Migration Psychology and Migration Trauma: Dissoanalysis of Developmental Migration as a Transborder Life Experience

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 2, 233 - 253, 29.12.2023

Erdinç Öztürk

https://doi.org/10.46628/itbhssj.1382130

Öz

Today, with globally increasing number of migrants and refugees, "migration psychology" in modern psychotraumatology underwent a rapid restructuring process with clinical and theoretical studies based on trauma and dissociation. Migration psychology is operationally defined as the "intergenerational psychosocial analysis" or "transgenerational psychosocial analysis" of individuals and communities who have left or been forced to leave their homelands, in their new lands. As a transborder traumatic life experience, migration is a psychosocial adventure with individual and/or mass dimensions that include sorrow, resentment, melancholy, grief, loss and hope focused on renunciations and new choices, and even increases the possibility of subjects to become themselves and enable them to sense or integrate different realities. Dissoanalysis theory emphasizes that migration psychology involves the processing and neutralization of chronic psychosociopolitical traumatic experiences or migration traumas of subjects who have changed places by using short-term psychotherapy models. In this traditional review study, it is aimed to conduct psychosocial analyses of subjects and communities who leave or are forced to leave their countries in the face of chronic psychosociopolitical traumatic experiences to ensure the long reign of empathetic and prudent masses of innovation and development-oriented individuals all over the world, based on the literature review on dissoanalysis and modern psychotraumatology theories from the perspectives of "migration psychology", "migration trauma" and "developmental migration". In developmental migration experiences, empathetic, prudent and creative individuals and masses can show a long-term and peace-oriented "intergenerational existence" and a functional "transgenerational development" provided that they can experience the psychosocial consciousness alliance.

Anahtar Kelimeler

migration psychology, migration trauma, developmental migration, dissoanalysis, modern psychotraumatology

Göç Psikolojisi ve Göç Travması: Sınırlaraşırı Bir Yaşam Deneyimi Olarak Gelişimsel Göçün Dissoanalizi

Öz

Bugün, dünyadaki bütün göçmen ve mülteci sayısındaki muazzam artışla birlikte modern psikotravmatolojide “göç psikolojisi”, travma ve dissosiyasyon temelli klinik ve teorik çalışmalarla hızlı bir yeniden yapılanma sürecine girmiştir. Göç psikolojisi, operasyonel olarak yaşadıkları anavatanlarını terk eden veya terk etmeye zorlanan birey ve toplulukların yeni vatanlarındaki “kuşaklararası psikotoplumsal analizi” hatta “kuşaklaraşırı psikotoplumsal analizi” olarak tanımlanmaktadır. Sınırlaraşırı travmatik bir yaşam deneyimi olarak göç hem vazgeçişler hem de yeni seçişler odaklı hüznü, küskünlüğü, melankoliyi, yası, kayıpları ve umudu kendi içerisinde barındıran hatta öznelerin kendileşebilme ihtimalini artıran ve farklı gerçeklikleri duyumsamalarını ya da entegre etmelerini imkanlı kılan bireysel ve/veya kitlesel boyutlu bir psikotoplumsal serüvendir. Dissoanaliz kuramı, göç psikolojisinin mekan ya da şehir ve ülke değiştiren öznelerin kronik psikososyopolitik kökenli travmatik yaşantılarının ya da göç travmalarının kısa dönemli psikoterapi modelleri kullanılarak proses ve nötralize edilmesini kapsadığını kuvvetle vurgular. Bu geleneksel derleme çalışmasında; dünyanın bütün uluslarında yenileşim ve gelişim odaklı bireylerden oluşan empatik ve sağduyulu kitlelerin uzun devirlerde hüküm sürmesini sağlamak adına kronik psikososyopolitik kökenli travmatik yaşantılar karşısında mekan ve ülkelerini terk eden ya da terk etmek zorunda bırakılan özne ve toplulukların psikotoplumsal analizlerinin, “göç psikolojisi”, “göç travması” ve “gelişimsel göç” perspektiflerinden dissoanaliz ve modern psikotravmatoloji kuramları ile ilişkili literatür incelemesi temel alınarak gerçekleştirilmesi amaçlanmıştır. Gelişimsel göç deneyimlerinde empatik, sağduyulu ve yaratıcı bireyler ile kitleler, psikotoplumsal bilinç alyansını yaşantılayabilmeleri koşuluyla uzun soluklu ve barış odaklı orijinal bir “kuşaklararası varlanış” ve “kuşaklaraşırı gelişim” gösterebilmektedirler.

