The Reflection of Occupational Health and Safety Training on Public Institutions: An Examination from the Perspective of Digital Public Space and Training Areas via Public Space

Yıl 2025, Cilt: 10 Sayı: 28, 1040 - 1054, 31.10.2025

Mehmet Ölmez

https://doi.org/10.25204/iktisad.1655588

Öz

The purpose of this study is to examine the perceptions of students receiving occupational health and safety (OHS) training within the framework of the concepts of digital public and public space. This study aims to determine the competencies, perceptions, and differences of students who have received OHS training in a digital public space and public space environment at university and who wish to work in public institutions. In this research, the descriptive survey model, one of the quantitative research methods, was used. The universe of the research was selected from vocational schools that train qualified intermediate personnel at universities. The sample of the research was selected using the simple sampling method from among students at Malatya Turgut Özal University (133) and İnönü University Vocational School (210). The data obtained from the survey were analyzed using the independent samples t-test and One-Way Analysis of Variance (ANOVA) test. The results of the study show that students' “Occupational Health and Safety Perceptions” are statistically significant (p<0.5) according to the t-test results of the digital public space and public space variables, and that the arithmetic means of the “Occupational Health and Safety Perception Levels” of students in the digital public space (X̅: 3.54) were higher than those of the public space variable (X̅: 3.36). Furthermore, the research findings show that those who participated in OHS training in a digital public space environment had higher OHS perceptions and that the reflection of this on public institutions was positive.

Anahtar Kelimeler

Digital Public Sphere , public sphere , occupational health , occupational health and safety

İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitiminin Kamu Kurumlarına Yansıması: Dijital Kamusal Alan ve Kamusal Alan Yoluyla Eğitim Alanlar Açısından Bir İnceleme

Öz

Çalışmanın amacı, dijital kamusal ve kamusal alan kavramı ekseninde iş sağlığı ve güvenliği (İSG) eğitimi alan öğrencilerin algılarını incelemektir. Bu çalışma ile üniversitede verilen İSG eğitimini dijital kamusal alan ve kamusal alan ortamında almış ve kamu kurumlarında yer almak isteyen öğrencilerin; yeterliliklerini, algısını ve farklılıklarını belirlenmesi amaçlanmaktadır. Bu araştırmada, nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evreni, üniversitelerde nitelikli ara elemanı yetiştiren meslek yüksekokulları seçilmiştir. Araştırmanın örneklemi ise Malatya Turgut Özal Üniversitesi (133) ile İnönü Üniversitesi Meslek Yüksek Okulu (MYO) öğrencileri (210) arasından basit örneklem yöntemi ile seçilmiştir. Anket sonucunda elde edilen veriler; bağımsız örneklem t-testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) testi ile analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda öğrencilerin “İş Sağlığı ve Güvenlik Algılarının” dijital kamusal alan ve kamusal alan değişkenlerinin t- testi sonucuna göre istatistiksel açıdan anlamlı olduğu (p<0,5) ve dijital kamusal alan öğrencilerinin “İş Sağlığı ve Güvenlik Algı Düzeylerinin” aritmetik ortalamaları (X̅: 3,54) kamusal alan değişkenine göre (X̅: 3,36) daha yüksek olduğu görülmektedir. Ayrıca araştırma bulgularından, İSG eğitimine dijital kamusal alan ortamında katılanların İSG algılarının daha yüksek olduğu ve kamu kurumlarına yansımasının ise olumlu yönde olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Kamusal Alan , İş Sağlığı , İş Sağlığı ve Güvenliği , kamusal alan

Etik Beyan

Araştırma için İnönü Üniversitesi Sosyal ve Beşerî Bilimler Bilimsel Araştırma ve Yayın Etik Kurulu’ndan 08.07.2024 tarihli 14 numaralı oturum ve 6 numaralı karar sayısı ile etik izin alınmıştır.

