Land use strongly influences soil properties, and
unsuitable practices lead to degradation of soil and environmental quality.
Main aim of this study was to assess the impact of different land uses on some
soil properties, soil organic carbon (C) and total nitrogen (N) contents and
stock capacities in Kastamonu, Turkey. Mature and young fir stands and adjacent
pasture and agriculture sites were used to study the differences in some soil
properties and soil organic C and N contents and stock capacities. Mineral soil
samples were taken from two soil depths (the upper soil part 0-10 cm and the
lower soil part 10-20 cm), and analysed for pH, texture, water holding capacity
(WHC), salt, lime, organic matter (OM), P and K concentrations, total soil
organic C and total N content, and stock capacities. Results showed that for the soil upper part, the agriculture site had
the lowest clay, silt, WHC, pH, P, K and OM, whereas it had the highest sand
content. Most of these soil factors were highest in the soil from mature fir
stands. As for the lower soil part, there were no clear indications among the
land-use types. However, the agriculture site had the highest clay, silt and
soil pH, whereas the pasture site showed the lowest clay, silt, P and K
contents. The mature and young fir stands always showed the highest mean soil C
and N contents and stock capacities either at the upper or the lower soil
parts, followed by the pasture and the agriculture sites. However, all soil
depth was considered (0-20 cm), mean soil organic C stock capacity was highest
for the pasture site (50.2 Mg C ha-1), followed by the young fir
site (48.6 Mg C ha-1), the mature fir site (47.4 Mg C ha-1),
and the agriculture site (32.3 Mg C ha-1). Mean soil total N stock capacity
was highest for the young fir site (5.61 Mg N ha-1), followed by the
pasture site (5.09 Mg N ha-1), the mature fir site (4.45 Mg N ha-1),
and the agriculture site (3.33 Mg N ha1).
Carbon and nitrogen stock Forest Pasture Agriculture site Land use type
Arazi kullanımı önemli derecede toprak
özelliklerini etkilemekte ve uygun olmayan uygulamalar toprağın ve çevre
kalitesinin bozulmasına yol açmaktadır. Kastamonu Bölgesinde gerçekleştirilen
bu çalışmada, farklı arazi kullanımının bazı toprak özellikleri, organik karbon
ve azot miktarları ve depolama kapasiteleri üzerine olan etkilerinin
araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla, yaşlı ve genç göknar meşçereleri ile
bitişiğindeki tarım ve mera alanların bazı toprak özellikleri ile karbon ve
azot depolama kapasiteleri belirlenmiştir. Mineral toprak örnekleri üst (0- 10
cm) ve alt (10-20 cm) olmak üzere iki farklı toprak derinlik kademesinden
alınmış olup, sırasıyla bu topraklarda tekstür, su tutma kapasitesi,
elektriksel iletkenlik, kireç miktarı, organik madde, fosfor (P) ve potasyum
(K) konsantrasyonları yanında toplam organik karbon ve azot miktarları analiz
edilmiştir. Sonuçlar incelendiğinde, üst toprak kısımlarında, en düşük kil,
toz, su tutma kapasitesi, pH, P, K ve organik madde miktarı ile en yüksek kum
miktarı tarım alanları topraklarında tespit edilmiştir. Üst toprak
özelliklerinin çoğunluğu yaşlı veya genç göknar meşcerelerinde daha yüksek
belirlenmiştir. Alt toprak özellikleri değerlendirildiğinde ise, farklı arazi
kullanımları arasında belirgin bir farklılık tespit edilmemekle beraber, tarım
alanları topraklarının en yüksek kil, toz ve pH değerlerine, mera alanları
topraklarının ise en düşük kil, toz, P ve K miktarına sahip olduğu görülmüştür.
Yaşlı ve genç göknar meşcerelerinin üst ve alt toprakları en yüksek organik
karbon ve azot miktarı ve depolama kapasitesine sahip olurken, bu değerleri
mera alanları ve tarım alanları izlemiştir. Bununla beraber, tüm toprak
derinliği değerlendirildiğinde (0- 20 cm),
ortalama toprak organik karbon depolama kapasitesi en yüksek mera
alanlarında (50.2 Mg C ha-1), bunu sırasıyla genç göknar meşcereleri
(48.6 Mg C ha-1), yaşlı göknar meşcereleri (47.4 Mg C ha-1)
ve tarım alanları (32.3 Mg C ha-1) takip etmiştir. Ortalama toplam
azot depolaması ise en yüksek genç göknar meşcerelerinde (5.61 Mg N ha-1)
belirlenirken, bunu sırasıyla mera alanları (5.09 Mg N ha-1), yaşlı
göknar meşcereleri (4.45 Mg N ha-1) ve tarım alanları (3.33 Mg N ha-1)’na
ait topraklar izlemiştir.
Karbon ve azot depolama Orman Mera Tarım Arazi kullanım durumu
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 17 Sayı: 1 |