An Assessment on The İssuance of Tourism Guiding Profession Work Cards According to Different Education Levels

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 4, 609 - 626, 31.12.2024

Ümit Şengel , Hazan Demiroğlu

Öz

With the rapid development of the tourism industry, the tourist guiding profession has also become important. In Turkey, tourism guidance education is given at associate, undergraduate and graduate levels. As a result of these trainings, the right to receive a tourism guide working card (cockade) is gained. However, having graduates at different education levels perform the same profession under the same conditions may bring about some inequalities. For this reason, the study aimed to evaluate the results of giving tourism guidance working cards to individuals who graduated from different education levels. Qualitative research methods were used because it was suitable for the purpose of the study. Interview was used as a data collection tool. Data was obtained from 12 academics working in tourism guidance departments of universities using the snowball sampling method. According to the results of the study, the fact that students graduating from different education levels will be practicing a profession with the same working conditions has been criticized by academics and it has been emphasized that this process may deepen injustice.

Anahtar Kelimeler

Tourism Guidance, University Students, Working Card, Cockade

Turizm Rehberliği Mesleği Çalışma Kartlarının Farklı Eğitim Düzeylerine Göre Verilmesi Üzerine Bir Değerlendirme

Öz

Turizm endüstrisinin hızla gelişmesiyle beraber, turizm rehberliği mesleği de önemli bir konuma gelmiştir. Türkiye'de turizm rehberliği eğitimi ön lisans, lisans ve lisansüstü düzeylerinde verilmektedir. Bu eğitimlerin sonucunda turizm rehberliği çalışma kartı (kokart) alma hakkı kazanılmaktadır. Ancak farklı eğitim düzeylerinde mezun öğrencilerin aynı mesleği aynı şartlar altında icra edilmesi bazı eşitsizlikleri beraberinde getirebilmektedir. Bu sebeple, çalışmada turizm rehberliği çalışma kartlarının farklı eğitim düzeylerinden mezun olmuş bireylere verilmesinin sonuçları ilişkin değerlendirmelerin yapılması amaçlanmıştır. Çalışma amacına uygun olması nedeniyle nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak mülakat kullanılmıştır. Kartopu örnekleme yöntemi ile üniversitelerin turizm rehberliği bölümlerinde çalışan 12 akademisyenden veri elde edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre farklı eğitim düzeylerinden mezun olan öğrencilerin aynı çalışma koşullarına sahip bir mesleği icra edecek olmalarının akademisyenlerce eleştirilmiş ve bu sürecin adaletsizliği derinleştirebileceği vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Turizm Rehberliği, Üniversite Öğrencileri, Çalışma Kartı, Kokart

Kaynakça

• Ahipaşaoğlu, S; Kozak, N. & Maviş, F. (2002). Genel turizm bilgisi. Önlisans Programı, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi.
• Ahipaşaoğlu, S. (2006). Turizmde rehberlik. Ankara: Gazi Kitapevi.
• Acar, D. (2020). Turizmin tarihi kökenleri – I: Eski Çağlar – Mezopotamya Uygarlıkları. Turizm Araştırmaları Dergisi, 31(3),307 – 313.
• Aksu, M. & Bucak, T. (2012). Mesleki turizm eğitimi. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(2).
• Asmadili, M. (2018). Turist rehberlerinin liderlik rollerine ilişkin bakış açılarının belirlenmesi: Eskişehir örneği. Necdet Hacıoğlu (ed), İçinde Turist Rehberliği Üzerine Güncel Araştırmalar , (ss.331), Ankara: Detay Yayıncılık.
• Batman, O; Yıldırgan, R. & Demirtaş, R. (2000). Turizm rehberliği. Değişim Yayınları: Adapazarı.
• Bakar, B. (2008). Turizm tarihimizde idealist ve öncü bir organizasyon, Müstakbilin Cemiyeti. Türklük Araştırmaları Derneği, (20), 521 – 550. Ceylan, U. & Padır, H. (2022).
• Ceylan, U. & Padır, H. (2022). Turist rehberliği bölümü akademik personelinin eğitim profili: Devlet üniversiteleri üzerine bir araştırma. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 5(7), 842 – 857.
• Çolakoğlu, O; Epik, F. & Efendi, E. (2007). Tur yönetimi ve turist rehberliği. Ankara: Detay Yayıncılık. Çelik, E. (2019). Osmanlı’nın ecnebi misafirleri: Seyyah – turist, güzergâh ve devlet (1863 – 1914). Basılmamış Doktora Tezi Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
• Çokişler, N. (2022b). Turizm rehberliği eğitiminde parçalanmış yapı sorunu: Öyküleyici alan yazın incelemesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (50), 398 – 410.
• Çokişler, N. (2023). Türkiye’de turist rehberliği mesleği: tarihsel bir bakış açısı. Turizm Araştırmaları Dergisi, 34(3),80 – 108.
• Değirmencioğlu, A.Ö. (2001). Türkiye’de turizm rehberliği eğitimi üzerine bir araştırma. Turizm Araştırmaları Dergisi, 189 – 196.
• Demir, E. (2023). Yaratıcı drama eğitimi yöntemiyle turist rehberlerinin sosyal becerilerinin geliştirilmesi ve meslek sorunlarının belirlenmesine yönelik bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Kapadokya Üniversitesi Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsü, Nevşehir.
• Eser, S. (2020). Lisansüstü turizm rehberliği eğitimi üzerine bir durum analizi (An Analysis of Postgraduate Tourism Guidance Education). Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8 (4), 2956 – 2984.
• Gülersoy, Ç. (1996). Turizm elçilerimiz tercüman – rehberler. Rehber Dünyası, Kasım.
• Güzel, F.Ö; Altıntaş, V. & Şahin, İ. (2017). Turist rehberliği araştırmaları öngörüler ve uygulamalar (1. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Güzel, F.Ö. (2017). Türkiye imajının geliştirilmesinde profesyonel turist rehberlerinin rolü (Alman turistler üzerine bir araştırma). Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.