oldukları görüşünü ileri sürer (Fiske, 2006).
• York: TheJournal of Nervous and Mental Disease Publishing Company. Aktay, S. Z. (1923). Mythologei “Mitoloji”, Faydalı Kitap Sayı: 14. İstanbul: Şaka Matbaası.
• Aktulum, K. (2011). Metinlerarasılık/Göstergelerarasılık. İstanbul: Kanguru
• Americanna Encyclopedia. (1993). Cilt: 10. İstanbul: Medya Holding A.Ş.
• Anabritannica. (1987). Genel Kültür Ansiklopedisi. İstanbul: Ana Yayıncılık.
• Aytaç, G. (2003). Karşılaştırmalı Edebiyat Bilimi. İstanbul: Say Yayınları.
• Barthes, R. (1991). Mythologies. New York Noonday Press.
• Bayat, F. (2010). Mitolojiye Giriş. İstanbul: Ötüken Yayınları.
• Bilgin, N. (2007). Sosyal Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bağlam Yayınları.
• Budak, S. (2009). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınlar.
• Bultman, R. (2004). “İsa‟nın Mesajı ve Mitoloji Problemi”. (Çev. Cengiz
• Batuk). Din Bilimleri Akademik Dergisi, Cilt: IV, Sayı: 3, ss. 189-190. Bultman, R. (2006). “Yeni Ahit ve Mitoloji: Yeni Ahit‟in MesajındakiMitolojik
• Unsurlar ve Onların Yeniden Yorumlanması Problemi”.(Çev. Cengiz Batuk). Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, Cilt: VI, Sayı: 1-4, ss. 327-328. Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi (1986). Milliyet Gazetecilik A.Ş.,Cilt:16. İstanbul.
• Campell, J. (1994). Yaratıcı Mitoloji: Tanrının Maskeleri.(Çev. Kudret
• Emiroğlu). Ankara: İmge Kitabevi. Campell, J. (1995). İlkel Mitoloji: Tanrının Maskeleri. (Çev. KudretEmiroğlu).
• Ankara: İmge Kitabevi. Campell, J. (2003). Batı Mitolojisi: Tanrının Maskeleri. (Çev. Kudret
• Emiroğlu). İstanbul: İmge Kitabevi. Campell, J. (2010 a). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu. (Çev. Sabri Gürses).
• İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Campell, J. (2010 b). Mitolojinin Gücü. (Çev. Zeynep Yaman). İstanbul: Media Cat Kitapları,
• Can, Ş. (1994). Klasik Yunan Mitolojisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Chapin, Harry L. (1917). Mtyhology Poetry and Prose, New York: Shakespeare Press.
• Çınar, G. (2006). Heykel ve Mitoloji. (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi).
• İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Enstitüsü, Heykel Ana Sanat Dalı. Clodd, E. (1891). Myths and Dreams, London: Chatto & Windus, Picaddily.
• Çoban, B. ve Özarslan, Z. (2003). Söylem ve İdeoloji: Mitoloji-Din-İdeoloji.
• İstanbul: Su Yayınevi. Çobanoğlu, Ö. (2011). Türk Edebiyatının Mitolojik Kaynakları, Anadolu
• Üniversitesi, 1. Baskı. Eskişehir: Web Ofset Tesisleri. Conybeare, C. (1910). Myth, Macig, and Morals: A Study of Christian Origins.
• London: Watts & Co 17, Johnson‟s Court, Fleet Street, E.C. Dinçmen, K. (1997). Psikiyatri ve Mitos. İstanbul: Eti Kitapları, Elçin, Şükrü
• (1986). Halk Edebiyatına Giriş, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Eliade, M. (2001). Mitlerin Özellikleri. (Çev. Sema Rifat).İstanbul: Om Yayınevi.
• Erhat, A. (2008). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Ktabevi. Bilimler
• Estin, C. ve Helen, L. (2002). Yunan ve Roma Mitolojisi. (Çev.Musa Ercan).
• Ankara: Tubitak Yayınları. Fiske, J. (2006). Mitler ve Mitleri Yapanlar. (Çev. Şebnem Duran). İzmir: İlya İzmir Yayınevi.
• Frazer, J. G. (2004). Altın Dal I: Dinin ve Folklorun Kökleri. (Çev. Mehmet H.
• Doğan). C: I, İstanbul: Payel Yayınevi. Freud, S. (1921). Dream Psychology. New York: The James A. Mc Cann Company.
• Fromm, E. (1990). Rüyalar, Masallar, Mitoslar. (Çev. Aydın Arıtan ve H.
• Ökten).İstanbul: Arıtan Yayınevi. Göktepe, S. (1974). Psikoloji Sözlüğü. İzmir: Yeni Yol Matbaası.
