BibTex RIS Kaynak Göster

The Relationship between School Administrators’ Sense of Self-Efficacy and Conflict Resolution Strategies

Yıl 2013, Cilt: 2 Sayı: 2, 275 - 294, 01.03.2013

Öz

Aim of this study is to determine the relation and prediction level between schooladministrators' perceptions of self-efficacy and their conflict solution strategies. General survey model was used in the research. The data obtained from 279 school administrators working in Mersin were analyzed using correlation and multiple regression analysis. General Self-Efficacy Scale and Rahim Organizational Conflict Inventory II (ROCI-II) were used to collect data in the research. According to research results, school administrators' perceptions of self-efficacy have effects on their conflict solution strategies and also predict their conflict solution strategies significantly except from compromising dimension. School administrators with high self-efficacy perceptions feel stronger to struggle with problems and are not afraid of difficulties. Regarding these findings, it has been stated at the end of the study that various training and counseling services can be presented to increase school administrators' perceptions of self-efficacy.

Kaynakça

  • Aydın, M. (1994). Eğitim yönetimi (4. Baskı). Ankara: Hatiboğlu.
  • Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84, 191-215.
  • Bandura, A. (1986). Social foundation of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs. NJ: Prentice Hall.
  • Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. In R. Vasta (Ed.), Annals of child development. Vol. 6. Six theories of child development (pp. 1-60). Greenwich, CT: JAI Press.
  • Bandura, A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational Psychologist, 28(2), 117-148.
  • Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
  • Bandura, A. (2000). Exercise of human agency through collective efficacy. Current Directions of Psychological Science, 9, 75-78.
  • Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective. Annual Review of Psychology, 52, 1-26.
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
  • Corey, G. (2005). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları. (Çev. T. Ergene). İstanbul: Metis.
  • Çetin, M. Ö., & Hacıfazlıoğlu, Ö. (2004). Öğretim elemanlarının çatışma yönetimi biçimleri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(2), 155-162.
  • Erci, B. (2006). Reliability and validity of the Turkish version of generalized perceived self-efficacy scale. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(2), 57-62.
  • Fleetwood, K. (1987). The conflict management styles and strategies of educational managers. (Unpublished master dissertation). University of Delaware, Newark, DA.
  • Gist, M. E., & Mitchell, T. (1987). Self-efficacy: Implications for organizational behaviour and human resource management. Academy of Management Review, 12, 472-485.
  • Greer, L. L., Jehn, K. A., & Mannix, E. A. (2008). Conflict transformation: A longitudinal investigation of the relationships between different types of intragroup conflict and the moderating role of conflict resolution. Small Group Research, 3(39), 278-302.
  • Griffin, M. (1993). Instructional leadership behaviors of catholic secondary school principals (Unpublished doctoral dissertation). OCLC's Experimental Thesis Catalog, P. C 43017, Dublin.
  • Gümüşeli, A. İ. (1994). İzmir ortaöğretim okulları yöneticilerinin öğretmenler ile aralarındaki çatışmaları yönetme biçimleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Hallinger, P., & Heck, R. (1996). Reassessing the principal’s role in school effectiveness: a review of empirical research, 1980-1995. Educational Administration Quarterly, 32(1), 5-44.
  • Heslin, P. A., & Klehen, U. C. (2006). Self-efficacy. In S. G. Rogelberg (Ed.), Encyclopaedia of Industrial/Organizational Psychology, 2, 705-708.
  • Hong-Ying, W. (2009). On self-efficacy sense of college English teachers and its cultivation. Proceedings of International Conference on Education Management and Engineering, Malaysia.
  • Jehn, K. (1995). A multimethod examination of the benefits and detriments of intragroup conflict. Administrative Science Quarterly, 40, 256-282.
  • Jehn, K., & Bendersky, C. (2003). Intragroup conflict in organizations: a contingency perspective on the conflict-outcome relationship. Research in Organizational Behavior, 25, 187-242.
  • Jie-Ying, Y. (2011). Teacher efficacy and college English teaching. Asia-Pacific Science and Culture Journal, 1(1), 34-42.
