Öz
Bu çalışmada, insan kaynaklarının işe alma fonksiyonu konu edilmiş ve şu sorulara cevap aranmıştır: “Türk ve Japon işletmeleri, işe alma yöntemleri bakımından farklılaşıyor mu? Farklılaşıyorsa, nedenleri nelerdir?”. Genel olarak Türk ve Japon İKY anlayışlarında işe alma yöntemleri açıklanmaya çalışılmış ve yukarıda belirtilen sorular araştırılmıştır. Araştırmada yarı-biçimsel görüşme ve katılımcı gözlem yöntemleri kullanılarak, Türkiye’de de faaliyet göstermekte olan Toyota incelenmiştir. Toyota Türkiye’de çalışan Türk çalışanlar ve Japon koordinatörlerle görüşme imkanı bulunmuş, yapılan görüşmelerde iki ülke arasında işe alma yöntemleri bakımından farklılıklar olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuç ve yapılan değerlendirmeler çerçevesinde, farklılaşmanın nedenlerine ilişkin çıkarımlar yapılmaya çalışılmıştır. Ana firma kültürü hakim olsa bile, çok uluslu bir firmanın farklı ülkelerdeki organizasyonlarının, uygulamada ana ülkeden farklı yöntemler izlemesinin mümkün olduğu sonucuna da varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
İnsan Kaynakları Yönetimi Uluslararası İnsan Kaynakları Yönetimi İşe Alma Yöntemleri Japon Yönetim Sistemi
Kaynakça
- DANIŞMAN, Ali (2008), Türkiye’de İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları, Nobel Kitabevi.
- DESSLER, Gary (1991), Personnel / Human Resource Management (Fifth Edition), Prentice Hall, New Jersey.
- HATVANY, Nina ve V. Pucik (1991), “Japanese Management: Practices and Productivity”, The Organizational Behavior Reader Fifth Edition, Editörler:David A. Kolb, Irwin M. Rubin ve Joyce S. Osland, Prentice Hall InternationalEditions, USA, s. 477–492.
- KAYNAK, Tuğray (1996), “İnsan Kaynakları Planlaması”, Editör: Ramazan Geylan, İnsan Kaynakları Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayını, Yayın No: 968, Eskişehir, s. 60-88.
- KÜCÜ, Hüseyin (2007), Promethee Sıralama Yöntemi İle Personel Seçimi ve Birİşletmede Uygulanması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Ünivers itesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
- MİRZE, S. Kadri (2010), İşletme, İstanbul Kültür Üniversitesi, Literatür Yayıncılık, İstanbul.
- MUCUK, İsmet (1999), Modern İsletmecilik, Türkmen Kitabevi, İstanbulÖZGEN, Hüseyin ve Azmi Yalçın (2010), İnsan Kaynakları Yönetimi Stratejik Bir Yaklaşım, Nobel Kitabevi, Adana.
- PUDELKO, Marcus (2006), “A Comparison Of HRM Systems In The USA, Japan and Germany In Their Socio-Economic Context”, Human Resource Management Journal, Vol:16, Issue:2, s. 123–153.
- ROBINSON, Patricia A. (2003), “The Embeddedness of Japanese HRM Practices:The Case Of Recruiting”, Human Resource Management Review, Vol: 13, Issue: 3, s. 439–465.
- SABUNCUOĞLU, Zeyyad (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ezgi Kitabevi, Bursa
- TÜZ, Melek Vergiliel (2001), Japon ve Amerikan Yönetim Modeli (Türkiye Uygulaması), Alfa Yayınları, İstanbul.
- YOSHINO, M.Y. (1968), Japan’s Managerial System, Tradition and Innovation, The MIT Press, U.S.A.
Öz
In this work, recruitment function of human resources is treated and looked for an answer to the questions of: “Do Turkish and Japanese entities differ in terms of recruitment? If they differ, what are the reasons?”. In general, recruitment processes in Turkish and Japanese HRM understanding are tried to be explained and questions above are studied. In the study, Toyota, operates also in Turkey, has been examined by using semi-formal interview and participating observation methods. There has been the opportunity to meet with Turkish employees and Japanese coordinators. As a result, it was reached to the conclusion that there are differences between two countries in terms of recruitment methods. In the framework of this result and the evaluations made, it was tried to make assumptions about the reasons of differentiations. It has been reached to the conclusion that, although there is the controlling parent company culture, it is possible that the organizations of a multinational company in different countries use different methods than the home country in practice.
Anahtar Kelimeler
Human Resources Management International Human Resources Management Recruitment Methods Japanese Management System
Kaynakça
- DANIŞMAN, Ali (2008), Türkiye’de İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları, Nobel Kitabevi.
- DESSLER, Gary (1991), Personnel / Human Resource Management (Fifth Edition), Prentice Hall, New Jersey.
- HATVANY, Nina ve V. Pucik (1991), “Japanese Management: Practices and Productivity”, The Organizational Behavior Reader Fifth Edition, Editörler:David A. Kolb, Irwin M. Rubin ve Joyce S. Osland, Prentice Hall InternationalEditions, USA, s. 477–492.
- KAYNAK, Tuğray (1996), “İnsan Kaynakları Planlaması”, Editör: Ramazan Geylan, İnsan Kaynakları Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayını, Yayın No: 968, Eskişehir, s. 60-88.
- KÜCÜ, Hüseyin (2007), Promethee Sıralama Yöntemi İle Personel Seçimi ve Birİşletmede Uygulanması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Ünivers itesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
- MİRZE, S. Kadri (2010), İşletme, İstanbul Kültür Üniversitesi, Literatür Yayıncılık, İstanbul.
- MUCUK, İsmet (1999), Modern İsletmecilik, Türkmen Kitabevi, İstanbulÖZGEN, Hüseyin ve Azmi Yalçın (2010), İnsan Kaynakları Yönetimi Stratejik Bir Yaklaşım, Nobel Kitabevi, Adana.
- PUDELKO, Marcus (2006), “A Comparison Of HRM Systems In The USA, Japan and Germany In Their Socio-Economic Context”, Human Resource Management Journal, Vol:16, Issue:2, s. 123–153.
- ROBINSON, Patricia A. (2003), “The Embeddedness of Japanese HRM Practices:The Case Of Recruiting”, Human Resource Management Review, Vol: 13, Issue: 3, s. 439–465.
- SABUNCUOĞLU, Zeyyad (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ezgi Kitabevi, Bursa
- TÜZ, Melek Vergiliel (2001), Japon ve Amerikan Yönetim Modeli (Türkiye Uygulaması), Alfa Yayınları, İstanbul.
- YOSHINO, M.Y. (1968), Japan’s Managerial System, Tradition and Innovation, The MIT Press, U.S.A.
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA23AA77HA |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 16 Sayı: 3 |