• Grimal, P. (2005). Yunan Mitolojisi.(Çev. Nihan Özyıldırım). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Hooke, S. H. (2002). Ortadoğu Mitolojisi. (Çev. Alaeddin Şenel). İstanbul: İmge Kitabevi.
• İşler, E. (2004). Andre Gide‟i Mitlerle Okumak. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Jung, Carl G. (1996). Analitik Psikolojinin Temel İlkeleri. (Çev. Kamuran
• Şipal). İstanbul: Cem Yayınevi. Kabaağaçlı, C.Ş. (1974). Anadolu Efsaneleri. İstanbul: Haşmet Matbaası.
• Karakuş, A. (2011). Tarihin İzinde Efsaneler Mitler Gerçekler.Ankara: AlterYayıncılık.
• Kostera, M. (2008). “Introduction to the Thriology: Mythologies of
• Organizational Everyday Life”.Mythical İnspirations For Organizational Realities. Edited By: Monica Kostera, Palgrave Mc Millan, New York, ss 116, 163-1
• Köktürk, M. (2012). “Kültürün İlk Dili: Mitoloji”, Bizim Külliye Dergisi, Sayı: 51, ss. 20-22.
• Lang, A. (1897). Modern Mythology. Longmans, Green And Co.,London, New York and Bombay.
• Malinowski, B. (1990). Büyü, Bilim ve Din,(Çev. Saadet Özkan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Mcdonald, J. (1893). Religion and Myth, David Nutt, 270-271 Strand London.
• Moran, B. (1999). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Müller, M. (2011). Comparative Mythology. London George Routledge and Sons, Limited, New York: E.P. Dutton and Co. http//www.archive.org/details/comparativemytho00ml (10. 10. 2012).
• Necatigil, B. (1969). 100 Soruda Mitologya. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Ögel, B. (1971). Türk Mitolojisi, Cilt: I. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Oxford Word Power Dictionary (2000). New York: Oxford University Press.
• Barthes, R. (1991). Mythologies. New York Noonday Press.
• Bayat, F. (2010). Mitolojiye Giriş. İstanbul: Ötüken Yayınları.
• Bilgin, N. (2007). Sosyal Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bağlam Yayınları.
• Budak, S. (2009). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınlar.
• Bultman, R. (2004). “İsa‟nın Mesajı ve Mitoloji Problemi”. (Çev. Cengiz
• Batuk). Din Bilimleri Akademik Dergisi, Cilt: IV, Sayı: 3, ss. 189-190. Bultman, R. (2006). “Yeni Ahit ve Mitoloji: Yeni Ahit‟in MesajındakiMitolojik
• Unsurlar ve Onların Yeniden Yorumlanması Problemi”.(Çev. Cengiz Batuk). Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, Cilt: VI, Sayı: 1-4, ss. 327-328. Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi (1986). Milliyet Gazetecilik A.Ş.,Cilt:16. İstanbul.
• Campell, J. (1994). Yaratıcı Mitoloji: Tanrının Maskeleri.(Çev. Kudret
• Emiroğlu). Ankara: İmge Kitabevi. Campell, J. (1995). İlkel Mitoloji: Tanrının Maskeleri. (Çev. KudretEmiroğlu).
• Ankara: İmge Kitabevi. Campell, J. (2003). Batı Mitolojisi: Tanrının Maskeleri. (Çev. Kudret
• Emiroğlu). İstanbul: İmge Kitabevi. Campell, J. (2010 a). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu. (Çev. Sabri Gürses).
• İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Campell, J. (2010 b). Mitolojinin Gücü. (Çev. Zeynep Yaman). İstanbul: Media Cat Kitapları,
• Can, Ş. (1994). Klasik Yunan Mitolojisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Chapin, Harry L. (1917). Mtyhology Poetry and Prose, New York: Shakespeare Press.
• Çınar, G. (2006). Heykel ve Mitoloji. (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi).
• İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Enstitüsü, Heykel Ana Sanat Dalı. Clodd, E. (1891). Myths and Dreams, London: Chatto & Windus, Picaddily.
• Çoban, B. ve Özarslan, Z. (2003). Söylem ve İdeoloji: Mitoloji-Din-İdeoloji.
• İstanbul: Su Yayınevi. Çobanoğlu, Ö. (2011). Türk Edebiyatının Mitolojik Kaynakları, Anadolu
• Üniversitesi, 1. Baskı. Eskişehir: Web Ofset Tesisleri. Conybeare, C. (1910). Myth, Macig, and Morals: A Study of Christian Origins.
• London: Watts & Co 17, Johnson‟s Court, Fleet Street, E.C. Dinçmen, K. (1997). Psikiyatri ve Mitos. İstanbul: Eti Kitapları, Elçin, Şükrü
• (1986). Halk Edebiyatına Giriş, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Eliade, M. (2001). Mitlerin Özellikleri. (Çev. Sema Rifat).İstanbul: Om Yayınevi.