  • Jonkman, N. (2006). Management of conflict by principals in selected soshanguve secondary schools (Unpublished master dissertation). Tshwane University of Technology.
  • Karasar, N. (1995). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler ve teknikler. Ankara: Sim.
  • Karip, E. (2003). Çatışma yönetimi. Geliştirilmiş 3. Baskı. Ankara: Pegem A.
  • Kaushal, R., & Kwantes, C. T. (2006). The role of culture and personality in choice of conflict management strategy. International Journal of Intercultural Relationship, 30, 579–603.
  • Kaya, O. (1998). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenlerle aralarında çıkan çatışmaları yönetme biçimleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
  • Koza, K. L., & Dant, R. J. (2007). Effects of relationship climate, control mechanism, and communications on conflict resolution behavior and performance outcomes. Journal of Retailing, 83(3), 279-296.
  • Luszczynska, A., Gutiérrez-Donã, B., & Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries. International Journal of Psychology, 40(2), 80-89.
  • Maddux, J. E. (1995). Self-efficacy theory: An introduction. In: Maddux, J. E. (Ed.), Self-efficacy, adaptation, and adjustment: Theory, research, and application (pp. 3–33). New York, Plenum.
  • Neiderauer, S. (2006). Üniversite üst düzey yöneticilerinin kişilik tipleri ve örgütsel çatışmayı çözme stratejileri (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • Rahim, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. The International Journal of Conflict Management, 13(3), 206-235.
  • Rahim, M. A., Antonioni, D., & Psenicka, C. (2001). A Structural equations model of leader power, subordinates’ styles of handling conflict, and job performance. The International Journal of Conflict Management, 3(12), 1912
  • Rahim, M. A., & Psenicka, C. (2002). A model of emotional intelligence and conflict management strategies: a study in seven countries. The International Journal of Organizational Analysis, 10(4), 302-326.
  • Schwarzer, R., Hahn, A., & Jerusalem, M. (1993). Negative affect in East German migrants: longitudinal effects of unemployment and social support. Anxiety, Stress and Coping, 6, 57-69.
  • Schwarzer, R., & Hallum, S. (2008). Perceived teacher self-efficacy as a predictor of job stress and burnout: Mediation analyses. Applied Psychology: an International Review, 57, 152-171.
  • Slabbert, A. D. (2004). Conflict management styles in traditional organizations. The Social Science Journal, 41, 83-92.
  • Stanley, A. C., & Algert, N. E. (2007). An exploratory study of the conflict management styles of department heads in a research university setting. Innovative Higher Education, 32, 49-65.
  • Tarakçı, A. U. (2009). Türk özel sektör yöneticilerinin çatışmaları çözmede kullandıkları stiller ve bu stillerin öz yeterlilik algılamasıyla ilişkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
  • Yaman, E., & Türker, S. (2011). İlköğretim öğretmenlerinin çatışma yönetim stratejileri ve öfke ifade düzeyleri arasındaki ilişki. Akademik Bakış Dergisi, 23, 1-12. Received: 21/10/2012 Revision received: 17/12/2012
  • Second revision received: 28/03/2013 Approved: 29/03/2013 *
  • Bu çalışma 7. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi’nde sözlü sunulmuş bildirinin genişletilmiş halidir.

Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki

Yıl 2013, Cilt: 2 Sayı: 2, 275 - 294, 01.03.2013

Öz

Bu araştırmanın amacı, okul yöneticilerinin özyeterlik algılarının, okuldaki çatışmaları çözme stratejileriyle ilişkisini ve yordama düzeyini belirlemektir. Araştırmada, genel tarama modeli kullanılmıştır. Mersin ilinde görev yapmakta olan 279 okul yöneticisinden elde edilen verilere korelasyon ve çoklu regresyon analizi teknikleri uygulanmıştır. Araştırmada, Genel Özyeterlik Ölçeği ve Rahim Örgütsel Çatışma Envanteri (Rahim Organizational Conflict Inventory II- ROCI-II) kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, yöneticilerin özyeterlik algıları, çatışmayı çözme stratejilerinde etkili olmakta ve uzlaşma boyutu dışındaki, çatışmayı çözme stratejilerini anlamlı düzeyde yordamaktadır. Özyeterlik algısı yüksek yöneticiler kendilerinde daha fazla mücadele gücü bulabilmekte ve zorluklardan yılmamaktadırlar. Bu belirlemelerden hareketle araştırma sonunda, okul yöneticilerinin özyeterlik algılarının yükseltilmesinde çeşitli eğitim ve danışmanlık çalışmalarının yapılabileceği belirtilmiştir.

