LARİNGOSKOPİK CERRAHİDE MİKROLARİNGEAL TÜPLERİN SOLUNUM MEKANİKLERİ ve VENTİLASYON PARAMETRELERİ ÜZERİNE ETKİLERİ

Year 2001, Volume: 2 Issue: 3, 15 - 19, 01.12.2001

Nil Kurt İbrahim Kurt Kubilay Metin Feray Gürsoy Ayşe Gürel

Abstract

Çalışma laringoskopik cerrahi için mikrolaringeal tüp ile entübe edilerek düşük tidal volüm, yüksek
frekanslı ventilasyon ile genel anestezi uygulanan hastalarda tüp çapının solunum mekaniklerine olan etkilerini,
arteriyel ve end tidal karbondioksit basıncı değişikliklerini incelemek amacıyla yapıldı.
Çalışmaya laringoskopik cerrahi için mikrolaringeal tüp ile entübe edilerek genel anestezi
uygulanan 27 hasta, kontrol grubuna ise uygun çaplı endotrakeal tüp ile entübe edilen 26 hasta alındı. Tüm
hastalar, midazolam premedikasyonu ve intravenöz 1g kg fentanil, 1mg kg lidokain, 3mg kg propofol, 0.1 mg
kg vekuronyum ile anestezi indüksiyonu yapılarak entübe edildi. Laringoskopi grubunda solunum sayısı:
20 dk , tidal volüm: 5 ml kg ; kontrol grubunda ise solunum sayısı: 12 dk , tidal volüm: 8 ml kg olarak ayarlandı.
Beş dakika ara ile kalp hızı, sistolik ve diyastolik arter basıncı, periferik oksijen satürasyonu, end tidal
karbondioksit basıncı, hava yolu direnci, kompliyans, tepe hava yolu basıncı, ortalama hava yolu basıncı,
arteriyel parsiyel karbondioksit basıncı değerleri izlendi ve kaydedildi.
Laringoskopi grubunda, kontrol grubuna göre kompliyans düşük; tepe hava yolu basıncı, hava yolu
direnci yüksek bulundu (p < 0.05). Laringoskopi grubunda end tidal karbondioksit basıncında önemli değişiklik
olmamakla birlikte arteriyel parsiyel karbondioksit basıncının operasyon süresince yükseldiği (p < 0.05) ve end
tidal karbondioksit basıncı ile arteriyel parsiyel karbondioksit basıncı arasındaki farkın giderek arttığı
gözlemlendi.
Sonuç olarak mikrolaringeal tüplerle yapılan düşük tidal volüm, yüksek solunum sayılı ventilasyonda
end tidal karbondioksit basınç monitorizasyonunun arteriyel parsiyel karbondioksit basıncını yansıtmadığı
saptandı.

Keywords

Genel anestezi, endotrakeal entübasyon, mikrolaringeal tüp, hava yolu rezistansı, end tidal karbondioksit basıncı

The Effects of Microlaryngeal Tube on Respiratory Mechanics And Ventilation Parameters in Laryngoscopic Surgery

Abstract

Purpose: This study was plannedto evaluatethe effects of low tidal volume and high-frequency ventilation with microlaryngeal endotracheal tubes on respiratory mechanics under general anesthesia, to investigate the variations of partial arterial and end-tidal carbon dioxide pressures and to compare these changes in patients with normal tidal volume and frequency ventilation intubated with conventional endotracheal tubes. Materials and methods: Fifty-three patients were enrolled in the study. Twenty-seven patients who underwent laryngoscopic surgery were intubated with microlaryngeal endotracheal tubes in the study group. Twenty-six patients were intubated with conventional endotracheal tubes in the control group. Anesthesia was induced with 1 g kg-1 fentanyl, 1 mg kg-1 lidocaine and 3 mg kg-1 propofol. Intubation was achieved with 0.1mg kg-1 vecuronium. Tidal volume and respiratory rate were set at 5 ml kg-1 and 20 min-1 in laryngoscopy group, and 8 ml kg-1 and 12 min-1 in control group respectively. Heart rate, systolic and diastolic arterial pressures, arterial oxygen saturation, end-tidal carbon dioxide pressures, airway resistance, compliance, peak airway pressure, mean airway pressure andpartial arterial carbon dioxide pressures were monitored and recorded at 5 minute-intervals. Results: Compliance was lower (p < 0.05), and peak airway pressure and airway resistance were higher in laryngoscopy group than control group (p < 0.05). Although, end-tidal carbon dioxide pressures did not vary during the operation, partial arterial carbon dioxide pressure was continuously elevated in laryngoscopy group. Conclusion: As a conclusion, low tidal volume and high-frequency ventilation with microlaryngeal endotracheal tubes causes elevation of partial arterial carbondioxide pressures.

Keywords

General anesthesia, endotracheal intubation, microlaryngeal tube, airway resistance, end tidalcarbon dioxide pressure

References

• 1. Donlon JV. Anesthesia and eye, ear, nose, and throat surgery. In: Miller RD (ed). Anesthesia, New York: Churchill Livingstone, 1994; 2175 96.
• 2. Kayhan Z. Kulak Burun Boðaz giriþimlerinde anestezi. KlinikAnestezi. Ýkinci Baský. Ýstanbul: Logos Yayýncýlýk, 1997; 660 71.
• 3. Gilbert HC, Vender JS. Monitoring the anesthetized patient. In: Barash PG, Cullen BF, Stoelting RK (eds). Clinical Anesthesia, Philadelphia: J.B. Lippincott Company, 1995; 737 69.
• 4. Yamanaka MK, Sue DY. Comparison of arterial-endtidal PCO difference and dead space/tidal volume ratio in respiratory failure. Chest 1987; 92: 832 5.
• 5. Frei FJ, Konrad R. The arterial-end tidal CO partial pressure difference during anesthesia. Anaesthesist 1990; 39: 101 6.
• 6. Salerno FG, Shinozuka N, Fredberg JJ, Ludwig MS. Tidal volume “amplitude affects the degree of induced bronchoconstriction in dogs. J Appl Physiol 1999; 87: 1674 77.
• 7. Mo rgan GE, Mikhail MS. Anesthesia fo r otorhinolaryngologic surgery. ClinicalAnesthesiology, 2 ed. Stamford:Appleton & Lange, 1996; 665 73.