Avrupa Birliği’nde İşyeri Düzeyinde Sosyal Diyalog ve Türkiye için Bir Değerlendirme

Yıl 2016, Sayı: 71, 31 - 64, 28.12.2017

Gürol Özcüre

Öz

Bu makalenin ana amacı Avrupa Birliği’nin (AB) işyerinde sosyal diyalog uygulamalarını incelemek ve Türkiye’nin katılım müzakereleri sırasında ‘19. Fasıl; Sosyal Politika ve İstihdam’ açısından bazı dersler çıkarmaktır. İşyerinde sosyal diyaloğun tanımında yer alan uzlaşma ve demokratik katılımın çalışanlara bilgi verme ve danışma yoluyla çalışanların ve işverenlerin örgütleri arasında çalışma yaşamında sağlanmasıdır. AB üyesi ülkelerin tümünde sendikalar yanında çalışma konseyleri aracılığıyla ikili sosyal diyalog şeklinde yasal olarak tüzük ve yönergeler yardımıyla kurumsallaştırılmıştır. Bu makalenin bir diğer amacı da Türkiye’de faaliyet gösteren yaklaşık 500 çokuluslu şirketin (ÇUŞ) merkezinde kurulmuş Avrupa Çalışma Konseyi’nde (AÇK) Türkiye’deki şubesinden veya Avrupa boyutu bulunan Türk şirketlerinden herhangi bir çalışanları temsil eden üyenin bulunup bulunmadığı da ortaya çıkarmaktır. 

Anahtar Kelimeler

AB-Türkiye Katılım müzakereleri, İşyeri düzeyinde sosyal diyalog, Avrupa Çalışma Konseyleri, Türkiye’de Faaliyet Gösteren Çokuluslu şirketler ve Türk şirketlerinde sosyal diyalog.

Kaynakça

• Blanpain, R. (2014). European Labour Law (14th Ed.). The Netherland: WoltersKluwer Law&Business. Blanpain, R., Windey, P. (1994). European Works Councils, Information and Consultation of Employees in Multinational Enterprises in Europe, Leuven: Uitgeverj Peeters p. 15. Bulletin of EC. (1975). Supplement 8/75, Employee paricipation and company structure in the EC, Luxembourg. BusinessEurope. (2015). Information and consultation of workers - BUSINESSEUROPE response to first stage social partners’ consultation. Position Paper, 29.06.2015. Cam, E. (2013). İşyerinde Sosyal Diyalog ve Demokrasi. Ankara: T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Eğitim ve araştırma Merkezi Yayınları. Cernat, L. (2004). The Emerging European Corporate Governance model:Anglo-Saxon, Continental, or Stil The Century of Diversity?, Journal of European Public Policy, Volume 11. Cremers, J., Vitols, S. (2016). Introduction. Cremers, J., Vitols, S. (Ed.), Takeovers with or without worker voice:workers’ rights under the EU Takeover Bids Directive. Brussels: European Trade Union Institute (ETUI). ÇSGB, (2014). Çalışma Mevzuatı İle İlgili Avrupa Birliği Direktifleri, (Ed.) Dr. Fazıl Ay¬dın, Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Yayın No: 11. Dereli, T. (2014). Labour Relations in Turkey from Perspective of International Norms on Fredom of Association and Collective Bargaining: An Evaluation of Turkey’s New Act on Unions and Collective Agreement. Blanpain, R.(Ed.) (ss. 181-216). Emerging Patterns of Work and Tur¬kish Labour Market Challenges under Globalization Readings on Labour and Employment Relations, Bulletin of Comparative Labour Relations, The Netherlands:Kluwer Law International. Dereli, T. (2013). 6356 Sayılı Yeni Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu: Ge¬nel Bir Değerlendirme, Çalışma ve Toplum, 2013/1, İstanbul: Birleşik Metal-İş Sendikası. 41-64. Engin, E.M. (2012). İşgücünün Temsili ve İşyerinde Sosyal Diyalog. İstanbul: Beta. Ersöz, H. Y. (2008). AB ve Türkiye’de Sosyal Diyaloğun Gelişimi. İstanbul: İTO Yayınları. EURO INST. (1999). European Trade Union Institute, INFO 32, The Social Dimension of the Internal Market, Part III. The Representation of workers in the worklace in Western Europe. Brussels. European Documentation. (1977). Worker Participation in the EC; No: 197773, Luxembourg. Gülmez, M. (2013). Örgütlenme ÖzgürSÜZlüğü Cephesinde Yeni Bir Şey Yok! Olacağı da Yok!, Çalışma ve Toplum, 2013/2, İstanbul: Birleşik Metal-İş Sendikası. Hekimler, A., Wenz, M. (2004). Avrupa Anonim Şirket (SE) Temel Düşünce ve İşletmelerde Uygulanma Olanakları. Hekimler, A. (Ed.) (ss. 307-359). AB – Türkiye & Endüstri İlişkileri, İstanbul: Beta. Koray, M., Çelik, A. (2007). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Sosyal Diyalog. Ankara: Belediye-İş Yayınları. Kutal, G., Büyükuslu, A.R. (1996), Endüstri İlişkileri Boyutunda Çokuluslu Şirketler ve İnsan Kaynağı Yönetimi, İstanbul: Der Yayınları. Makal, A. (1999). Türkiye’de tek partili dönemde çalışma ilişkileri: 1920-1946, Ankara: İmge Kitabevi. Özcüre, G. (2016). Avrupa Birliği-Türkiye Müzakere Sürecinde Sosyal Politika ve İstihdam. İstanbul: Derin Yayınları. Özcüre, G., Demirkaya, H., Eryiğit, N. (2014). Avrupa Birliği’ne Uyum Çerçevesinde Türkiye’de Çalışma Hayatında Kurullar Aracılığıyla Yönetime Katılma: İş Sağlığı ve Güvenliği Kurulları Kocaeli Örneği, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 4 (1): Ankara, 58-69. Sur, M. (2013). 6356 Sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanununun Uluslara¬rası Normlar Açısından Değerlendirilmesi. İtanbul: Çalışma ve Toplum, 2013/4, 317-356. Tartan, H. (2006). Küreselleşme Süreci İçersinde Uluslararası Sosyal Diyalog Uygulamaları ve Türkiye (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi SBE. T.C.Başbakanlık ABGS (2010a). Türkiye’nin Katılım Süreci İçin Avrupa Birliği Stratejisi, Ankara. Tuncay, A.C. (2004). Türk İş Hukukunun Avrupa Birliği İş Hukukuna Uyumu. Hekimler, A. (Ed.) (ss. 307-359). AB – Türkiye & Endüstri İlişkileri, İstanbul: Beta. Van den Berg, A. (2004). The Contribution of Work Representation to Solving the Governance Structure Problem, Journal of Management and Governance, Kluwer Academic Publishers, The Netherlands, Volume 8, 129-148.