Anahtar Kelimeler

göç psikolojisi, göç travması, gelişimsel göç, dissoanaliz, modern psikotravmatoloji

Kaynakça

• Akcan, G. ve Öztürk, E. (2018). Dissosiyatif temel belirtiler ve temel psikoterapötik yaklaşımlar. E. Öztürk (Ed.), Ruhsal Travma ve dissosiyasyon (s. 20-30) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Crouthamel, J. ve Leese, C. (2017). Introduction. J. Crouthamel ve C. Leese (Ed.), Psychological trauma and the legacies of the first world war (s.1-22) içinde. Palgrave Macmillan.
• Ciottone, R. A. (2016). The psychology of terrorism. R. A. Ciottone (Ed.), Ciottone's disaster medicine (s. 395-402) içinde. Elsevier.
• Çiydem, E., Bilgin, H. ve Öztürk, E. (2023). Investigation of the effect of childhood traumas on mental health and family functionality in context of intergeneration line. Child and Adolescent Social Work Journal, 40(5), 1-18.
• Ciydem, E., Öztürk, E., Usta, O. ve Derin, G. (2023) The mediating role of resilience and perceived stress in the relationship between childhood traumas and depression in young adults. Medicine Science, 12(3), 730-736.
• deMause, L. (1997). The psychogenic theory of history. The Journal of Psychohistory, 25(2), 112.
• deMause, L. (2005). Peace counseling: A new profession. The Journal of Psychohistory. 33, 2-16.
• deMause, L. (2007). The killer motherland. The Journal of Psychohistory, 34(4), 27.
• Deniz, M. E. ve Derin, G. (2022). Travma sonrası stres bozukluğu ve dissosiyatif bozukluklar: Psikotravmatolojik ve bütüncül bir yaklaşım. E. Öztürk (Ed.). Psikotravmatoloji (s. 70-78) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Derin, G. (2023). Modern psikotravmatoloji ve dissoanaliz kuramı perspektifinden malul savaş ve malul terör gazilerinde aile dinamikleri ve psikopatolojik belirtiler: Kuşaklararası travma geçişi ve kuşaklararası dissosiyasyon aktarımı. [Yayımlanmamış doktora tezi]. İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Adli Tıp ve Adli Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Ana Bilim Dalı.
• Derin, G. (2020). Travma ve göç: Bir gözden geçirme. Artuklu İnsan ve Toplum Bilim Dergisi, 5(2), 46-55.
• Elovitz, P. H. (2002). Children, childhood, and childrearing dilemmas. Clio’s Psyche, 9(1), 1-6.
• Erdoğan, B. ve Çakmak, D. (2023). Savaş ve yas. E. Öztürk (Ed.), Savaş psikolojisi (s. 52-57) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Erim, O. S., Erdoğan, B. ve Doğangün, B. (2022). Psikotravmatolojinin duayeni Pierre Janet ve psikolojik analiz yöntemi. E. Öztürk (Ed.), Psikotravmatoloji (s. 95-101) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Fonagy, P. ve Allison, E. (2014). The role of mentalizing and epistemic trust in the therapeutic relationship. Psychotherapy, 51(3), 372.
• Foster, R. P. (2001). When immigration is trauma: Guidelines for the individual and family clinician. American Journal of Orthopsychiatry, 71(2), 153-170.
• Freyd, J. J. (1994). Betrayal trauma: Traumatic amnesia as an adaptive response to childhood abuse. Ethics & Behavior, 4(4), 307-329.
• Giddens, A. ve Sutton, P. W. (2016). Sosyolojide temel kavramlar (3. baskı). (A. Esgin, Çev.). Phoenix Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 2014).
• Gün, Z. ve Bayraktar, F. (2008). Türkiye'de iç göçün ergenlerin uyumundaki rolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 19(2), 167-176.
• Kellerman, N. P. (2001). Psychopathology in children of Holocaust survivors: A review of the research literature. Israel Journal of Psychiatry and Related Sciences, 38, 36-46.
• Knudsen, A. J., Strand, A. ve Paasche, E. (2013). War and migration. The encyclopedia of global human migration.
• Martz, E. (2010). Why war? Fear is the mother of violence. E. Martz (Ed.), Trauma rehabilitation after war and conflict (s. 1-26) içinde. Springer.
• Martz, E. ve Lindy, J. (2010). Exploring the trauma membrane concept. Trauma rehabilitation after war and conflict: Community and individual perspectives, 27-54.
• Miller, A. (1985). Thou shalt not be aware: Society's betrayal of the child. Macmillan.
• Oral, G., Dabanlıoğlu, S. S. ve Demircan, T. (2015). “Yerinden olmak”, “kimliğinden olmak” mı?: Göçün kimlik üzerine etkileri, “nesilden nesle intikal” ve mülteciler hukuku üzerine. S. Koç, M. Can ve N. Arıcan (Ed.), Savaş, mültecilik ve felaket kurbanlarının kimliklendirilmesi (s. 63-83) içinde. Ege Basım.
• Öztürk, E. (2020a). Travma ve dissosiyasyon: Psikotravmatoloji temel kitabı. (2. Baskı). Nobel Tıp Kitapevi.