• Erhat, A. (2008). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Ktabevi. Bilimler
• Estin, C. ve Helen, L. (2002). Yunan ve Roma Mitolojisi. (Çev.Musa Ercan).
• Ankara: Tubitak Yayınları. Fiske, J. (2006). Mitler ve Mitleri Yapanlar. (Çev. Şebnem Duran). İzmir: İlya İzmir Yayınevi.
• Frazer, J. G. (2004). Altın Dal I: Dinin ve Folklorun Kökleri. (Çev. Mehmet H.
• Doğan). C: I, İstanbul: Payel Yayınevi. Freud, S. (1921). Dream Psychology. New York: The James A. Mc Cann Company.
• Fromm, E. (1990). Rüyalar, Masallar, Mitoslar. (Çev. Aydın Arıtan ve H.
• Ökten).İstanbul: Arıtan Yayınevi. Göktepe, S. (1974). Psikoloji Sözlüğü. İzmir: Yeni Yol Matbaası.
• Grimal, P. (2005). Yunan Mitolojisi.(Çev. Nihan Özyıldırım). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Hooke, S. H. (2002). Ortadoğu Mitolojisi. (Çev. Alaeddin Şenel). İstanbul: İmge Kitabevi.
• İşler, E. (2004). Andre Gide‟i Mitlerle Okumak. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Jung, Carl G. (1996). Analitik Psikolojinin Temel İlkeleri. (Çev. Kamuran
• Şipal). İstanbul: Cem Yayınevi. Kabaağaçlı, C.Ş. (1974). Anadolu Efsaneleri. İstanbul: Haşmet Matbaası.
• Karakuş, A. (2011). Tarihin İzinde Efsaneler Mitler Gerçekler.Ankara: AlterYayıncılık.
• Kostera, M. (2008). “Introduction to the Thriology: Mythologies of
• Organizational Everyday Life”.Mythical İnspirations For Organizational Realities. Edited By: Monica Kostera, Palgrave Mc Millan, New York, ss 116, 163-1
• Köktürk, M. (2012). “Kültürün İlk Dili: Mitoloji”, Bizim Külliye Dergisi, Sayı: 51, ss. 20-22.
• Lang, A. (1897). Modern Mythology. Longmans, Green And Co.,London, New York and Bombay.
• Malinowski, B. (1990). Büyü, Bilim ve Din,(Çev. Saadet Özkan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Mcdonald, J. (1893). Religion and Myth, David Nutt, 270-271 Strand London.
• Moran, B. (1999). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Müller, M. (2011). Comparative Mythology. London George Routledge and Sons, Limited, New York: E.P. Dutton and Co. http//www.archive.org/details/comparativemytho00ml (10. 10. 2012).
• Necatigil, B. (1969). 100 Soruda Mitologya. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Ögel, B. (1971). Türk Mitolojisi, Cilt: I. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Oxford Word Power Dictionary (2000). New York: Oxford University Press.
• Ögel, B. (1971). Türk Mitolojisi, Cilt: I. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Özdemir, E. (1999). Türk ve Dünya Edebiyatında Dönemler-Yönelimler.
• Ankara: Bilgi Yayınevi. Püsküllüoğlu, A. (1997). Arkadaş Türkçe Sözlük. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• Radin, P. (1915). Canada Geological Survey Museum Bulletin No. 16.
• Antropological Series No. 6. Literary Aspects Of North American Mythology. Ottowa: Goverment Printing Bureau. Rosenberg, D. (2003). Dünya Mitolojisi. (Çev. Koray Akten, Erdal Cengiz, Atıl
• Ulaş Cüce, Kudret Emiroğlu, Tuluğ Kenanoğlu, Tahir Kocayiğit, Erhan Kuzhan, Bengü Odabaşı). Ankara: İmge Kitabevi. Segal, R. A. (2004). Myth a very Short Introduction. Oxford University Press.
• Seyidoğlu, B. (2005). Mitoloji Üzerine Araştırmalar Metinler ve Tahliller.
• İstanbul: Dergah Yayınları. Sivri, M. (2008). “Mit, Mitoloji ve Edebiyat İlişkisi” Adımizi Dergisi, Sayı: 12, ss. 12-17.
• Smith, W. R. (1894). Lectures of the Religion of the Semites. London: Adam and Charles Black.
• Soury, J. (2008). Mitoloji Işığında İsrail Dini.(Çev. Harun Güngör ve İbrahim
• Açmaz). İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık. Spengler, O. (1928). “The Decline of the West Perspectives of World
• History”.Volume: II, Translation: Charles Francis Atkinson, New York: Alfred A. Knopf Inc. Strauss, L. (1955). “The Structural Study Of Myth”.Journal Of American Folklore. Vol: 68, No: 270, pp. 428-444.