Kaynakça

• Akaner, Ö. ve Özdemir, V. (2022). Kamu kurumlarına yönelik iş sağlığı ve güvenliği yönetim sistemi model önerisi. Çalışma İlişkileri Dergisi, 13(1), 41-59. https://dergipark.org.tr/tr/pub/cider/issue/68803/1050172
• Akkol, M. L. (2019). Jürgen Habermas’ın iletişimsel eylem kuramı ve kamusal alan kavramının analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 171-180. https://doi.org/10.30794/pausbed.541364
• Arendt, H. (2021). İnsanlık durumu (Onuncu Baskı). (Çev. Bahadır Sina Şener). İletişim Yayınları.
• Bayram, M. (2020). Uzaktan iş sağlığı ve güvenliği eğitim kalitesinin katılımcıların memnuniyet algıları üzerinde etkisi. The Journal of Social Science, 4(7), 110-120. https://doi.org/10.30520/tjsosci.658516
• Boini, S., Colin, R. ve Grzebyk, M. (2017). Effect of occupational safety and health education receivedduring schooling on the incidence of workplace injuries in the first 2 years of occupational life: A prospective study. BMJ Open, 7(7), e015100. https://doi.org/10.1136/bmjopen-2016-015100
• Carlson,V. ve Olson, D. K. (2001). Technology-enhanced learning/distance education: Market survey of occupational health and safety professionals. AIHAJ - American Industrial Hygiene Association 62(3), 349-355. https://doi.org/10.1080/15298660108984637
• Çetin, T. ve Çolak, M. (2023). İş sağlığı ve güvenliği eğitiminin pandemi sürecinde öğrenciler bakımından analizi. Ergonomi Dergisi, 6(3),178-192. https://doi.org/10.33439/ergonomi.1245354
• Çiçek, Ö. ve Öçal, M. (2016). Dünyada ve Türkiye’de iş sağlığı ve iş güvenliğinin tarihsel gelişimi. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 5(11), 106-129. https://dergipark.org.tr/tr/pub/hakisderg/issue/24441/259080
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Pegem Akademi.
• Dalyan, H., Dalyan, O., Öztürk Ö. F. ve Pişkin M. (2021). İş sağlığı ve güvenliğinde yüz yüze ve uzaktan eğitim sistemlerinin karşılaştırılması. Karaelmas İşsağlığı ve Güvenliği Dergisi, 5(3), 219-228. https://doi.org/10.33720/kisgd.1009459
• Dean, J. (2003). Why the net is not a public sphere. Constellations, 10(1), 95-112. https://doi.org/10.1111/1467-8675.00315
• Engin, S. ve Ozan, M. S. (2022, 20-22 Ekim). Kurumsal gelişimde stratejik iletişimin rolü ve önemi. 22.Uluslararası Kamu Yönetimi Forumu (KAYFOR 22) Bildiriler Kitabı içinde (s. 198-202). Osmaniye.
• Eygü, H. ve Karaman, S. (2013). Uzaktan eğitim öğrencilerinin memnuniyet algıları üzerine bir araştırma. Kırıkkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 36-59. https://dergipark.org.tr/tr/pub/kusbd/issue/19375/205547
• Field, A. (2009). Discovering statistics using IBM SPSS statistics. Sage.
• Gripsrud, J. ve Moe, H. (2010). The digital public sphere challenges for media policy. Göteborg: Nordicom.
• Güçdemir, Y. (2010). Sanal ortamda iletişim: bir halkla ilişkiler perspektifi. Derin Yayınları.
• Karacan, E. ve Erdoğan, Ö. N. (2011). İşçi sağlığı ve iş güvenliğine insan kaynakları yönetimi fonksiyonları açısından çözümsel bir yaklaşım. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(1), 102-117. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/251902
• Karasar, N. (1991). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Keyman, F. (2014). Kamusal alan ve cumhuriyetçi liberalizm: Türkiye’de demokrasi sorunu. Doğu Batı Dergisi, 2(5), 63-81. https://www.dogubati.com/sayi-05-kamusal-alan
• Kılkış, İ. (2014). İş sağlığı ve güvenliği. A. Tokol ve Y.Alper (Ed.), Sosyal Politika içinde, (s. 83-122). Dora Yayıncılık.
• Kluge, A. ve Negt, O. (2018). Kamusallık ve tecrübe: burjuva ve proleter kamusallığın analizine doğru. NotaBene Yayınları.
• Koca, A. ve Tutal, O. (2021). COVID 19 salgını sürecinde değişen dinamikler üzerinden yeni kamusal alan olasılıkları. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 11(2), 360-377. https://dergipark.org.tr/tr/pub/tojdac/issue/60863/871644