Kaynakça

  • Aydın, M. (1994). Eğitim yönetimi (4. Baskı). Ankara: Hatiboğlu.
  • Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84, 191-215.
  • Bandura, A. (1986). Social foundation of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs. NJ: Prentice Hall.
  • Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. In R. Vasta (Ed.), Annals of child development. Vol. 6. Six theories of child development (pp. 1-60). Greenwich, CT: JAI Press.
  • Bandura, A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational Psychologist, 28(2), 117-148.
  • Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
  • Bandura, A. (2000). Exercise of human agency through collective efficacy. Current Directions of Psychological Science, 9, 75-78.
  • Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective. Annual Review of Psychology, 52, 1-26.
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
  • Corey, G. (2005). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları. (Çev. T. Ergene). İstanbul: Metis.
  • Çetin, M. Ö., & Hacıfazlıoğlu, Ö. (2004). Öğretim elemanlarının çatışma yönetimi biçimleri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(2), 155-162.
  • Erci, B. (2006). Reliability and validity of the Turkish version of generalized perceived self-efficacy scale. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(2), 57-62.
  • Fleetwood, K. (1987). The conflict management styles and strategies of educational managers. (Unpublished master dissertation). University of Delaware, Newark, DA.
  • Gist, M. E., & Mitchell, T. (1987). Self-efficacy: Implications for organizational behaviour and human resource management. Academy of Management Review, 12, 472-485.
  • Greer, L. L., Jehn, K. A., & Mannix, E. A. (2008). Conflict transformation: A longitudinal investigation of the relationships between different types of intragroup conflict and the moderating role of conflict resolution. Small Group Research, 3(39), 278-302.
  • Griffin, M. (1993). Instructional leadership behaviors of catholic secondary school principals (Unpublished doctoral dissertation). OCLC's Experimental Thesis Catalog, P. C 43017, Dublin.
  • Gümüşeli, A. İ. (1994). İzmir ortaöğretim okulları yöneticilerinin öğretmenler ile aralarındaki çatışmaları yönetme biçimleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Hallinger, P., & Heck, R. (1996). Reassessing the principal’s role in school effectiveness: a review of empirical research, 1980-1995. Educational Administration Quarterly, 32(1), 5-44.
  • Heslin, P. A., & Klehen, U. C. (2006). Self-efficacy. In S. G. Rogelberg (Ed.), Encyclopaedia of Industrial/Organizational Psychology, 2, 705-708.
  • Hong-Ying, W. (2009). On self-efficacy sense of college English teachers and its cultivation. Proceedings of International Conference on Education Management and Engineering, Malaysia.
  • Jehn, K. (1995). A multimethod examination of the benefits and detriments of intragroup conflict. Administrative Science Quarterly, 40, 256-282.
  • Jehn, K., & Bendersky, C. (2003). Intragroup conflict in organizations: a contingency perspective on the conflict-outcome relationship. Research in Organizational Behavior, 25, 187-242.
  • Jie-Ying, Y. (2011). Teacher efficacy and college English teaching. Asia-Pacific Science and Culture Journal, 1(1), 34-42.
  • Jonkman, N. (2006). Management of conflict by principals in selected soshanguve secondary schools (Unpublished master dissertation). Tshwane University of Technology.
  • Karasar, N. (1995). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler ve teknikler. Ankara: Sim.
  • Karip, E. (2003). Çatışma yönetimi. Geliştirilmiş 3. Baskı. Ankara: Pegem A.
  • Kaushal, R., & Kwantes, C. T. (2006). The role of culture and personality in choice of conflict management strategy. International Journal of Intercultural Relationship, 30, 579–603.
  • Kaya, O. (1998). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenlerle aralarında çıkan çatışmaları yönetme biçimleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
