Mandibular
asimetri ve asemptomatik denekleri olan hastalar arasındaki temporomandibular
eklemlerdeki (TME) gerilme dağılımlarının farklılıkları, modifiye üç boyutlu
(3D) sonlu elemanlar (SE) modelleri kullanılarak karşılaştırıldı. On
asemptomatik denek ve on mandibular asimetrik hasta sırasıyla Kontrol ve Vaka
grubunu oluştulmuştur. Homojen olmayan malzeme özellikleri, bilgisayarlı
tomografiye (CBCT) göre yeniden yapılandırılan mandibula ve maksilla SE
modellerinde kullanılmıştır. Etkileşim yüzeyleri temas elemanları olarak işlem
görmüştür. Kuvvetler ve sınır şartları, iki tıkanmaya karşılık gelen iki gruba
uygulanmıştır. Simülasyon, olgu grubundaki merkezi ve ön oklüzyonlar altında
TME'lerin gerilmesindeki sapma olmayan ve sapma tarafları arasındaki anlamlı
farkları ortaya koymuştur (p <0.05). Vaka grubundaki von Mises gerilmeleri,
özellikle sapmamış taraftaki Kontrol grubundakilerden anlamlı derecede daha
yüksek oluştu. Hastaların TME'sinde anormal dağılımlar ve stres konsantrasyonu
da bulunmuştur. Sonuç olarak, modifiye SE modelleri, maksillofasiyal sistemi
simüle etmek için daha gerçekçi bir yol sağlamıştır. Ayrıca, mandibular
asimetri, TME'nin gerilmesini artırabilir. Mandibular asimetrisi olan
hastalarda TME'nin aşırı gerilmeleri temporomandibular bozukluklarla (TMD)
ilişkiliydi.
Mandibular asimetri Temporomandibular eklem (TME) Sonlu elemanlar yöntemi Temporomandibular bozukluklar (TMD).
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mühendislik |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 32 Sayı: 3 |