• Tökel, D. A. (2000). Divan Şiirinde Mitolojik Unsurlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Türk Dil Kurumu (1979). Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 40 Ankara: Maya Matbaacılık.
• Tylor, E. B. (1920). Primitive Culture. Volume: I, Jon Murray Albemarle Street W. London.
• Ulağlı, S. (2006). İmgebilim “Öteki”nin Bilimine Giriş. Ankara: Sinemis Yayınları.
• Vignoli, T. (1882). Myth and Science. New York: D. Appleton And Company.
• Yetim, A. (2007). Türk ve Kızılderili Mitolojilerinde İnsan-Doğa İlişkisi.
• Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karşılaştırmalı Edebiyat Anabilim Dalı. Wilkinson, P. (2010). Kökenleri ve Anlamlarıyla Efsaneler ve Mitler. (Çev.
• Key Words: Word Formation, Suffixation, Productivity, Nomina Agentis. Wortbildungsmorpheme der Substantive in der deutschen Gegenwartssprache. Achen: Shaker Verlag. Fleischer, W. and Barz, I. (2007). Wortbildung der deutschen
• Gegenwartssprache. Tübingen: Max Niemeyer Verlag. Ischtuganova, G. (2003). Die semantische Wortbildungskategorie Nomen
• Agentis in der deutschen und baschkirischen Sprache. Ibidem-Verlag. Kärre, K. (1915). Nomina Agentis in Old English. Part 1. Uppsala. University Press, Edv. Berling.
• Motsch, W. (2004). Deutsche Wortbildung in Grundzügen (2., überarbeitete
• Auflage ausg.). Berlin/New York: Walter de Gruyter. Schmidt, W. (1969). Geschichte der deutschen Sprache. Berlin: Volk und
• Wissen Volkseigener Verlag. Taute, I. (2000). Die –er-Nomina im Deutschen, Niederländischen und
• Englischen. Eine Untersuchung vor dem Hintergrund der Prototypentheorie. Diss. Kiel. Симоска, С. (2010). Контрастивни проучувања. Сложени именки во германксиот и во македонскиот јазик. Скопје: Универзитет “св. Кирил и
• Методиј“ Филолошки факултет “Блаже Конески. Џемаилоски, А. (2011). Nomina agentis во германскиот, во македонскиот и во албанскиот јазик – со посебен осврт на суфиксите –er/in (гер.), -ач/ка
• Key Words: Word Formation, Suffixation, Productivity, Nomina Agentis. Emiroğlu, K. ve Aydın S. (2003). Antropoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Fromm, H. (1996). “From Transcendence to Obsolescence: A Route Map,” The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology. Eds. Cheryll Glotfelty and Harold Fromm, Athens: The University of Georgia Press, 1996, s. 35.
• Glotfelty, C. (1996). “Introduction: Literary Studies in an Age of Environmental
• Crisis”, C. Glotfelty-H. Fromm (Eds.), The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology içinde (s. xv-xxxvii). Athens, Georgia: The University of Georgia Press. James Cameron (Yapımcı), James Cameron (Senarist), James Cameron (Yönetmen), (2009), Avatar (Film). Kıycı, http://web.beun.edu.tr/dmyo/files/2012/02/cevre3-4-hafta.pdf. Erişim tarihi: 002013.
• Marshall, G. (2003). Sosyoloji Sözlüğü, (Çev. O. Akınhay ve D. Kömürcü).
• Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. (1999).
• Özlem Tunca (Yapımcı), (26.11.2011), Dünyayı Geziyorum (TV. Programı).
• Roland Emmerich, Mark Gordon, Harald Kloser, Larry Franco, Ute Emmerich (Yapımcı), Roland Emmerich- Harald Kloser (Senarist), Roland Emmerich, (Yönetmen) (2009), 2012 (Film).
• Roland Emmerich-Mark Gordon (Yapımcı), Roland Emmerich- Jeffery Nachmanoff (Senarist), Roland Emmerich (Yönetmen), (2004), Yarından Sonra (Film).
• Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi: Etik ve Metafizik Görüşler. Ankara: Doruk.
• Williams, R. (2006). Anahtar Sözcükler, (Çev. Savaş Kılıç). İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Yalçın, A. (2009). “Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar
• Başol, K. ve Gökalp, F. M.“Ekonomi İle Çevre Sorunları Arasındaki İlişkilere pdf.Erişim tarihi: (01.03.2013).
• Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru(Çev. A. Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı. (1988).
• Budak, S. (2003). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Çalgüner, T. (2003). Çevre mi? Ekoloji mi? Ankara: Nobel Basım Evi.
