This article analyses the themes and discourses of how press reviews in the context of festival screenings frame Senem Tüzen’s film Motherland (2015). The film focuses on a woman named Nesrin, the protagonist, who travels from Istanbul to her grandmother’s village in order to finish her novel, and on Nesrin’s tense relationship with her mother. The film has several features that allow it to be characterised as an art film: its focus on characters rather than events, its narrative uncertainty, its open-ended structure, and its transitive narrative. But festival screenings and film criticisms also play an important role in a film’s being defined as an art film. In this study, 12 film reviews were analysed thematically. It was found that these framed the film as ‘a metaphor of Turkey’, a ‘woman’s story’, and ‘a generational conflict’. The data obtained are discussed within the framework of the literature on art film and film festivals.
Bu makale, Senem Tüzen’in Ana Yurdu (2015) filminin festival gösterimleri bağlamında yazılmış basın eleştirilerinde, filmin hangi tema ve söylemlerle çerçevelendiğini incelemeyi amaçlamaktadır. Çeşitli film festivallerinde gösterilen ve eleştirmenlerin dikkatini çeken Ana Yurdu, romanını bitirmek için İstanbul’dan anneannesinin köy evine gelen Nesrin’in, annesi ile olan gerilimli ilişkisini konu edinir. Film, olaydan çok karakterlere odaklanması, anlatısal belirsizliği, açık uçlu sonu, geçişli bir anlatıya sahip olması gibi özellikleriyle sanat filmi olarak değerlendirilebilir. Ancak festival gösterimleri ve film eleştirileri de bir filmin sanat filmi olarak tanımlanmasında önemli bir rol oynar. Bu amaçla makalede 12 film eleştirisi tematik olarak analiz edilmiş ve filmin “Türkiye’nin metaforu”, “kadın öyküsü” ve “kuşak çatışması” olarak çerçevelendiği saptanmıştır. Elde edilen veriler, sanat filmi ve film festivalleri literatürü çerçevesinde tartışılmıştır.