• Mahlouly, D. (2013). Rethinking the public sphere in a digital environment: Similarities between the eighteenth and the twenty-first centuries. ESharp, 20(6), https://www.gla.ac.uk/media/Media_279211_smxx.pdf
• Olcay, A. ve Döş, B. (2016). Turizm eğitimi alan öğrencilerin internete dayalı uzaktan eğitim yöntemine yönelik görüşlerinin belirlenmesi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 727-750. https://dergipark.org.tr/tr/pub/jiss/issue/25889/272774
• Ozan, M. S. ve Yolcu, F. S. (2024). Sükût daima altın mıdır? Stratejik sessizlik kavramını kamu kurumlarının belirsiz itibarı üzerinden değerlendirmek. Amme İdaresi Dergisi, 57(1), 47-64. https://ammeidaresi.hacibayram.edu.tr/ArticleRead?id=6056fac3-a7aa-41e3-85c5-d0169883e592
• Özbek, M. (2004). Giriş: Kamusal alanın sınırları. M. Özbek (Ed.), Kamusal alan içinde (s. 19-89). Hil Yayınları. Papacharissi, Z. (2002). The virtual sphere: The internet as a public sphere. New Media and Society, 4(1), 9-27. https://doi.org/10.1177/14614440222226244
• Poster, M. (1997). Cyberdemocracy internet and the public sphere. D. Porter (Ed.), Internet culture içinde (s. 201-217). New York: Routledge.
• Rappa, A. L. (2002). Modernity and the politics of public space: An introduction. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 15(1), 5-10. https://doi.org/10.1080/13511610220128278
• Sampedro, V. ve Avidad, M. M. (2018). The digital public sphere: An alternative and counterhegemonic space? The Case of Spain. International Journal of Communication, 12 (2018), 23-44. https://ijoc.org/index.php/ijoc/article/view/6943/2214
• Sarpy S., Stachowski A., Gustafson G. ve Surtees S. (2021). The use of distance learning in occupational health and safety training: assessing effectiveness and sustainability in the context of the COVID-19 Pandemic, CPWR-The Center for Construction Research and Training. https://www.cpwr.com/wp-content/uploads/RR2021-OHST-distance-learning-COVID.pdf
• Solmaz, M. ve Solmaz, T. (2017). Hastanelerde iş sağlığı ve güvenliği. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(3), 147-156. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/385758
• Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK). (2025, 05 Şubat). Sosyal güvenlik istatistiki bilgiler, Şubat 2025. https://www.sgk.gov.tr/Istatistik/Yillik/fcd5e59b-6af9-4d90-a451-ee7500eb1cb4
• Tabachnick, L. ve Fidell S. (2013). Using multivariate statistics (Sixth Ed.). Pearson. Tetik, C. (2015). Sosyal medya alternatif bir kamusal alan olabilir mi?. M. G. Genel (Ed.), Yeni medya araştırmaları I: Güncel tartışmalar ekseninde içinde (s. 195-216). Ekin Yayınevi.
• Timur, T. (2008). Habermas’ı okumak. Yordam Kitap.
• Topgül, S. ve Alan, Ç. (2017). Öğrencilerin iş güvenliği ve iş güvenliği eğitimi algısının değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(2), 587-598. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1004631
• Uysal Bilge, F. (2025). Kamusallık kavramı üzerinden kamusal alanı ve kamusal alan niteliklerini tanımlamak. Electronic Journal of Social Sciences, 24(1), 114-127. https://doi.org/10.17755/esosder.1498520
• Wilhelm, D. (2000). Tinsel bilimlere giriş. (Tarih Felsefesi Ek. 8, Çev. Doğan Özlem). İnkılap Yayınevi.
• Yıldırım, E. (2010). İşçi sağlığı ve iş güvenliğinde eğitimin rolü ve iş görenlerin işçi sağlığı ve iş güvenliği eğitimi konusundaki bilinç düzeylerini ölçmeye yönelik bir araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Yükselbaba, Ü. (2008). Kamusal alan modelleri ve bu modellerin bağlamları. Journal of Istanbul University Law Faculty, 66(2), 227-271. https://dergipark.org.tr/en/pub/iuhfm/issue/9184/115001