Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Reflection of national tourism strategies to local: GEKA case

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 2, 133 - 147, 01.07.2018
https://doi.org/10.24288/jttr.445979

Öz










It can be said that tourism is one of the most
important instruments used for publicity and developments of the countries.
Therefore, it is required for the governments ruling countries that they should
have a national tourism policy or strategy. As regarded this issue in term of
our country, it has been seen that tourism was tried to be developed with
national tourism policies up to 2000s. But it can be said that the variations
in development models also impacted tourism strategy with increasing
localization tendencies through EU harmonization process. In this context,
together with starting of the establishment of the development agencies based
on the law 5449 in 2006 in Turkey, it has been mostly preferred regional
policies rather than national policies. In this study, firstly how it was
stated on national tourism strategies in either national development plans or
the plans prepared by the Ministry of Culture and Tourism will be studied,
later how tourism was regarded important in the plan of GEKA will be analyzed.
Finally, these policies will be evaluated comparatively in the conclusion. 

Kaynakça

  • Balıkçıoğlu, E. ve Oktay, K. (2015). Türkiye’de Turizm Gelirleri ve Ekonomik Büyüme İlişkisinin Kamu Politikaları Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Sosyoekonomi Derrgisi, 23(25), 113-125.Baran, N, Sat N.A (2015). Sürdürülebilir Turizm Planlaması: Teoriden ve Uygulamadan Örnekler ISBS 28-30 Mayıs, 2nd International Sustaınable Buildings Symposıum, Ankara.Briedenhann, J. & Wickens, E. (2004) “Rural Tourism — Meeting the Challenges of the New South Africa”, Int. J. Tourism Res. 6, 189–203.Cruz, M.S., Cruz,J.I.G., Greifemberg, C.A. & Zaragoza, M. P. P. (2018) "Strategies to improve the quality and competitiveness of coastal tourism areas:Applying tourism standards", Journal of Tourism Analysis: Revista de Análisis Turístico.Demir, Ş. Ş. (2014). Beş Yıllık Kalkınma Planlarından Türkiye Turizm Stratejisi 2023’e: Turizmde Tanıtma Çalışmalarına Yönelik İçerik Analizi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (15), 101-119.
  • Dapkus, R. & Dapkute, K. (2015). Evaluation OF THE Regional Tourism Attractiveness. Research For Rural Development, 2, 293-301
  • GAO, X., Chang, H.L. & Su, C.W. (2018). Does exchange rate always affect the number of inboundtourists significantly in China? Theoretical and Applied Economics, XXV 1(614), 55-72Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri,Yasama Dergisi, S.29, s.5-31.
  • Güney Ege Kalkınma Ajansı 2014-2023 Bölge Planı,
  • Kartal, K., Tepeci, M ve Atlı, H. (2015) "Examining the religious tourism potential of Manisa, Turkey with a marketing perspective", Tourism Review, 70/ 3, 214-231.
  • Keyser, Rik De & Vanhove, N. (1997) "Tourism quality plan: An effective tourism policy tool", The Tourist Review, 52/3, 32-37.
  • Lenaoa, M. & Saarinen, J. (2015). Integrated rural tourism as a tool for community tourismdevelopment: exploring culture and heritage projects in the North-East District of Botswana. South African Geographical Journal, 97(2), 203–216
  • Mafunzwaini, A. E. & Hugo, L. (2005), “Unlocking the rural tourism potential of the Limpopo province of South Africa: some strategic guidelines”, Development Southern Africa, 22/ 2, 251-265.
  • Olalı, H. (1990). Turizm Politikası ve Planlaması, Yön Ajans, İstanbul.
  • Olalı, H., A. Timur (1988). Turizm Ekonomisi, Ofis Matbaası, İzmir.
  • Rogerson, C.M. ( 2015). Tourism and regional development: Thecase of South Africa’s distressed areas. Development Southern Africa, 32 (3), 277–291.
  • Selim, S., Ayvaz Güven, E.T. ve Eryiğit, P. (2015). Turizmin Türkiye Ekonomisindeki Yeri: Zaman Serileri Analizi, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 7(3), 19-33.
  • Soyak, A. (2003) “Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye İhtiyaç Var mı?”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4 (2), 167-182
  • Sezen, S. (1999), Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama, TODAİE, Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2013, Onuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı (2014-2018), Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2018, 2018 yılı programı, Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2018, 2018 yılı kamu yatırım programı, Ankara.
  • T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı,2013, Türkiye Turizm Stratejisi 2023.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı (2014), Bölgesel Gelişme Ulusal Stratejisi (2014-2023), Ankara.
  • T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Turizm Şura Kararları, http://turizmsurasi.kulturturizm.gov.tr.
  • Tutar, F. ve Demiral, M. (2007). Yerel Ekonomilerin Yerel Aktörleri: Bölgesel Kalkınma Ajansları. Eskşehir Osmangazi Üniverstesi İİBF Dergisi, 2(1), 65-83.Vanhove, N. (2002) "Tourism policy — between competitiveness and sustainability: The case of Bruges", Tourism Review, 57/ 3, 34-40.

