This study investigates the integration of renewable energy and regenerative braking systems into urban rail networks in Ankara, Istanbul, and Izmir, emphasizing sustainability and green transformation. By leveraging regulatory reports, renewable energy potential maps, and international case studies, the research quantifies energy savings, carbon reduction, and economic viability. Methodologically, it employs seasonal energy production factors, regenerative braking, and levelized cost of energy (LCOE) models to evaluate scenarios. Key findings indicate that Ankara’s rail systems could reduce annual energy consumption by 22 GWh using regenerative braking, while Istanbul and Izmir could save 90 GWh and 44 GWh, respectively. Carbon emission reductions are projected at 47.3k, 193.5k, and 94.6k tons of CO2 for the three cities. Economic analyses reveal payback periods of 5.8, 4.2, and 3.7 years, with return on investment (ROI) rates reaching 17.2%, 23.7%, and 27.4%. The study highlights the critical role of infrastructure modernization, such as hybrid energy storage systems and solar-powered ventilation, in aligning with global sustainability frameworks like the EU Green Deal and the Paris Agreement. However, challenges such as grid compatibility and seasonal energy variability require targeted interventions. Policy recommendations include enhanced public-private partnerships and leveraging international green funds to accelerate Türkiye’s transition to low-carbon urban mobility.
Bu çalışma, sürdürülebilirlik ve yeşil dönüşüme vurgu yaparak yenilenebilir enerji ve rejeneratif fren sistemlerinin Ankara, İstanbul ve İzmir'deki kentsel raylı sistem ağlarına entegrasyonunu araştırmaktadır. Mevzuat raporları, yenilenebilir enerji potansiyeli haritaları ve uluslararası vaka çalışmalarından faydalanan araştırma, enerji tasarrufu, karbon azaltımı ve ekonomik uygulanabilirliği ölçmektedir. Metodolojik olarak, senaryoları değerlendirmek için mevsimsel enerji üretim faktörleri, rejeneratif frenleme ve seviyelendirilmiş enerji maliyeti (LCOE) modelleri kullanılmaktadır. Temel bulgular, Ankara'nın raylı sistemlerinin rejeneratif frenleme kullanarak yıllık enerji tüketimini 22 GWh azaltabileceğini, İstanbul ve İzmir'in ise sırasıyla 90 GWh ve 44 GWh tasarruf edebileceğini göstermektedir. Üç şehir için karbon emisyonlarında 47,3 bin, 193,5 bin ve 94,6 bin ton CO2 azaltımı öngörülmektedir. Ekonomik analizler 5,8, 4,2 ve 3,7 yıllık geri ödeme sürelerini ve %17,2, %23,7 ve %27,4'e ulaşan yatırım getirisi (ROI) oranlarını ortaya koymaktadır. Çalışma, hibrit enerji depolama sistemleri ve güneş enerjili havalandırma gibi altyapı modernizasyonunun AB Yeşil Mutabakatı ve Paris Anlaşması gibi küresel sürdürülebilirlik çerçevelerine uyum sağlamadaki kritik rolünü vurgulamaktadır. Bununla birlikte, şebeke uyumluluğu ve mevsimsel enerji değişkenliği gibi zorluklar hedefe yönelik müdahaleler gerektirmektedir. Politika önerileri, Türkiye'nin düşük karbonlu kentsel hareketliliğe geçişini hızlandırmak için kamu-özel sektör ortaklıklarının geliştirilmesini ve uluslararası yeşil fonlardan yararlanılmasını içermektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Electrical Energy Generation (Incl. Renewables, Excl. Photovoltaics), Environmental and Sustainable Processes |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2025 |
Submission Date | November 18, 2024 |
Acceptance Date | April 19, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 5 Issue: 2 |