Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Money laundering in Turkish penal law

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 97 - 111, 18.10.2017

Öz

The classic and most effective means for combating crime are the confiscation of the assets obtained from an offense and the imposing of the confiscation as a sanction at the end of the proceedings. However, the values obtained from criminal offenses are usually concealed, hidden or transformed by offenders. More importantly, the connection of assets with the relevant offense is broken through transferring them to a third party or the economic system. In this way, traces are blurred and thus confiscation is hindered. The criminal offense “money laundering” (the laundering of the assets acquired from a criminal offense, art. 282 TPC) is intended to prevent the possibility of cooperation between third parties and perpetrators for this purpose. Within the scope of this study, firstly the relevant international regulations are mentioned. Then a brief introduction to the historical development of the regulations on money laundering in Turkish law is given. After then, the administrative preventive measures and the administrative offenses against money laundering are presented, and finally the offenses for the prevention of money laundering are dealt with.

Kaynakça

  • Arzt/Weber/Heinrich/Hilgendorf, Strafrecht, Besonderer Teil, 3. Aufl., 2015.
  • Çakır, Suçtan Kaynaklanan Malvarlığı Değerlerini Aklama Suçu, 2016.
  • Değirmenci, Mukayeseli Hukukta ve Türk Hukukunda Suçtan Kaynaklanan Malvarlığı Değerlerini Aklama Suçu (Kara Para Aklama Suçu), 2007.
  • Dursun, Türk Ceza Hukuku Reformunun Ekonomi Ceza Hukukuna Etkileri, Dünyada ve Türkiye’de Ceza Hukuku Reformları Kongresi, Band II, 2013, 2245.
  • Dülger, Suç Gelirlerinin Aklanmasına İlişkin Suçlar ve Yaptırımlar, 2011.
  • Lee, Geldwäsche im koreanischen Strafrecht, unveröffentlichte Vortrag im: III. Türkisch‐Koreanisches Strafrechtssymposium über den strafrechtlichen Schutz der Rechtspflege (Istanbul 1. / 2. Oktober 2015).
  • Mitsch, Strafrecht, Besonderer Teil 2, Vermögensdelikte, 3. Aufl., 2015.
  • Özbek/Doğan/Bacaksız/Tepe, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 2016.
  • Özgenç, Suç Örgütleri, 5. Aufl. 2012.
  • Suendorf, Geldwäsche: Eine kriminologische Untersuchung, 2001.
  • Ünver, TCK’da Düzenlenen Adliyeye Karşı Suçlar, 4. Aufl., 2016.
  • Yaşar/Gökcan/Artuç, Yorumlu‐Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, 2. Aufl. 2014, Band VI.

Geldwäsche im türkischen Strafrecht

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 97 - 111, 18.10.2017

Öz

Die klassischen und effektivsten Wege bei
der Kriminalitätsbekämpfung sind die Beschlagnahme der aus einer
Straftat erlangten Vermögenswerte und die Umsetzung der
Einziehung als Sanktion am Ende des Verfahrens. Meist werden
jedoch, die aus Delikten erlangten Werte von Tätern versteckt,
verdeckt oder umgewandelt. Noch wichtiger ist, dass durch die
Übertragung an einen Dritten bzw. am Wirtschaftssystem ihre
Verbindung zum eigentlichen Delikt unterbrochen wird. Auf diese
Weise werden Spuren verwischt und demzufolge die Beschlagnahme
und die Einziehung behindert. Der Straftatbestand “Geldwäsche”
(die Wäsche der aus Delikten stammenden Vermögenswerten, Art.
282 tStGB) soll die Möglichkeit der Zusammenarbeit zwischen
Dritten und Tätern zu diesem Zweck verhindern. Im Rahmen dieser
Arbeit werden zuerst die betreffenden internationalen Regelungen
dargelegt. Demnach wird eine kurze Einführung in die historische
Entwicklung der Regelungen zur Geldwäsche im türkischen Recht
vorgenommen. Folglich werden die administrativen präventiven
Maßnahmen und die Ordnungswidrigkeiten gegen die Geldwäsche
präsentiert und schließlich die Straftaten zur Vorbeugung von der
Geldwäsche behandelt

Kaynakça

  • Arzt/Weber/Heinrich/Hilgendorf, Strafrecht, Besonderer Teil, 3. Aufl., 2015.
  • Çakır, Suçtan Kaynaklanan Malvarlığı Değerlerini Aklama Suçu, 2016.
  • Değirmenci, Mukayeseli Hukukta ve Türk Hukukunda Suçtan Kaynaklanan Malvarlığı Değerlerini Aklama Suçu (Kara Para Aklama Suçu), 2007.
  • Dursun, Türk Ceza Hukuku Reformunun Ekonomi Ceza Hukukuna Etkileri, Dünyada ve Türkiye’de Ceza Hukuku Reformları Kongresi, Band II, 2013, 2245.
  • Dülger, Suç Gelirlerinin Aklanmasına İlişkin Suçlar ve Yaptırımlar, 2011.
  • Lee, Geldwäsche im koreanischen Strafrecht, unveröffentlichte Vortrag im: III. Türkisch‐Koreanisches Strafrechtssymposium über den strafrechtlichen Schutz der Rechtspflege (Istanbul 1. / 2. Oktober 2015).
  • Mitsch, Strafrecht, Besonderer Teil 2, Vermögensdelikte, 3. Aufl., 2015.
  • Özbek/Doğan/Bacaksız/Tepe, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 2016.
  • Özgenç, Suç Örgütleri, 5. Aufl. 2012.
  • Suendorf, Geldwäsche: Eine kriminologische Untersuchung, 2001.
  • Ünver, TCK’da Düzenlenen Adliyeye Karşı Suçlar, 4. Aufl., 2016.
  • Yaşar/Gökcan/Artuç, Yorumlu‐Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, 2. Aufl. 2014, Band VI.
Toplam 12 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Konular Hukuk
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Selman Dursun

Yayımlanma Tarihi 18 Ekim 2017
Gönderilme Tarihi 2 Ekim 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Dursun, S. (2017). Money laundering in Turkish penal law. Journal of Penal Law and Criminology, 4(2), 97-111.
AMA Dursun S. Money laundering in Turkish penal law. Journal of Penal Law and Criminology. Ekim 2017;4(2):97-111.
Chicago Dursun, Selman. “Money Laundering in Turkish Penal Law”. Journal of Penal Law and Criminology 4, sy. 2 (Ekim 2017): 97-111.
EndNote Dursun S (01 Ekim 2017) Money laundering in Turkish penal law. Journal of Penal Law and Criminology 4 2 97–111.
IEEE S. Dursun, “Money laundering in Turkish penal law”, Journal of Penal Law and Criminology, c. 4, sy. 2, ss. 97–111, 2017.
ISNAD Dursun, Selman. “Money Laundering in Turkish Penal Law”. Journal of Penal Law and Criminology 4/2 (Ekim 2017), 97-111.
JAMA Dursun S. Money laundering in Turkish penal law. Journal of Penal Law and Criminology. 2017;4:97–111.
MLA Dursun, Selman. “Money Laundering in Turkish Penal Law”. Journal of Penal Law and Criminology, c. 4, sy. 2, 2017, ss. 97-111.
Vancouver Dursun S. Money laundering in Turkish penal law. Journal of Penal Law and Criminology. 2017;4(2):97-111.