Politikada Hakikat ve Yalan Anlatısı: Neoliberal Dönemde İknanın Akılcılaştırılmasının Üretim ve Sunum Biçimleri

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 2, 79 - 98, 19.12.2016

Fatih Keskin

https://doi.org/10.24955/ilef.305512

Öz

Hakikat ile politika arasındaki ilişkinin tarihi oldukça eski ve karmaşıktır. Günümüzde hakikat,
tıpkı yalan gibi farklı tarafların mücadelesinde ve güç/iktidar sürecinde gerektiği kadar, uygun
ölçülerde kullanılan bir etmendir. Bu nedenle özellikle politika ile arasındaki ilişki esnek ve şartlara
bağlıdır. Politikanın bu niteliği modern demokratik toplumlarda gücün/iktidarın korunmasının
ve sürdürülmesinin yapıcı bir unsuru haline gelmiştir. Bu unsur özgül, farklı ve bilimsel sermaye
ile donatılmış bilimsel alanın aktörlerince yönlendirilmektedir. Zamanımızın başat hegemonik
anlatısı olan ve düşünceleri, davranışları örgütlü ve sürekli bir biçimde yönlendirmeyi amaç edinen
neoliberalizm böyle bir kavrayış üzerine inşa edilmiştir. Süregelmekte olan bu kavrayışın güçlü etkisi
ve geniş kapsamı politika ve demokrasi pratiği açısından olumsuz sonuçlara yol açmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Hakikat, politika, neoliberalizm, iknanın akılcılaştırılması, demokrasi

Truth and Lie Narratives in Politics: Production and Presentation Forms of Rationalization of Persuasion in Neoliberal Era

Öz

The history of the relationship between truth and politics are quite old and complicated. In
contemporary world, truth, similar to falsehood, is a factor used in the appropriate form and as
needed in the struggles of different parties and in the power/domination process. Therefore,
its relationship with politics in particular is flexible and depends on circumstances. This feature
of politics has become a constructive element for the protection and maintenance of power/
domination in modern democratic societies. Actors of the scientific field, who are accoutered
with specific, different and scientific background, manipulate this element. Neoliberalism,
which is the dominant hegemonic narrative of present-day, aims to govern thoughts and
behaviors in an organized and continuous way and it is constructed on such understanding.
Strong impact and wide-ranging of this ongoing understanding has led to negative
consequences in politics and democracy practices.

Anahtar Kelimeler

Truth, politics, neoliberalism, rationalization of persuasion, democracy

Kaynakça

• 1 Aktaran Kai-Uwe Hellmann, Karsten Fischer, Harald Bluhm, Das System der Politik (Wiesbaden: Westdeutscher Verlag, 2003), 322.
• 2 Niccolò Machiavelli, Prens, çev. Kemal Atakay (İstanbul: Can Yayınları, 2015).
• 3 Hannah Arendt, Wahrheit und Lüge in der Politik: Zwei Essays (München-Zürich: Piper, Serie Piper 36, 2. Aufl., 1987), 44-92 (45).
• 4 Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, çev. Ahmet İnam (İstanbul: Say Yayınları, 2010).
• 5 Wolfgang F. Haug, Philosophieren mit Brecht und Gramsci (Hamburg: Argument, 1996), 60.
• 6 Haug, Philosophieren, 61.
• 7 Max Weber, Sosyoloji Yazıları, çev. Taha Parla (İstanbul: İletişim Yayınları, 2006).
• 8 Aktaran Peter J. Brenner, Das Problem der Interpretation (Tübingen: Max Niemeyer Verlag, 1998), 158.
• 9 Alex Demirović, “Kritische Gesellschaftstheorie: Analyse der Kräfteverhältnisse oder Zeitdiagnose – mit einem Seitenblick auf die Beiträge von Slavoj Žižek,” Prokla 172/ 43 içinde, (2013): 361 – 380, 361.
• 10 Michael F. Jischa, Herausforderung Zukunft: Technischer Fortschritt und Globalisierung (Springer Spektrum, 2014), 264.
• 11 Peter Weingart, “Verwissenschaftlichung der Gesellschaft – Politisierung der Wissenschaft,” Zeitschrift für Soziologie 12 (1983): 225-241.
• 12 Christine Resch, Heinz Steinert, “Ideologiekritik,” Widerspruch 50 (2009): 54-58.
• 13 Slavoj Žižek, Ahir Zamanlarda Yaşarken, çev. Erkal Ünal (İstanbul: Metis Yayınları, 2014).
• 14 Colin Crouch, Postdemokratie (Aus dem Englischen von Nikolaus Gramm. Edition Suhrkamp, 2008), 10.
• 15 Horst-Dieter Weserhoff, “Die amtliche Statistik in der demokratischen Gesellschaft, Statistisches Bundesamt,” Wirtschaft und Statistik 11 (2007): 1130-1145.
• 16 Theodor W. Adorno, “Soziologie und empirische Forschung,” Der Positivismusstreit in der deutschen Soziologie içinde, der. Th. W. Adorno et al., (Darmstadt: Hermann Luchterhand, 1972), 81-101, 84.
• 17 Ulrich Bröckling, Susanne Krasmann, Thomas Lemke, der., Gouvernementalität der Gegenwart: Studien zur Ökonomisierung des Sozialen (Frankfurt am Main, 2000). Ayrıca Alain Desrosières, Die Politik der grossen Zahlen (Berlin: Springer Verlag, 2005).
• 18 Frank Fischer, Technocracy and the Politics of Expertise (Newbury Park CA: Sage, 1990).
• 19 Karl Marx, Friedrich Engels, Alman İdeolojisi, çev. Sevim Belli, (Ankara: Sol Yayınları, 1976), 50-51.
• 20 Wilhelm von Humboldt, “Über die innere und äußere Organisation der höheren wissenschaftlichen Anstalten in Berlin,” Werke in fünf Bänden, Bd. IV içinde, der. Andreas Flitner ve Klaus Giel (Darmstadt,1810/2002), 255-266.
• 21 Alex Demirović, Wissenschaft oder Dummheit? ( Hamburg: VSA Verlag, 2015), 29.
• 22 Richard Münch, “Gesellschaftliche Dynamik und politische Steuerung,” Politische Steuerung içinde, der. Heinrich Busshoff (Baden-Baden, 1992), 81-106, 95.
• 23 Jürgen Habermas, Strukturwandel der Öffentlichkeit (Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1990), 45.
• 24 Michael T. Graven, “Kampagnenpolitik,” Vorgänge 34/ 4 (1995): 40-54, 54.
• 25 Weingart, “Verwissenschaftlichung,” 233.
• 26 Slavoj Žižek, Auf verlorenem Posten çev. Frank Born ( Frankfurt/M, 2009), 23.
• 27 Herbert Spencer, The Man Versus the State (Indianapolis, 1981), 107.