Öz
Distraksiyon osteogenezisi yöntemi son yüzyılda başlamış ve günümüze değin sürekli gelişim göstererek çok yaygın uygulama alanı bulmuştur. Uzun yıllar ortopedide uzun kemiklerin uzatılması amacı ile kullanılıyor iken, 1980'li yıllardan itibaren maksillofasiyal bölgede de çeşitli kemik deformasyonlarının rekonstrüksiyonlarında uygulanmaya başlanmıştır. Distraksiyon osteogenezisi yöntemiyle kemik segmentlerine uygulanan germe kuvveti neticesinde, çevre dokularda “Distraksiyon Histogenezisi” adı verilen adaptif değişiklikler başlamaktadır. Bu değişiklikler, aktif olarak, damarlar, ligamentler, gingiva, kartilaj, kas ve sinir dokularında meydana gelmektedir. Yumuşak dokulardaki uzama, Distraksiyon osteogenezisi süreci içerisinde önemli bir yer oluşturmaktadır. Kemik segmentleri ve yumuşak dokular orantısal olarak uzatılabilmektedir. Distraksiyon histogenezisi, yumuşak dokuların kemikteki değişikliklere adapte olacak koşullarda, değişik biyolojik mekanizmalar sayesinde olmaktadır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Derlemeler / Reviews |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 17 Ocak 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 41 Sayı: 4 |
Kaynak Göster
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.