Amaç:Rotator kılıf yırtığı bulunan hastalarda sağlam ve yırtık kılıf bulunan omuzda humerus başının
glenoide göre superior’a kaymasının tamir sonrası prognostik kriter olarak kullanılabilirliği araştırıldı.
Hastalar ve Yöntem:Tek taraflı tam kat rotator kılıf yırtığı tanısı konulan 27 hasta (14K, 13E) çalışmaya
dahil edildi. Ortalama yaş 56 (Aralık: 32-71) idi. Ameliyat öncesi her iki omuz glenohumeral eklemin AP
grafileri çekildi.Humerus başının yukarı kayma miktarı (∆e) ölçüldü. Kayma miktarı 0-3 mm olan hastalar
Grup A, 4-5 mm olan hastalar Grup B olarak sınıflandı. Açık rotator kılıf tamiri yapıldı.Değerlendirmede
Constant omuz skorlaması kullanıldı.
Bulgular: Supraspinatus, infraspinatus ve subskapularis tendon yırtıkları sırasıyla 27 hastada (%100), 11
hastada (%40.7) ve 6 hastada (%22.2) saptandı.19 hasta A grubunda, 8 hasta B grubundaydı. İzole
supraspinatus yırtığı bulunan hastaların hepsi (n=10) ve supraspinatus, infraspinatus yırtığı bulunan 11
hastanın 9'u A grubundaydı. Supraspinatus, infraspinatus ve subskapularis yırtığı bulunan hastaların hepsi
(n=6) B grubundaydı. Ortalama preoperatif Constant skoru Grup A'da 48.6, Grup B'de 21.5 olarak tespit
edildi. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Haziran 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Cilt: 19 Sayı: 1 |