  • Koza, K. L., & Dant, R. J. (2007). Effects of relationship climate, control mechanism, and communications on conflict resolution behavior and performance outcomes. Journal of Retailing, 83(3), 279-296.
  • Luszczynska, A., Gutiérrez-Donã, B., & Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries. International Journal of Psychology, 40(2), 80-89.
  • Maddux, J. E. (1995). Self-efficacy theory: An introduction. In: Maddux, J. E. (Ed.), Self-efficacy, adaptation, and adjustment: Theory, research, and application (pp. 3–33). New York, Plenum.
  • Neiderauer, S. (2006). Üniversite üst düzey yöneticilerinin kişilik tipleri ve örgütsel çatışmayı çözme stratejileri (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • Rahim, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. The International Journal of Conflict Management, 13(3), 206-235.
  • Rahim, M. A., Antonioni, D., & Psenicka, C. (2001). A Structural equations model of leader power, subordinates’ styles of handling conflict, and job performance. The International Journal of Conflict Management, 3(12), 1912
  • Rahim, M. A., & Psenicka, C. (2002). A model of emotional intelligence and conflict management strategies: a study in seven countries. The International Journal of Organizational Analysis, 10(4), 302-326.
  • Schwarzer, R., Hahn, A., & Jerusalem, M. (1993). Negative affect in East German migrants: longitudinal effects of unemployment and social support. Anxiety, Stress and Coping, 6, 57-69.
  • Schwarzer, R., & Hallum, S. (2008). Perceived teacher self-efficacy as a predictor of job stress and burnout: Mediation analyses. Applied Psychology: an International Review, 57, 152-171.
  • Slabbert, A. D. (2004). Conflict management styles in traditional organizations. The Social Science Journal, 41, 83-92.
  • Stanley, A. C., & Algert, N. E. (2007). An exploratory study of the conflict management styles of department heads in a research university setting. Innovative Higher Education, 32, 49-65.
  • Tarakçı, A. U. (2009). Türk özel sektör yöneticilerinin çatışmaları çözmede kullandıkları stiller ve bu stillerin öz yeterlilik algılamasıyla ilişkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
  • Yaman, E., & Türker, S. (2011). İlköğretim öğretmenlerinin çatışma yönetim stratejileri ve öfke ifade düzeyleri arasındaki ilişki. Akademik Bakış Dergisi, 23, 1-12. Received: 21/10/2012 Revision received: 17/12/2012
  • Second revision received: 28/03/2013 Approved: 29/03/2013 *
  • Bu çalışma 7. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi’nde sözlü sunulmuş bildirinin genişletilmiş halidir.
Toplam 43 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yusuf İnandı Bu kişi benim

Binali Tunç Bu kişi benim

Bülent Gündüz Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Mart 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA İnandı, Y., Tunç, B., & Gündüz, B. (2013). Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 2(2), 275-294.
AMA İnandı Y, Tunç B, Gündüz B. Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Mart 2013;2(2):275-294.
Chicago İnandı, Yusuf, Binali Tunç, ve Bülent Gündüz. “Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları Ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki”. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2, sy. 2 (Mart 2013): 275-94.
EndNote İnandı Y, Tunç B, Gündüz B (01 Mart 2013) Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2 2 275–294.
IEEE Y. İnandı, B. Tunç, ve B. Gündüz, “Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, c. 2, sy. 2, ss. 275–294, 2013.
ISNAD İnandı, Yusuf vd. “Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları Ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2/2 (Mart 2013), 275-294.
JAMA İnandı Y, Tunç B, Gündüz B. Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 2013;2:275–294.
MLA İnandı, Yusuf vd. “Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları Ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki”. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, c. 2, sy. 2, 2013, ss. 275-94.
Vancouver İnandı Y, Tunç B, Gündüz B. Okul Yöneticilerinin Özyeterlik Algıları ile Çatışmayı Çözme Stratejileri Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 2013;2(2):275-94.