Sustainability of Complementary Health Insurance: Evaluation of the Views of Lecturers

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 2, 218 - 231, 25.05.2021

Furkan Serdar Ahmet Kurtaran Ayten Turan Kurtaran Melike Kurtaran Çelik

https://doi.org/10.23834/isrjournal.935384

Öz

Bu çalışmanın amacı, öğretim elemanlarının tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği hakkındaki görüşlerini belirlemek ve sosyo-demografik özellikleri ile tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusundaki görüşleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu kapsamda Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde görev yapan ve araştırmaya gönüllü katılan toplam 420 öğretim elemanına yüz yüze anket uygulanmıştır. Araştırma verisi, kişisel bilgi formu ve tamamlayıcı sağlık sigortası sürdürülebilirlik ölçeği aracılığıyla toplanmış ve Anova ve t testlerinden yararlanılarak analiz edilmiştir. Tamamlayıcı sağlık sigortası sürdürülebilirlik ölçeği ortalama puan (2,83), öğretim elemanlarının tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusunda tam bir karara varamadıklarını göstermektedir. Tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirlik düzeyi ile cinsiyet, medeni durum, bilim dalı ve aylık gelir düzeyi değişkenleri arasında %5 düzeyinde anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonucunda erkeklerin kadınlara göre, bekar öğretim elemanlarının evli olanlara göre ve fen bilimleri alanında görev yapan öğretim elemanlarının sosyal bilimlerdekilere göre ve aylık gelir düzeyi düşük olanların yüksek olanlara göre tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusunda daha olumlu görüşe sahip oldukları tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Complementary Health Insurance, Lecturers, Sustainability

Tamamlayıcı Sağlık Sigortasının Sürdürülebilirliği: Öğretim Elemanlarının Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı, Karadeniz Teknik Üniversitesi’ndeki öğretim elemanlarının tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği hakkındaki görüşlerini belirlemek ve sosyo demografik özellikleri ile tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusundaki görüşleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu kapsamda Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde görev yapan ve araştırmaya gönüllü katılan toplam 420 öğretim elemanına yüz yüze anket uygulanmıştır. Araştırma verisi, kişisel bilgi formu ve tamamlayıcı sağlık sigortası sürdürülebilirlik ölçeği aracılığıyla toplanmış ve Anova ve t testlerinden yararlanılarak analiz edilmiştir. Tamamlayıcı sağlık sigortası sürdürülebilirlik ölçeği ortalama puan (2,83), öğretim elemanlarının tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusunda tam bir karara varamadıklarını göstermektedir. Tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirlik düzeyi ile cinsiyet, medeni durum, bilim dalı ve aylık gelir düzeyi değişkenleri arasında %5 düzeyinde anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonucunda erkeklerin kadınlara göre, bekar öğretim elemanlarının evli olanlara göre ve fen bilimleri alanında görev yapan öğretim elemanlarının sosyal bilimlerdekilere göre ve aylık gelir düzeyi düşük olanların yüksek olanlara göre tamamlayıcı sağlık sigortasının sürdürülebilirliği konusunda daha olumlu görüşe sahip oldukları tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Tamamlayıcı Sağlık Sigortası, Öğretim Elemanı, Sürdürülebilirlik

