One of the main insights to emerge from the last fifty years
of corpus linguistics has been a greater understanding of the pervasiveness of
formulaic language. Rather than exercising the full generative capacity of
language, speakers and writers have been shown to rely to a great extent on
conventional, pre-constructed phrases drawn from memory. Turkish presents a
particularly interesting and challenging case because its agglutinative
structure means that messages which are spread across several orthographic
words in English are often expressed within a single word in Turkish. While it
is possible that this difference in structure will mean that new types of
formulaicity will emerge in Turkish, a good starting place may be to consider
the extent to which types of formulaicity which are known to exist in English
at the multi-word level exist in Turkish at the sub-word level. The research
discussed here set out to examine this possibility, looking in particular at
three types of formulaicity: collocations, lexical bundles and collostructions.
Derlem
dilbilim çalışmalarının son elli yılda ortaya koyduğu önemli bir gözlem, kalıp
anlatımların dildeki yaygınlığıdır. Dil kullanıcıları, dilin üretici
olanaklarını kullanmak yerine büyük ölçüde belleklerinde saklı duran,
geleneksel, önceden kurulmuş öbekleri kullanma eğilimindedirler. Türkçe bu
açıdan ilginç zorluklar taşımaktadır. Sondan eklemeli yapısının bir yansıması
olarak İngilizcenin birden çok sözcüğe yaydığı bir anlatımı tek bir
sözcükbirimde toplamaktadır. Türkçede kalıp anlatıları betimlemek için yeni
birimler düşünmek sözkonusu olsa da, zengin ek yapısına bakarak İngilizce için
sözcüksel olan çoksözcüklü birimlerle yapılan anlatımın Türkçe için sözcük-altı
birimlerle yapıldığını söyleyebiliriz. Bu çalışma üç tür kalıplaşmaya bakarak
bu olasılığı inceleyecektir: eşdizimlilik, sözcük kümeleri ve eşyapı.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 13 Sayı: 2 |