• Emiroğlu, K. ve Aydın S. (2003). Antropoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Fromm, H. (1996). “From Transcendence to Obsolescence: A Route Map,” The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology. Eds. Cheryll Glotfelty and Harold Fromm, Athens: The University of Georgia Press, 1996, s. 35.
• Glotfelty, C. (1996). “Introduction: Literary Studies in an Age of Environmental
• Crisis”, C. Glotfelty-H. Fromm (Eds.), The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology içinde (s. xv-xxxvii). Athens, Georgia: The University of Georgia Press. James Cameron (Yapımcı), James Cameron (Senarist), James Cameron (Yönetmen), (2009), Avatar (Film). Kıycı, http://web.beun.edu.tr/dmyo/files/2012/02/cevre3-4-hafta.pdf. Erişim tarihi: 002013.
• Marshall, G. (2003). Sosyoloji Sözlüğü, (Çev. O. Akınhay ve D. Kömürcü).
• Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. (1999).
• Özlem Tunca (Yapımcı), (26.11.2011), Dünyayı Geziyorum (TV. Programı).
• Roland Emmerich, Mark Gordon, Harald Kloser, Larry Franco, Ute Emmerich (Yapımcı), Roland Emmerich- Harald Kloser (Senarist), Roland Emmerich, (Yönetmen) (2009), 2012 (Film).
• Roland Emmerich-Mark Gordon (Yapımcı), Roland Emmerich- Jeffery Nachmanoff (Senarist), Roland Emmerich (Yönetmen), (2004), Yarından Sonra (Film).
• Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi: Etik ve Metafizik Görüşler. Ankara: Doruk.
• Williams, R. (2006). Anahtar Sözcükler, (Çev. Savaş Kılıç). İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Yalçın, A. (2009). “Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar
• Japonya‟da konuşulan dilin bilinmediğini zikretmiştir (Resim-1)3. Bunun gerekçesini de bu ülkenin uzak olması ve araya denizlerin girmesini göstermiştir. Kâtip Çelebi de Cihannüma isimli eserinde Japonya‟dan bahsetmiştir. Harita üzerinde Japonya ülkesini göstermiş ülkenin idari yapısından kültürüne kadar pek çok konuda bilgi vermiştir (Karlığa, 2009: 360). Resim-1
• Kaşgarlı Mahmut’un Dünya Haritası (11. yy.) 1986 yılında Tercüman Gazetesinde çıkan “Türkçede Japonya” başlıklı yazısında, Japonya hakkında yazılmış telif ve tercüme kitapların azlığına dikkat çekmektedir (Tercüman, 6.6.1986). Osmanlı döneminde ilk kapsamlı eser
• Abdürreşit İbrahim‟in “Âlemi İslam ve Japonya‟da İntişaratı İslam” (1912) olarak görülürken, Cumhuriyet döneminin ilk önemli telif eseri Bozkurt
• Güvenç‟in “Japon Kültürü”(1980) kitabı olmuştur. Oğuz Karakartal Japonya ve 3 http://www.danstopicals.com/kashgari.htm
• Japonlar üzerine 1875-1928 yılları arasında Osmanlıca olarak yayınlanmış bibliyografyada 25 kitap ve 100 makale (yazılar) olduğundan bahsetmiştir
• (Karakartal, 1996). Ali Merthan Dündar “Japonya Tarihi Siyasisi” kitabında, arşivlerde Osmanlı döneminde yazılmış veya tercüme edilmiş 55 Osmanlıca eserden söz etmektedir (Dündar ve Eriş, 2007).
• Osmanlı Japon ilişkilerinin yoğunlaştığı dönemde Osmanlı Devletini II. Abdülhamit (1876-1909) idare ederken Japonya‟yı da Meiji idare etmektedir.