Ulusal turizm stratejisinin yerele yansıması: GEKA örneği

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 2, 133 - 147, 01.07.2018
https://doi.org/10.24288/jttr.445979

Öz










Turizm sektörü için ülkelerin tanıtımları ve kalkınmalarında kullanılan
en önemli araçlardan birisi olduğu söylenebilir. Dolayısıyla ülkelerin yönetiminde
bulunan
hükümetlerin ulusal bir turizm politikası ya da stratejisi olması
gerekir. Ülkemiz açısından konuya baktığımızda, 2000’li yıllara gelinceye kadar
turizmin ulusal politikalarla geliştirilmeye çalışıldığı görülmektedir. Bununla
birlikte, AB’ye uyum süreciyle birlikte yerelleşme eğilimlerinin artmasıyla
kalkınma anlayışlarındaki değişimin turizm stratejisine de yansıdığı
söylenebilir.  Bu bağlamda ülkemizde 2006
yılında 5449 sayılı kanunla Kalkınma Ajanslarının kurulmaya başlamasıyla kalkınma
politikalarında ve yönetiminde ulusal kalkınma politikaları ile uyumlu bölgesel
kalkınmaya da geçildiği bilinmektedir. Bu çalışmada, öncelikle ulusal turizm
stratejilerine gerek kalkınma planlarında, gerekse Kültür ve Turizm
Bakanlığının hazırladığı planlarda nasıl yer verildiği incelenecek, arkasından
Türkiye’nin önemli bir turizm bölgesi olan GEKA (Güney Ege Kalkınma
Ajansı-Muğla,Aydın ve Denizli)’da kalkınma açısından turizme ne derece yer
verildiği irdelenecektir. Sonuç bölümünde ise bu politikaların karşılaştırmalı
bir değerlendirmesi yapılacaktır.
    

Kaynakça

  • Balıkçıoğlu, E. ve Oktay, K. (2015). Türkiye’de Turizm Gelirleri ve Ekonomik Büyüme İlişkisinin Kamu Politikaları Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Sosyoekonomi Derrgisi, 23(25), 113-125.Baran, N, Sat N.A (2015). Sürdürülebilir Turizm Planlaması: Teoriden ve Uygulamadan Örnekler ISBS 28-30 Mayıs, 2nd International Sustaınable Buildings Symposıum, Ankara.Briedenhann, J. & Wickens, E. (2004) “Rural Tourism — Meeting the Challenges of the New South Africa”, Int. J. Tourism Res. 6, 189–203.Cruz, M.S., Cruz,J.I.G., Greifemberg, C.A. & Zaragoza, M. P. P. (2018) "Strategies to improve the quality and competitiveness of coastal tourism areas:Applying tourism standards", Journal of Tourism Analysis: Revista de Análisis Turístico.Demir, Ş. Ş. (2014). Beş Yıllık Kalkınma Planlarından Türkiye Turizm Stratejisi 2023’e: Turizmde Tanıtma Çalışmalarına Yönelik İçerik Analizi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (15), 101-119.
  • Dapkus, R. & Dapkute, K. (2015). Evaluation OF THE Regional Tourism Attractiveness. Research For Rural Development, 2, 293-301
  • GAO, X., Chang, H.L. & Su, C.W. (2018). Does exchange rate always affect the number of inboundtourists significantly in China? Theoretical and Applied Economics, XXV 1(614), 55-72Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri,Yasama Dergisi, S.29, s.5-31.
  • Güney Ege Kalkınma Ajansı 2014-2023 Bölge Planı,
  • Kartal, K., Tepeci, M ve Atlı, H. (2015) "Examining the religious tourism potential of Manisa, Turkey with a marketing perspective", Tourism Review, 70/ 3, 214-231.
  • Keyser, Rik De & Vanhove, N. (1997) "Tourism quality plan: An effective tourism policy tool", The Tourist Review, 52/3, 32-37.
  • Lenaoa, M. & Saarinen, J. (2015). Integrated rural tourism as a tool for community tourismdevelopment: exploring culture and heritage projects in the North-East District of Botswana. South African Geographical Journal, 97(2), 203–216
  • Mafunzwaini, A. E. & Hugo, L. (2005), “Unlocking the rural tourism potential of the Limpopo province of South Africa: some strategic guidelines”, Development Southern Africa, 22/ 2, 251-265.
  • Olalı, H. (1990). Turizm Politikası ve Planlaması, Yön Ajans, İstanbul.
  • Olalı, H., A. Timur (1988). Turizm Ekonomisi, Ofis Matbaası, İzmir.
  • Rogerson, C.M. ( 2015). Tourism and regional development: Thecase of South Africa’s distressed areas. Development Southern Africa, 32 (3), 277–291.
  • Selim, S., Ayvaz Güven, E.T. ve Eryiğit, P. (2015). Turizmin Türkiye Ekonomisindeki Yeri: Zaman Serileri Analizi, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 7(3), 19-33.
  • Soyak, A. (2003) “Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye İhtiyaç Var mı?”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4 (2), 167-182
  • Sezen, S. (1999), Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama, TODAİE, Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2013, Onuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı (2014-2018), Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2018, 2018 yılı programı, Ankara.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, 2018, 2018 yılı kamu yatırım programı, Ankara.
  • T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı,2013, Türkiye Turizm Stratejisi 2023.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı (2014), Bölgesel Gelişme Ulusal Stratejisi (2014-2023), Ankara.
  • T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Turizm Şura Kararları, http://turizmsurasi.kulturturizm.gov.tr.
  • Tutar, F. ve Demiral, M. (2007). Yerel Ekonomilerin Yerel Aktörleri: Bölgesel Kalkınma Ajansları. Eskşehir Osmangazi Üniverstesi İİBF Dergisi, 2(1), 65-83.Vanhove, N. (2002) "Tourism policy — between competitiveness and sustainability: The case of Bruges", Tourism Review, 57/ 3, 34-40.
Toplam 21 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ahmet Uçar

Rasim Akpınar

Nilüfer Negiz

Yayımlanma Tarihi 1 Temmuz 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Uçar, A., Akpınar, R., & Negiz, N. (2018). Ulusal turizm stratejisinin yerele yansıması: GEKA örneği. Journal of Tourism Theory and Research, 4(2), 133-147. https://doi.org/10.24288/jttr.445979