• Öztürk, E. (2020b). Psikotarih, travma ve dissosiyasyon: Çocukluk çağı travmaları, savaşlar ve dissosiyasyonun anamnezi. E. Öztürk (Ed.), Psikotarih (s. 1-21) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. (2021a). Disfonksiyonel aile modellerinden fonksiyonel aile modeline: “Doğal ve rehber ebeveynlik stili”. E. Öztürk (Ed.), Aile psikopatolojisi (s. 1-39) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. (2021b). Trauma based alliance model therapy. Medicine Science, 10(2), 631-650.
• Öztürk, E. (2022a). Dissoanaliz ve psikotoplumsal bilinç alyansı kuramı ı̇nkar travması ve dissosiyatif yansıtımlı kimlik geçisi. E. Öztürk (Ed.), Psikotravmatoloji (s. 1-40) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. (2022b). Dissoanalysis as a modern psychotraumatology theory: Denial trauma and mass dissociation versus dissociative revolution and psychocommunal therapy. Medicine Science, 11(3),1359-1385.
• Öztürk, E. (2022c). Modern psikotravmatoloji ve dissosiyasyon teorileri. E. Öztürk (Ed.), Psikotravmatoloji (s. 41-49) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. (2022d). Dysfunctional generations versus natural and guiding parenting style: Intergenerational transmission of trauma and intergenerational transfer of psychopathology as dissociogenic agents. Medicine Science, 11(2), 886-904.
• Öztürk, E. (2023a). Shared dissociative identity disorder and defector alter personality: Controlled human syndrome and the objectification trap phenomenon as a gaslighting form based on dissociative narcissism from the perspective of dissoanalysis theory and dissoanalytic psychohistory. Medicine Science, 12(2), 495-521.
• Öztürk, E. (2023b). Dissoanalytic psychohistory: Dissoanalysis of the traumatic history of humanity and the construction of a new societal reality. Medicine Science, 12(1), 303-318.
• Öztürk, E. (2023c). Dissoanalitik psikotarih: Soykırımların, baskıların, çocuk istismarlarının ve savaş travmalarının dissoanalizi. E. Öztürk (Ed.), Savaş psikolojisi (s. 1-35) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. ve Ayhan, H. (2021). Psikoterapinin temel ilkeleri ve temel bileşenleri. Artuklu İnsan ve Toplum Bilim Dergisi, 1(6), 136-158.
• Öztürk, E. ve Derin, G. (2020a). Psikotravmatoloji. Aydın İnsan ve Toplum Dergisi, 6(2), 181-214.
• Öztürk, E. ve Derin, G. (2023). Dissoanaliz kuramı açısından savaş psikolojisi ve göç travması: Savaş kökenli kuşaklararası travma geçişi ve kuşaklararası psikopatoloji aktarımı. E. Öztürk (Ed.), Savaş psikolojisi (s. 36-51) içinde. Türkiye Klinikleri.
• Öztürk, E. ve Erdoğan, B. (2021). Dissociogenic components of oppression and obedience in regards to psychotraumatology and psychohistory. Medicine Science, 10(3), 1059-1068.
• Öztürk, E., Erdoğan, B. ve Çalıcı, C. (2019). Göçmenler ve göç süreci: Psikotravmatolojik bir değerlendirme. H. Sakız ve H. Apak (Ed.), Türkiye’de göçmen kapsayıcılığı: Sorundan fırsata dönüşüm önerileri (s. 213-226) içinde. Pegem Akademi.
• Öztürk, E. ve Şar, V. (2008). Somatization as a predictor of suicidal ideation in dissociative disorders. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 62(6), 662-668.
• Parens, H. (2014). War is not inevitable: On the psychology of war and aggression. Lexington Books.
• Phadera, L. (2021). Unfortunate moms and unfortunate children: Impact of the nepali civil war on women's stature and İntergenerational health. Journal of Health Economics, 76, 102410.
• Shultz, J. M., Garfin, D. R., Espinel, Z., Araya, R., Oquendo, M. A., Wainberg, M. L., Chaskel, R., Gaviria, S. L., Ordóñez, A. E., Espinola, M., Wilson, F. E., García, N. M., Gómez A. M., Yanira Garcia-Barcena, C., Verdeli, H. ve Neria, Y. (2014). Internally displaced “victims of armed conflict” in Colombia: The trajectory and trauma signature of forced migration. Current Psychiatry Reports, 16(10), 475.
• Şar, V. ve Öztürk, E. (2016). Stimulus deprivation and overstimulation as dissociogenic agents in postmodern oppressive societies. Global Perspectives on Dissociative Disorders, 18-32.
• Şentürk, Ü. (2019). Göçmenlik ve sosyal politika. H. Sakız ve H. Apak (Ed.), Türkiye'de göçmen kapsayıcılığı: Sorundan fırsata dönüşüm önerileri (s. 17-46) içinde. Pegem Akademi.
• Yazıcı, M. (2019). Bir toplumsal yapı değişim dinamiği olarak göçler ve göçmenler. H. Sakız ve H. Apak (Ed.), Türkiye'de göçmen kapsayıcılığı: Sorundan fırsata dönüşüm önerileri (s. 71-98) içinde. Pegem Akademi.
• Yi, K. (2014). From no name woman to birth of integrated identity: Trauma-based cultural dissociation in immigrant women and creative integration. Psychoanalytic Dialogues, 24(1), 37-45.
• Wirtgen, W. (2009). Traumatisierte flüchtlinge: Psychische probleme bleiben meist unerkannt. Deutsches Arzteblatt-Arztliche Mitteilungen-Ausgabe B, 106(49), 2115.