• Bu yıllarda iki ülke temelde ortak bir düşmana sahipti; Japonya zamanla kendini yarı sömürge haline getirmiş Avrupa ile daha adil anlaşmalar yapmak istiyordu, Osmanlı Devleti de buna benzer bir durum içerisinde Avrupa‟nın Kapitülasyonları ile zor duruma düşmüştü. Ayrıca Avrupa‟nın bir parçası olan Rusya, hem Osmanlı hem de Japonya‟nın rakibiydi. Zaten 1904-1905 Rus
• Seiki İstanbul‟a gelmiştir. II. Abdülhamit bu gemi kaptanı ve subaylarına nişan vermiştir. 1881 yılında da başka bir heyet Prens Kato Hito başkanlığında
• İstanbul‟a gelmiştir. Padişah tarafından çok iyi karşılanan heyete nişanlar verilmiştir. 1887 yılı Ekim ayında Japon İmparatoru Meiji Mikado‟nun amcası
• İlk Türk Japon ilişkileri, çok eski bir tarihe dayanmasa da köklü bir geçmişe sahiptir. Daha hiçbir siyasi ilişki kurulmamışken bile Japonya Türk yazarların dikkatini çekmiştir. Örneğin 11. yüzyılda Kaşgarlı Mahmut Japon ülkesinden söz etmiştir (Tekeli, 1985). “Çaparka” veya “Cabarka” olarak adlandırdığı
• Japonya‟da konuşulan dilin bilinmediğini zikretmiştir (Resim-1)3. Bunun gerekçesini de bu ülkenin uzak olması ve araya denizlerin girmesini göstermiştir. Kâtip Çelebi de Cihannüma isimli eserinde Japonya‟dan bahsetmiştir. Harita üzerinde Japonya ülkesini göstermiş ülkenin idari yapısından kültürüne kadar pek çok konuda bilgi vermiştir (Karlığa, 2009: 360). Resim-1
• Kaşgarlı Mahmut’un Dünya Haritası (11. yy.) 1986 yılında Tercüman Gazetesinde çıkan “Türkçede Japonya” başlıklı yazısında, Japonya hakkında yazılmış telif ve tercüme kitapların azlığına dikkat çekmektedir (Tercüman, 6.6.1986). Osmanlı döneminde ilk kapsamlı eser
• Abdürreşit İbrahim‟in “Âlemi İslam ve Japonya‟da İntişaratı İslam” (1912) olarak görülürken, Cumhuriyet döneminin ilk önemli telif eseri Bozkurt
• Güvenç‟in “Japon Kültürü”(1980) kitabı olmuştur. Oğuz Karakartal Japonya ve 3 http://www.danstopicals.com/kashgari.htm
• Japonlar üzerine 1875-1928 yılları arasında Osmanlıca olarak yayınlanmış bibliyografyada 25 kitap ve 100 makale (yazılar) olduğundan bahsetmiştir
• (Karakartal, 1996). Ali Merthan Dündar “Japonya Tarihi Siyasisi” kitabında, arşivlerde Osmanlı döneminde yazılmış veya tercüme edilmiş 55 Osmanlıca eserden söz etmektedir (Dündar ve Eriş, 2007).
• Osmanlı Japon ilişkilerinin yoğunlaştığı dönemde Osmanlı Devletini II. Abdülhamit (1876-1909) idare ederken Japonya‟yı da Meiji idare etmektedir.
• Bu yıllarda iki ülke temelde ortak bir düşmana sahipti; Japonya zamanla kendini yarı sömürge haline getirmiş Avrupa ile daha adil anlaşmalar yapmak istiyordu, Osmanlı Devleti de buna benzer bir durum içerisinde Avrupa‟nın Kapitülasyonları ile zor duruma düşmüştü. Ayrıca Avrupa‟nın bir parçası olan Rusya, hem Osmanlı hem de Japonya‟nın rakibiydi. Zaten 1904-1905 Rus
• Seiki İstanbul‟a gelmiştir. II. Abdülhamit bu gemi kaptanı ve subaylarına nişan vermiştir. 1881 yılında da başka bir heyet Prens Kato Hito başkanlığında
• İstanbul‟a gelmiştir. Padişah tarafından çok iyi karşılanan heyete nişanlar verilmiştir. 1887 yılı Ekim ayında Japon İmparatoru Meiji Mikado‟nun amcası
• İstanbul‟a göndermiştir. Bu ziyaret Japon ve Türk halklarının birbirlerine büyük samimi bağlar kurmasına neden olmuştur. Japon halkı ölen askerlerin aileleri için yardım kampanyaları yapmış toplanan paralar, dönemin ünlü gazetecilerinden ilk Müslüman Japon Shōtaro Noda ve Yakındoğu Ticaret Komitesi Başkanı Torajiro Yamada tarafından 1892‟de İstanbul‟a getirilmiştir.
• İctihad, sayı 37, 15 Teşrin-i evvel 1327, s.937-947. ile yola çıktı. Geminin değişik memleketleri ziyaretleri ve yolculuk 1 yıl sürdü. 7 Haziran 1890‟da Yokohama limanına demirledi.
• İstanbul‟a göndermiştir. Bu ziyaret Japon ve Türk halklarının birbirlerine büyük samimi bağlar kurmasına neden olmuştur. Japon halkı ölen askerlerin aileleri için yardım kampanyaları yapmış toplanan paralar, dönemin ünlü gazetecilerinden ilk Müslüman Japon Shōtaro Noda ve Yakındoğu Ticaret Komitesi Başkanı Torajiro Yamada tarafından 1892‟de İstanbul‟a getirilmiştir.
• İctihad, sayı 37, 15 Teşrin-i evvel 1327, s.937-947.
