Öz
Ebeveyn tutumu, anne ve babanın çocukları için oluşturdukları beklenti ve inançları
gerçekleştirebilmek adına çocuklarına gösterdikleri genel davranış ve tutumlarının bütünü
olarak nitelendirilebilir. Sinema sanatı, ebeveyn tutumlarını incelemek için verimli bir kaynak
sunmaktadır. Ebeveyn tutumlarını incelemek için önemli rolleri çocuk oyuncular tarafından
canlandırılan, ebeveyn tutumlarının açıkça ortaya konulduğu, popüler anlatı kalıplarının dışında
kalan, taşrada geçen ve çocuk karakterlerin psikolojik derinliklerine önem veren filmler amaçlı
örnekleme yoluyla seçilmiştir. Çalışmada Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak (Ahmet Uluçay,
2004), Beş Vakit (Reha Erdem, 2006), Bal (Semih Kaplanoğlu, 2010), Zefir (Belma Baş, 2010),
Halam Geldi (Erhan Kozan, 2013), Sivas (Kaan Müjdeci, 2014) ve Rauf (Soner Caner ve Barış
Kaya, 2016) örneklem olarak belirlenmiştir. Bu filmlerde ebeveyn tutumları 5 farklı ebeveyn
tutumu üzerinden değerlendirilerek 2000’li yıllar bağımsız Türk sinemasında ebeveyn tutumları
incelenecektir. Seçilen filmlerde anne- kız çocuk ilişkisinde aşırı baskılı ve otoriter tutum,
anne-erkek çocuk ilişkisinde ise güven verici ve hoşgörülü tutum yaygın olarak görülmektedir.
Baba kız çocuk ilişkisinde yaygın olarak görülen bir ebeveyn tutumu saptanamamışken baba
ile erkek çocuk ilişkisinde ise güven verici ve hoşgörülü tutumun yaygın olduğu görülmektedir.
Kız çocuklarının aşırı baskılı ve otoriter ebeveyn tutumlarına maruz kaldığı, erkek çocukların
ise hem annelerinden hem de babalarından güven verici ve hoşgörülü bir ebeveyn tutumu ile
karşılaştığı dikkat çekmektedir.