Spatial Distribution of Snowfall Days in Turkey

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 2, 218 - 230, 01.08.2018

Telat Koç Şeyda Kartum

https://doi.org/10.30897/ijegeo.412758

Öz

In observing the effects of global climate change
on Turkey, it is important to determine the frequency of snowfall and its
spatial distribution. This study concerns the spatial distribution of snowy
days in Turkey utilizing measurements provided by the Turkish State
Meteorological Service. The homogeneity of 217 station-specific and constructed
data was analyzed using Kruskal-Wallis Test. The longest data sets are 75 years
old covering the years 1932-2006 while the shortest is 25 year-old data
covering 1982-2006. Figures were mapped with GIS taking the mean values and
variability coefficients of the long-term data from the stations. The factors
that affect spatial distribution and variance of snowfall days in Turkey are
location, continentality, altitude and exposure. The snowfall observed in most
of the northeast Anatolia stations decreases to the south and west. Due to
local climatic conditions, snowy days increase in Edirne and Kastamonu, while
Iğdır and Malatya decrease towards the periphery. This introductory study on
the climatology of snowfall days in Turkey is considered a guide for handling
data, taking precautions, and creating solutions. The study’s findings will
serve as a basis for interpreting the results of future studies.

Anahtar Kelimeler

Climate, Climate change, non-parametric tests, snow, snowfall, Turkey

Kaynakça

• Akyürek Z., Şorman AU. 2002. Monitoring snow-covered areas using NOAA-AVHRR data in the eastern part of Turkey, Hydrological Sciences Journal – Journal Des Sciences Hydrologiques, 47 (2): 243-252.
• Brown RD. 2000. Northern hemisphere snow cover variability and change, 1915 – 97, Journal of Climate 13 (13): 2339-2355.
• Barry RG, Fallot JM, Armstrong RL. 1995. Twentieth-century variability in snow-cover conditions and approaches to detecting and monitoring changes: Status and prospects, Progress in Physical Geography 19 (4): 520-532.
• Crurch JE. 1933. Snow surveying: Its principles and possibilities, Geographical Review, Vol. 23, No. 4. (Oct. 1933), pp. 529-563.
• Demircan M, Çiçek İ, Türkoğlu N, Ekici M, Arabacı H, Akçakaya A. 2015. Ortalama sıcaklıklardaki türdeşlik kırılmalarının iklim göstergeleriyle ilişkisi, VII. Atmospheric Science Symposium, 28-30 April 2015 İstanbul, Bildiri Kitabı, 605-614, İstanbul.
• Erinç S. 1957. Tatbiki Klimatoloji ve Türkiye'nin İklim Şartları, İstanbul Teknik Üniversitesi, Hidroloji Enstitüsü Yayını S:2 İstanbul.
• Gürer İ. 1992. Kar Hidrolojisi, I. Coğrafya Meslek Haftası, Kasım 1991, İzmir, ss. 99-115.
• Kartum Ş, Koç T. 2009. Trakya’da su kaynaklarının sürdürülebilir kullanımında kar yağışlı günlerin etkisi, I. Trakya Bölgesi Kalkınma ve Girişimcilik Stratejileri Sempozyumu 16-18 Ekim, Edirne, Bildiri Kitabı, 219-228.
• Kartum Ş, Koç T, Türkeş M. 2011. Türkiye’de kar yağışlarının başlangıç ve bitiş tarihlerinde gözlenen değişiklikler ve eğilimler, In: 5th Atmospheric Science Symposium Proceedings Book, Istanbul Technical University, 27-29 April, 195-200.
• Klein GJ. 1949. Canadian survey of physical characteristics of snow-covers, Geografiska Annaler, Vol. 31, Glaciers and Climate: Geophysical and Geomorphological Essays. pp. 106-124.
• Koç T. 1999. Sayılı günler yöntemi ile doğal mevsimlerin belirlenmesi, Ege Coğrafya Dergisi, sayı: 10, s: 305-344, İzmir.
• Koç T, Kartum Ş. 2008. Türkiye’de kar yağışlı günlerin özellikleri ve dağılışı, TUCAUM V. Ulusal Coğrafya Sempozyumu Bildiri Kitabı, Ankara 16-17 Ekim 2008, Ankara Üniversitesi DTCF, 339-348, Ankara 2008.
• Koç T, Kartum Ş. 2011. Türkiye’de kar yağışlı günlerin zamansal değişim özellikleri, Uluslararası Katılımlı Coğrafya Kongresi 7-10 Eylül, İstanbul.
• Komisyon. 1970. Türkiye’nin kar örtüsü etüdü, Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, E. A. No: 39 teksir atölyesi (A.1000) 9.70, Ankara.
• Laternser M, Schneebeli M. 2003. Long-term snow, climate trends of the Swiss Alps (1931-99), International Journal of Climatology 23 (7):733-750.
• Onur A. 1964. Türkiye’de Kar Yağışları ve Yerde Kalma Müddetleri Üzerine Etüd, Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Yayınları, No: 152.
• Öngör S. 1955. Kar yağışları ve meteorolojisi hakkında not, Türk Coğrafya Dergisi 13-14. Öztürk K. 2002. Küresel iklim değişikliği ve Türkiye’ye olası etkileri, G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 22, Sayı 1, Sayfa 47- 65.
• Türkeş M. 2001. Hava, iklim, şiddetli hava olayları ve küresel ısınma, T.C. Başbakanlık Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü 2000 Yılı Seminerleri, Teknik Sunumlar, Seminerler Dizisi: 1, 187-205, Ankara.
• Türkeş M. 2004. İklimsel ve atmosferik verilerin türdeşlik ve rasgelelik çözümlemesi, Temel İstatistik Kursu Notları, T.C. Çevre Bakanlığı, Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Türkeş M. 2008a. Ekolojik, ekonomik, politik bir sorun iklim değişikliği, Mülkiye Cilt: 32, sayı: 259, s: 101-131, Ankara.
• Türkeş M. 2008b. İklim değişikliği ve küresel ısınma olgusu: Bilimsel değerlendirme, Küresel Isınma ve Kyoto Protokolü, s: 21-57, Bağlam yayıncılık, İstanbul.
• Yüzer AF, Ağaoğlu E, Tatlıdil H, Özmen A, Şıklar E. 2003. İstatistik, T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını, no: 1448, Eskişehir.