• Ahmet Kabaklı, Kabuki tiyatrosunu ortaoyununa benzetmiştir.7 Yine Yılmaz Çolpan, Japon Nō ve Kabuki tiyatrolarının tarihsel gelişimi ile ilgili ayrıntılı bilgi vermektedir (Çolpan, 1964).
• Ahmet Kabaklı, Kabuki tiyatrosunu ortaoyununa benzetmiştir.7 Yine Yılmaz Çolpan, Japon Nō ve Kabuki tiyatrolarının tarihsel gelişimi ile ilgili ayrıntılı bilgi vermektedir (Çolpan, 1964).
• Güvenç, B. (1980). Japon Kültürü. Ankara: Türkiye İş Bankası.
• İbrahim, A. (1912). Âlemi İslam ve Japonya‟da İntişaratı İslam. İstanbul:
• Ahmed Seki Bey Matbaası. Karlıağa, B. ve Kaçar, M. (2009). Doğumunun 400. Yıl Dönümünde Kâtip
• Çelebi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Sabri, F. (1938). Bugünkü Japonya. İstanbul: Yedi Gün Neşriyat.
• Satı, M. (1329). Büyük Milletlerden Japonlar ve Almanlar, (Japonların
• Seciyeleri, suret-i telakkileri. İstanbul: Kader Matbaası. Tekeli, S. (1985). İlk Japon Haritasını Çizen Türk Kaşgarlı Mahmud ve Kristof
• Kolomb‟un Haritasına Dayanarak En Eski Amerika Haritasını Çizen Türk Amirali Piri Reis, Atatürk Kültür, Ankara: Dil ve Tarih Yüksek Kurumu. Tanaka, S. ve Miyata, N.(1999). Nenjūgyōji Jiten. Tōkyō: Sanseidō.
• Ünsiye, F.(1328). Resimli Japon Çocukları. İstanbul: Dersaadet.
• İbrahim, A. (1912). Âlemi İslam ve Japonya‟da İntişaratı İslam. İstanbul:
• Ahmed Seki Bey Matbaası. Karlıağa, B. ve Kaçar, M. (2009). Doğumunun 400. Yıl Dönümünde Kâtip
• Çelebi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Sabri, F. (1938). Bugünkü Japonya. İstanbul: Yedi Gün Neşriyat.
• Satı, M. (1329). Büyük Milletlerden Japonlar ve Almanlar, (Japonların
• Seciyeleri, suret-i telakkileri. İstanbul: Kader Matbaası. Tekeli, S. (1985). İlk Japon Haritasını Çizen Türk Kaşgarlı Mahmud ve Kristof
• Kolomb‟un Haritasına Dayanarak En Eski Amerika Haritasını Çizen Türk Amirali Piri Reis, Atatürk Kültür, Ankara: Dil ve Tarih Yüksek Kurumu. Tanaka, S. ve Miyata, N.(1999). Nenjūgyōji Jiten. Tōkyō: Sanseidō.
• Ünsiye, F.(1328). Resimli Japon Çocukları. İstanbul: Dersaadet.
• Chiss, J.L. (2006). Charles Bally (1865–1947) Historicité des débats linguistiques et didactiques. Louvain-Paris: Edition Peeters.
• Delisle, J. (2001). Çeviri yöntemleri için söylem çözümlenmesi.(Çev. J. Ümran
• Derkunt). İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları: 666. Ducrot, O. ve Schaeffer, J. M. (1995). Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage. Paris: Editions du Seuil.
• Eco, U. (2006). Dire presque la même chose. (İtalyancadan Çev. M. Bouzaher).
• Collection Le Livre de Poche. Paris: LGF. Editions Grasset. Eruz, S. (2003). Çeviriden çeviribilime. İstanbul: Multilingual.
• Göktürk, A. (2006). Çeviri: dillerin dili. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Göktürk, A. (1997). Okuma uğraşı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Kemal, O. (1970). Müfettişler müfettişi. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Kemal, O. (1995). L‟inspecteur des inspecteurs. (Çev. Jean-Louis Mattei).
• Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Millî Kütüphane Basımevi. Kocaman, A. ve Osam, N. (2000). Uygulamalı dilbilim – Yabancı öğretimi terimleri sözlüğü. Ankara: Hitit.
• Ladmiral, J-R. (1994). Traduire: théorèmes pour la traduction. Paris: Gallimard.
• Lederer, M. (1994). La traduction aujourd‟hui. Paris: Hachette.
• Mazière, F. (2005). L‟analyse du discours. Collection: Que sais-je? Paris: PUF.
• Nord, Ch. (2008). La Traduction: une activité ciblée. Introduction aux approches fonctionnalistes. (Traduit de l‟anglais par Beverly Adab). Arras:
• Artois Presses Université. Oustinoff, M. (2003). La traduction. Collection: Que sais-je? Paris: PUF.
