TÜRKİYE EKONOMİSİNDE TOPLAM FAKTÖR VERİMLİLİĞİ: 1980-2019

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 1 - 27, 25.03.2021

Ozan Bakış Uğurcan Acar

Öz

Türkiye ekonomisinde sürdürülebilir bir büyüme için toplam faktör verimliliği (TFV) artışlarının yüzde 1 civarında olması gerekmektedir. Oysa analizimize göre 1980-2019 döneminde ortalama TFV artış hızı yalnızca yüzde 0,30’dur. Bu durum görece yüksek sermaye ve istihdam artışlarına rağmen GSYH büyümesinin istenilen seviyede olmamasına yol açmaktadır. 1980li yıllarda TFV artışları yüzde 0,5 düzeyinde kalırken, kayıp yıllar olarak kabul edilen 1990lı yıllarda TFV artışı sağlanamamıştır.
2003-2013 döneminde ortalama yüzde 0,9’luk bir TFV büyümesi yakalayan Türkiye ekonomisi, 2014 itibariyle ise negatif TFV büyümesi sarmalına girmiştir. Ayrıca, çalışmamız en güncel Penn World Table 10.0 ile karşılaştırmalı bir perspektif sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Ekonomik Büyüme, Toplam Faktör Verimliliği, Türkiye

Kaynakça

• Acar, U., & Bakış, O. (2020). Türkiye ekonomisinde toplam faktör verimliliğinin seyri: sektörel bakış, 1980- 2018 (Betam Working Paper Series No. 19).
• Acemoğlu, D., & Ucer, M. (2020). High-quality versus low-quality growth in Turkey: causes and consequences. S. Gürsel ve A.S. Akat (Eds) İçinde. Turkish Economy at the Crossroads: Facing the Challenges Ahead. Singapur: World Scientific.
• Altuğ, S., Filiztekin, A., & Pamuk, Ş. (2008). Sources of long-term economic growth for Turkey, 1880– 2005. European Review of Economic History, 12(3), 393-430.
• Atiyas, I., & Bakış, O. (2014). Aggregate and sectoral TFP growth in Turkey: a growth accounting exercise(Türkiye’de toplam ve sektörel toplam faktör verimliliği büyüme hızları: bir büyüme muhasebesi çalışması). İktisat, İşletme ve Finans, 29(341), 9-36.
• Atiyas, I., & Bakış, O. (2020). Productivity, Reallocation, and Structural Change: An Assessment. S. Gürsel A.S. Akat (Eds) İçinde. Turkish Economy at the Crossroads: Facing the Challenges Ahead. Singapur: World Scientific.
• Caselli, F. (2005). Accounting for cross-country income differences. Handbook of Economic Growth, 1, 679- 741.
• Feenstra, R. C., Inklaar, R., & Timmer, M. P. (2015). The next generation of the Penn World Table. American Economic Review, 105(10), 3150-82.
• Gollin, D. (2002). Getting income shares right. Journal of Political Economy, 110(2), 458-474.
• Hall, R. E., & Jones, C. I. (1999). Why do some countries produce so much more output per worker than others? Quarterly Journal of Economics, 114(1), 83-116.
• İsmihan, M., & Özcan, K. M. (2006). Türkiye ekonomisinde büyümenin kaynakları: 1960-2004. Iktisat Isletme ve Finans, 21(241), 74-86.
• Krugman, P. (1994). The myth of Asia’s miracle. Foreign Affairs, 62-78.
• Mankiw, N. G., Romer, D., & Weil, D. N. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
• Saygılı, Ş., Cihan, C., & Yurtoğlu, H. (2005). Türkiye Ekonomisinde Sermaye Birikimi, Verimlilik ve Büyüme: 1972-2003 (DPT Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayın No: 2686).
• Solow, R. M. (1957). Technical change and the aggregate production function. The Review of Economics and Statistics, 312-320.
• Young, A. (1992). A tale of two cities: factor accumulation and technical change in Hong Kong and Singapore. NBER Macroeconomics Annual, 7, 13-54.
• Young, A. (1994). Lessons from the East Asian NICs: a contrarian view. European Economic Review, 38(3-4), 964-973.