Kaynakça

• Bauer, J. M. vd. (2019). Selection Behaviour in The Market For Private Complementary Long-Term Care Insurance in Germany. Available at SSRN, 1-42. https://ssrn.com/abstract=2995424
• Biro, A. & Hellowell, M. (2016). Public Private Sector Interactions And The Demand For Supplementary Health Insurance In The United Kingdom. Health Policy, 120(7), 840-847.
• Bitimli, G. (2019). Türkiye’de Tamamlayıcı Sağlık Sigortası ve Müşterilerinin Profili Üzerine Bir Araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi – Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü, İstanbul.
• Cihangiroğlu, M. (2019). Tamamlayıcı Sağlık Sigortalarının Sağlık Sigortacılığına ve Sağlık Sistemine Etkileri: Türkiye Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi – Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü, İstanbul.
• Costa, J., & Rovira, J. (2005). Why Some People Go Private and Others Do Not: Supplementary Health Insurance in Spain. Public Finance & Management, 5(4), 523-542.
• Değer, C.C. vd. (2013). Supplementary Health Insurance in Turkey. Value in Health, 16(7), A454.
• Hair, Joseph F. vd. (2014). Multivariate Data Analysis. 7.Baskı. Pearson New International Edition, Edinburgh Gate.
• Holst, L. vd. (2018). Role of Supplementary Health Insurance in Switching Behaviour of Consumers in the Netherlands. European Journal of Public Health, 28(4), 213-249.
• Kang, S. vd. (2009). Effects of Supplementary Private Health Insurance on Physician Visits in Korea. Journal of the Formosan Medical Association. 108(12), 912-920.
• Kaplan, G. vd. (2017). Supplementary Health Insurance From The Consumer Point Of View: Are Israelis Consumers Doing An Informed Rational Choice When Purchasing Supplementary Health Insurance?. Health Policy. 121(6), 708-714.
• Mossialos, E. & Djordjevic, A. (2017). International Profiles of Health Care Systems. London School of Economics and Political Science. 1, 110-121.
• Naing, L. vd. (2006). Practical Issues in Calculating the Sample Size for Prevalence Studies. Archives of Orofacial Sciences. 1, 9-14.
• Orhan, E. & Kıyak, M. (2015). Özel Hastanelerde Tamamlayıcı Sağlık Sigortasının İşleyişi ve Sorunları. Research Journal of Business and Management. 2(3), 308-321.
• Önder, M. E. vd. (2016). Sağlıkta Yeni Bir Finansman Yöntemi Olan Tamamlayıcı ve Destekleyici Sağlık Sigortası Hakkında Hastaların Bilgi ve Memnuniyet Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma. Uluslararası İşletme, Ekonomi ve Yönetim Perspektifleri Dergisi. 1(1), 23-36.
• Pierre, A., & Jusot, F. (2017). The Likely Effects Of Employer-Mandated Complementary Health Insurance On Health Coverage In France. Health Policy. 121(3), 321-328.
• Rad, E. H. vd. (2017). Complementary Health Insurance, Out-Of-Pocket Expenditures, and Health Services Utilization: A Population Based Survey. Medical Journal of the Islamic Republic of Iran. 31(59), 1-5.
• Saliba, B. & Ventelou, B. (2007). Complementary Health Insurance in France Who Pays? Why? Who Will Suffer From Public Disengagement?. Health Policy. 81(2-3), 166-182.
• SGK (2012), Tamamlayıcı veya Destekleyici Sağlık Sigortası Uygulamaları, SGK Yayınları, Ankara.
• Stevens, Y. vd. (1998). Issues in Complementary Health Insurance in Belgium. International Social Security Review. 51(4), 71-89.
• Şahin, H. (2018), Sağlık Finansmanında Tamamlayıcı Sağlık Sigortasının Rolü ve Uygulanabilirliği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi – Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Şahin, H. (2018). Sağlık Finansmanında Tamamlayıcı Sağlık Sigortasının Rolü ve Uygulanabilirliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi – Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Tajika, E. & Kikuchi, J. (2012). The Roles of Public and Private Insurance for The Healhcare Reform of Japan. Public Policy Review. 8(2), 123-144.
• Tapan, B. (2008). Genel Sağlık Sigortası’nın Sürdürülebilirliği için Tamamlayıcı Sağlık Sigortası’nın Gerekliliği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Kadir Has Üniversitesi – Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Tapan, B. vd. (2015). Özel Sigorta Şirketlerinin Genel Sağlık Sigortasının Sürdürülebilirliği İçin Tamamlayıcı Sağlık Sigortasının Gerekliliği Konusundaki Görüşlerinin Değerlendirilmesi. FNG & Bilim Tıp Dergisi. 1(2), 77-86.
• Thomson, S. & Mossialos, E. (2004). Voluntary Health Insurance In The European Union. World Health Organization. Copenhagen
• TSB (2019). Türkiye Sigortalar Birliği Tamamlayıcı Sağlık Sigortası İstatistikler. https://www.tsb.org.tr/resmi-istatistikler.aspx?pageID=909. (30.12.2019)
• Valtonen, H. vd. (2014). Supplementary Health Insurance in Finland: Consumer Preferences and Behaviour. The Social Insurance Institution, 9-32.