• Rıfat, M. (Ed). (2004). Çeviri seçkisi II. Çeviri(bilim) nedir? İstanbul: SEL Yayıncılık: 371.
• Rıfat, M. (Ed). (2010). Göstergebilim, dilbilim ve çeviribilim terimleri sözlüğü.
• İstanbul: SEL Yayıncılık: 461. Ricoeur, P. (2004). Sur la traduction. Paris: Edition Bayard.
• Saussure, F.D. (1998). Genel dilbilim dersleri. (Fransızcadan Çev. Berke
• (…) okurun ve eleştirmenin çalışmasına benzer: Her okuma bir çeviri eylemi, her eleştiri, parça parça da olsa, bir yorumdur. Ancak okuma, aynı dil içerisinde gerçekleştirilen bir çeviri eylemidir(…)” KAYNAKÇA Culioli, A. (1990). Pour une linguistique de l‟énonciation. Paris: Ophrys.
• Chiss, J.L. (2006). Charles Bally (1865–1947) Historicité des débats linguistiques et didactiques. Louvain-Paris: Edition Peeters.
• Delisle, J. (2001). Çeviri yöntemleri için söylem çözümlenmesi.(Çev. J. Ümran
• Derkunt). İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları: 666. Ducrot, O. ve Schaeffer, J. M. (1995). Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage. Paris: Editions du Seuil.
• Eco, U. (2006). Dire presque la même chose. (İtalyancadan Çev. M. Bouzaher).
• Collection Le Livre de Poche. Paris: LGF. Editions Grasset. Eruz, S. (2003). Çeviriden çeviribilime. İstanbul: Multilingual.
• Göktürk, A. (2006). Çeviri: dillerin dili. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Göktürk, A. (1997). Okuma uğraşı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Kemal, O. (1970). Müfettişler müfettişi. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Kemal, O. (1995). L‟inspecteur des inspecteurs. (Çev. Jean-Louis Mattei).
• Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Millî Kütüphane Basımevi. Kocaman, A. ve Osam, N. (2000). Uygulamalı dilbilim – Yabancı öğretimi terimleri sözlüğü. Ankara: Hitit.
• Ladmiral, J-R. (1994). Traduire: théorèmes pour la traduction. Paris: Gallimard.
• Lederer, M. (1994). La traduction aujourd‟hui. Paris: Hachette.
• Mazière, F. (2005). L‟analyse du discours. Collection: Que sais-je? Paris: PUF.
• Nord, Ch. (2008). La Traduction: une activité ciblée. Introduction aux approches fonctionnalistes. (Traduit de l‟anglais par Beverly Adab). Arras:
• Artois Presses Université. Oustinoff, M. (2003). La traduction. Collection: Que sais-je? Paris: PUF.
• Rıfat, M. (Ed). (2004). Çeviri seçkisi II. Çeviri(bilim) nedir? İstanbul: SEL Yayıncılık: 371.
• Rıfat, M. (Ed). (2010). Göstergebilim, dilbilim ve çeviribilim terimleri sözlüğü.
• İstanbul: SEL Yayıncılık: 461. Ricoeur, P. (2004). Sur la traduction. Paris: Edition Bayard.
• Saussure, F.D. (1998). Genel dilbilim dersleri. (Fransızcadan Çev. Berke
• Vardar). İstanbul: Multilingual. Schleiermacher, F. (1999). Des différentes méthodes du traduire (et autre texte).
• (Traduits de l‟allemand par A. Berman et C. Berner). Paris: Editions du Seuil. Vardar, B. (1998). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: ABC Kitabevi A.Ş. 2.baskı.
• Yazıcı, M. (2007). Yazılı çeviri edinci. İstanbul: Multilingual.
• Yılmaz, S. (2008). Les figures de style en français et leur traduction en turc.
• Sidney to Henry James (Lewiston USA, Queenston Canada, Lampeter United Kingdom: The Edwin Mellen Press, Ltd. 256 pp. ISBN-13: 978-0- 7734-4510-9, ISBN-10: 0-7734-4510-2). İrfan ATALAY
• (Traduits de l‟allemand par A. Berman et C. Berner). Paris: Editions du Seuil. Vardar, B. (1998). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: ABC Kitabevi A.Ş. 2.baskı.
• Yazıcı, M. (2007). Yazılı çeviri edinci. İstanbul: Multilingual.
• Yılmaz, S. (2008). Les figures de style en français et leur traduction en turc.
• Sidney to Henry James (Lewiston USA, Queenston Canada, Lampeter United Kingdom: The Edwin Mellen Press, Ltd. 256 pp. ISBN-13: 978-0- 7734-4510-9, ISBN-10: 0-7734-4510-2). İrfan ATALAY